Medjugorjeko gure andreak beste erlijioekin nola jokatu azalduko dizu

21eko otsailaren 1983ko mezua
Ez zara benetako kristauak beste erlijio batzuetako anaiak errespetatzen ez badituzu.
Mezu hau ulertzen lagun dezaketen Bibliako pasarte batzuk.
Joan 15,9-17
Aitak maite ninduen bezala, zu ere maite zaitut. Egon nire maitasunean. Nire aginduak gordetzen badituzu, nire maitasunean jarraituko duzu, nire Aitaren aginduak behatu ditudanez eta bere maitasunean jarraituko dut. Hau esan dizut, beraz, nire poza zure barruan dago eta zure poza betea da. Hau da nire agindua: elkar maitatzea, nik maite zaitudan bezala. Inork ez du hau baino maitasun handiagoa: norbaitek bere lagunen bizitza finkatzea. Nire lagunak zarete, nik agintzen dudana egiten baduzu. Jada ez dizut morroi deitzen, morroiak ez baitaki bere maisua zertan datzan; baina lagunak deitu zaitut, ezagutzera eman dizudan Aitak entzun ditudan guztiak. Ez nauzu aukeratu, baina zu aukeratu zaitut eta fruituak ematera eta fruituak egitera bultzatu zaitut; zeren Aitari nire izenean eskatzen duzun guztia ematen diozu. Hau agintzen dizuet: elkar maitatu.
1.Korintiarrak 13,1-13 - Himno karitateari
Gizonen eta aingeruen hizkuntzak hitz egiten banaiz ere, baina karitatea ez bazuten, oihartzuna duen brontze bat edo zizelkatzen duen zimbala bezalakoak dira. Profeziaren dohaina eta misterio eta zientzia guztiak ezagutzen banitu eta fedearen betetasuna edukiko banu mendiak garraiatzeko, baina ez nuen karitatea, ez dira ezer. Nahiz eta substantzia guztiak banatu eta gorputza erretzeko eman nuen, baina ez nuen karitatea, ez dit ezer onurarik ematen. Karitatea pazientzia da, karitatea benigna da; karitatea ez da inbidia, ez du harrotzen, ez du puzten, ez du errespetatzen, ez du bere interesa bilatzen, ez du haserretu, ez du jasotako gaitza kontuan hartzen, ez du injustiziaz gozatzen, baina egiarekin pozten da. Dena estaltzen du, dena sinesten du, dena espero du, dena irauten du. Karitatea ez da inoiz amaituko. Profeziak desagertuko dira; hizkuntzen dohaina eten egingo da eta zientzia desagertu egingo da. Gure ezagutza inperfektua da eta gure profezia inperfektua da. Perfektua dena gertatzen denean, ordea, inperfektua dena desagertuko da. Umea nintzenean, txikitan hitz egiten nuen, haur gisa pentsatzen nuen, haur gisa arrazoitzen nuen. Baina, gizon bihurtu nintzenean, zer umea zen abandonatu nuen. Ikus dezagun nola ispiluan, modu nahasian; baina gero aurrez aurre ikusiko dugu. Orain inperfektualki ezagutzen dut, baina orduan primeran jakingo dut, zein ondo ezagutzen dudan. Honako hauek dira geratzen diren hiru gauzak: fedea, itxaropena eta karitatea; baina gauza nagusia da karitatea!