Medjugorjeko gure andreak islama, salbazioa eta erlijioak izan zituen hizpide

20ko maiatzaren 1982a
Lurrean banatuta zaude, baina nire seme-alaba guztiak zarete. Musulmanak, ortodoxoak, katolikoak, denak berdinak dira nire semea eta ni baino. Guztiak zarete nire seme-alabak! Horrek ez du esan nahi erlijio guztiak Jainkoaren aurrean berdinak direnik, gizonezkoek ere bai. Hala ere, ez da nahikoa salbatu nahi den Eliza Katolikoan sartzea: Jainkoaren borondatea errespetatzea beharrezkoa da. Katolikoak ez direnak ere Jainkoaren irudira egindako izakiak dira eta egun batean salbazioa lortzera bideratuta daude beren kontzientziaren ahotsa zuzen jarraituz gero. Salbazioa guztiei eskaintzen zaie, salbuespenik gabe. Jainkoa nahita baztertzen dutenak bakarrik dira madarikatuak. Gutxi eman zaionari, gutxi eskatuko zaio. Nori asko eman zaio, asko eskatuko zaio. Jainkoak bakarrik, bere justizia infinituan, gizaki ororen erantzukizun maila finkatzen du eta azken epaiketa egiten du.
Mezu hau ulertzen lagun dezaketen Bibliako pasarte batzuk.
Isaias 12,1-6
Egun horretan esango duzu: "Eskerrik asko, Jauna; nirekin haserretu zinen, baina zure haserrea baretu zen eta ni kontsolatu nau. Horra, Jainkoa da nire salbazioa; Konfiantza izango dut, ez dut inoiz beldurrik izango, nire indarra eta nire kantua Jauna delako; nire salbazioa izan zen. Poztasunez aterako duzu ura salbazio iturrietatik ". Egun horretan, hau esango duzu: "Goretsi Jauna, dei ezazu haren izenean; agerian bere herriak herrien artean, aldarrikatu bere izena sublimea dela. Kantatu ezazu himnoak Jaunari, zeren gauza handiak egin baititu, ezagutzera eman lurrean. Zion bizi diren oihu maltzurrak eta maltzurrak, Israeldar Santuarengatik handia da zure artean ».
17 Salmoa
Abesbatzako maisuari. David, Jaunaren zerbitzaria, kantu honen hitzak Jaunarengana zuzendu zituena, Jaunak etsai guztien indarretik eta Saulen eskuetatik askatu zuenean. Orduan, esan zuen:
Maite zaitut, Jauna, nire indarra, Jauna, nire harria, nire gotorlekua, nire askatzailea; nire Jainkoa, nire itsaslabarra, aterpea topatzen dudan lekuan; nire armarria eta zakarra, nire salbamendu indartsua. Goresten dut Jauna, laudorioa merezi duena, eta nire etsaietatik salbatuko naiz. Heriotza olatuek inguratu ninduten, korronte uholdeek gainezka egin ninduten; azpiko munduaren lokarriak jada inguratzen ninduten, jadanik besarkada hilkorrek eusten zidaten. Nire arnasan deitu nion Jaunari, larritasunari negar egin nion Jainkoari. Bere tenplutik nire ahotsa entzun zuen, nire oihua heldu zitzaion. Lurra astindu eta dardarka zegoen; mendien oinarriek huts egin zuten, haserretu egin ziren bera haserre zegoelako. Kea altxatu zen sudurretik, eta suak irensten zuen ahotik; ikatza erretzen zitzaion. Zerua jaitsi eta oinetako azpian iluntasun iluna jaitsi zen. Kerubin bat jo eta hegan egin zuen, haizearen hegaletan kokatuta. Ilunpetan iltzatu zen bere burua, ur ilunak eta laino lodiek estaltzen zuten moduan. Bere distiraren aurrean hodeiak kazkabarra eta ikatz beroak xahutzen ziren. Jaunak zerutik jo zuen, Altsariak bere ahotsa entzun zuen: kazkabarra eta ikatz beroa. Tximistak bota eta sakabanatu zituen, tximistekin elektrokutatu eta garaitu zituen. Gero itsasoaren hondoa agertu zen, munduaren oinarriak aurkitu ziren, zure mehatxuagatik, Jauna, zure haserrea iraungitzeagatik. Eskua goitik luzatu eta hartu ninduen, ur handietatik altxatu ninduen, etsai indartsuengandik askatu ninduen, gorroto ninduten eta ni baino indartsuagoak zirenengandik. Atxiloketa egunean eraso zidaten, baina Jauna nire laguntza izan zen; atera ninduen, askatu nau maite nauelako. Jaunak nire justiziaren arabera tratatzen nau, nire eskuen errugabetasunaren arabera itzultzen nau; Jaunaren bideak zaindu ditudalako, ez dut nire Jainkoa enpirikoki utzi. Haren epaiak nire aurretik daude, ez dut bere legea niregandik baztertu; baina oso berarekin egon naiz eta errudunetatik babestu dut. Jaunak nire justiziaren arabera egiten nau, begien aurrean nire eskuen errugabetasunaren arabera. Gizon onarekin osasuntsua zaren gizon osoarekin ona zara, gizaki garbiarekin purua zarela, lotsagabea zara. Jende apala gorde duzulako, baina harroak begiak jaitsi. Zu, Jauna, nire argia zaude; nire Jainkoak nire iluntasuna argitzen du. Zurekin igoko naiz errenkaden kontra, nire Jainkoarekin hormen gainetik igoko naiz. Jainkoaren bidea zuzena da, Jaunaren hitza suarekin probatzen da; beraren aterpea hartzen dutenentzako armarria da. Izan ere, nor da Jainkoa, Jauna ez bada? Edo nor da itsaslabarra, gure Jainkoa ez bada? Indarrez jantzi ninduen Jainkoak, eta bide osoa bere egin zuen; arintasuna eman zidan bezala, altuerari eusten ninduen; eskuak entrenatzeko eskuak prestatu zizkidan, besoak brontzezko branka luzatzeko. Zure salbamenko armarria eman zenidan, zure eskuineko eskuak sostengatu ninduen, zure ontasunak hazten nau. Nire pausoak eman dituzu, nire oinak ez zaizkit uko egin. Nire etsaiak atzeman eta haiekin bat egin nuen, ez nintzen itzultzen suntsitu gabe. Jarri nituen eta ez ziren jaiki, nire oin azpian erori ziren. Gerrarako orraztu nauzu, aurkariak nire azpian tolestu dituzu. Etsaiei bizkarra erakutsi diezu, gorroto nindutenak sakabanatu dituzu. Oihukatu zuten eta inork ez zituen salbatu, Jaunari, baina ez zuten erantzun. Haizearen hautsak bezala sakabanatu nituen, kaleetan lokatzak bezala zapaldu nituen. Matxinatutako jendearengandik ihes egin didazu, nazioen buruan jarri nauzu. Ezagutzen ez nuen herri batek zerbitzatu zidan; Ni entzun nindutenean, berehala obeditu ninduten, ezezagunek nire mesedea bilatu zuten, atzerriko gizon zurbilak eta dardara egin zuten beren ezkutalekuetatik. Bizi ezazu Jauna eta bedeinka nire labarra, goratu dadila nire salbazioaren Jainkoa. Jainkoa, mendekua ematen didazu eta herriak nire uztarrira bidaltzen dituzu, etsai amorratuengandik ihes egiten duzu, nire aurkakoei garaipen egiten didazu eta gizon bortitzetik libratzen nauzu. Honetarako, Jauna, herrien artean goraipatuko zaitut eta poza ereserkiak kantatuko ditut zure izenean.