Isis, iskanbilak, zigorrak eta askoz gehiago Bruno Cornacchiola bisionarioaren egunkarietan

Cornacchiolaren gogoeta gogor eta inspiratuek ez dute bereizirik egiten beste erlijioen eta haien fededunen aurka, baizik eta arrazoi politiko eta ideologikoengatik fedea ustiatzen dutenen fundamentalismoa estigmatizatzen. Bereziki islamismoari dagokionez, bere bultzada Koranaren irakurketa fundamentalista egiten dutenei dago zuzenduta, ezberdin pentsatzen dutenen aurkako indarkeria bultzatuz.
Horixe dokumentatzen du Brunok 2000. urtearen hasieran idatzitako Quel ominous inauspicious dream poemak, zeinak gero eta hedatuago dauden kezkak aurreikusten zituen azken boladan: «Fementalista islamiar maiteak / ez dira Mahomen musulmanak, / mozorrotzen dira, diabolikoak dira, / in. Kosovo, Txetxenia, India, nahiz eta / Ekialdeko Timor, Sudan eta baita Eslavonia ere, / Islama fundamentalista agertzen da berriro, / Lepanto eta Vienako ajearen ondoren / fanatismoz eta lehen begiratuan hiltzen ditu. / Gaur goizean egindako ametsa da, / denek oihukatzen dute: 'Kristauak hiltzera'; / benetako sarraskia gertatzen da! / Fundamentalistek oihukatzen dute: 'Marrani!' / 'Ala eta Mahoma bizi medinan...' / Odolarekin, eskuak beteta zeuden!"

Eragin berezia du ikusleak 31ko abenduaren 1984tik 1eko urtarrilaren 1985era arteko gauean bizi izandako esperientzia, beti ere ametsaren eta profeziaren arteko mugan. Istorioa dramatikoa da:

«Garraiatuta sentitzen naiz (nire gorputz osoa) Erromako erdigunera, eta, hain zuzen, Piazza Veneziara. Jende asko bildu zen bertan oihuka: «Mendekua! Mendeku! Mendeku izugarria!'; hildako asko plazan zeuden, eta ondoko beste plazetan eta kaleetan. Odol asko isurtzen zen: baina odol asko ikusi nuen -Piazza Venezian egon arren- asfaltoan mundu osoan (Piazza Veneziatik presente egon nintzelako -barrutik edo kanpotik, ez dakit) mundu osoa. , dena odolez zikinduta! Bat-batean, «Mendekua, mendekua, mendeku ikaragarria» oihukatzen ari ziren haiek guztiak oihuka hasten dira: «Denok San Pedrora! Denok San Pietrora!'; beraz, ni ere, jende artean, San Pedro aldera bultzatu ninduten; eta Corso Vittorio Emanueletik ibili ginen, denak estu, eta denek -gorroto eta haserre-kanta bezala- oihukatzen zuten: «Mendekua!»».

Oihu horrekin batera, Brunok beste hitz bat entzun zuen, amorruz arakatuta: Bezboznik, errusieraz, gerora aurkitu zuenez, «Jainkorik gabe» esan nahi duena:

"Via della Conciliazione-ra iristen zara, eta urrutitik San Pietro eliza ikusten dut - via della Conciliazioneren amaieran - eta bizkarra jarri dut eraikin bateko horma baten kontra, non jada 1950ean San Pedro urruti ikusi nuen. eta Pio XII.a Aita Santuak, logiatik, Ama Birjinaren Jasokundearen dogma zerura aldarrikatu zuen! Beraz, guztion alde otoitz egiten dut, «mendekua» oihukatu eta plazarantz joan ziren guztien alde. Bat-batean ahots bat entzuten dut esaten dit (baina ez zen Ama Birjinaren ahotsa): «Ez gelditu hor: zoaz ere plazara!». Puntu honetan leku hori utzi eta plazarantz noa».

Kolonade barruko plazan Aita Santua, kardinalak, apezpikuak, apaizak eta erlijiosoak zeuden:
«Denak negarrez zeuden. Miraria: oinutsik zeudela eta, eskumako eskuan zapi zuria zutela, malkoak, begiak garbitzen zituzten; eta zeuzkaten (ondo ikusten nuen), ezkerreko eskuan, errauts batzuk. Nire barnean min handia begiratu eta sentitzen dut eta nire buruari galdetzen diot: «Baina zergatik, Jauna, hau guztia? Zeren?». Negarrez entzuten dudan ahots bat: 'Dolua! Dolu handia! Otoitz egin Zerutik laguntza eskatzeko!'; eta au zan Ama Birjinaren boza: «Egizu penitentzia! Otoitz egin! Penitentzia!». Gero, hiru aldiz errepikatzen du: «Otoitz! Otoitz egin! Otoitz egin! Penitentzia! Penitentzia! Penitentzia! Negar egiten dute, munduan gizakiaren bihotzean eta izpirituan hedatzen den gaiztakeriari eutsi eta eutsi ezin diotelako! Gizakiak benetako Jainkoarengana itzuli behar du!'; orduan dio: «Jainko sainduari; eta ez eztabaidatu zein Jainko! Orduan beste oihu ozenago bat entzuten dut, hau dioena: «Ni naiz!». (gehiago Ama Birjinaren ahotsa ez zena). Orduan Ama Birjina berriro hitz egiten hasten da: «Gizakiak bere burua apaldu eta Jainkoaren legea bete behar du, eta ez Jainkoarengandik urruntzen duen beste legerik bilatu! Nola bizi behar da? Nire Eliza (eta hemen ahotsa aldatzen du) bat da: eta asko egin dituzu! Nere Eliza saindua da: eta santugabea duzue! Nire Eliza katolikoa da: sakramentuak onartzen eta bizitzen dituzten borondate oneko gizon guztientzat da! Nire Eliza apostolikoa da: irakatsi egiaren bidea eta izango duzu eta emango diozu bizia eta bakea munduari! Obeditu, apaldu zaitezte, egin penitentzia eta bakea izango duzue!

Ikuspegi hura beste batzuetan itzuli zen ikuslea larritzeko. Esaterako, 6ko martxoaren 1996an idatzi zuen:

«Gau ikaragarria beldurrez, amets makabroz, heriotzak, odola, odola, odola nonahi. Piazza Veneziatik odola eta San Pietron munduan odola ikusi nuenean».

Eta 15ko urriaren 1997ean ere:

“Gaur, Ama Birjinak Piazza Veneziara eramaten nauen amets hura eta handik ikusi nuen lurreko mundu osoa odolez blai, gero ateo jendetzarekin San Pedrora eramaten nau, hor daude Aita Santua, kardinalak, apezpikuak eta apaizak, erlijiosoak esku batean zapia eta errautsak beste batean, errautsak buruan eta zapiarekin malkoak garbitzen zituzten. Zenbat sufrimendu».

21ko uztailaren 1998ean "musulmanek elizak inguratu eta ateak itxi eta teilatuetatik gasolina bota eta sua ematen zituztela amestu nuen, fededunek otoitzean eta dena ere sutan". Indarkeriaren antzeko beste ikuskerek inspiratzen diote, 17ko otsailaren 1999an, gure garaiko eztabaida sutsuen aurreikuspen-isla bat:

«Baina zergatik ez dute ikusten gizon arduradunek Islamaren inbasioa Europan? Zein da inbasio hauen helburua? Ez al dira jada Lepantoz gogoratzen? Edo Vienako setioa ahaztu al dute? Ezin da inbasio baketsurik ikusi beren herrialde islamikoan kristau deklaratzen duten edo Kristorengana bihurtzen direnak hiltzen dituztenean. Ez hori bakarrik, ez dizute uzten elizak eraikitzen edo proselitismoa egiten».

10ko otsailaren 2000ean, beste amets latzgarri bat:

«Sacri a San Pietro guztiekin nago Jubileoko induljentzia erosteko. Bat-batean leherketa ozen baten burrunba entzuten dugu, gero oihuka: «Kristauak hiltzera!». Barbaro mordoa basilikara sartu zen, eta topatzen zuten edonor hil zuten. Oihu Sacriri: «Goazen kalera eta harresia eraiki dezagun basilikaren aurrean». Goazen eliztegira, denok belauniko jartzen gara arrosario santua eskuan eta Ama Birjinari otoitz egiten diogu Jesusekin etor dadin gu salbatzera. Plaza osoa fededun, apaiz, erlijioso eta emakumezkoz bete zen. Fededunek gurekin otoitz egin zuten. Emakumeek belo beltza edo zuria zeramaten buruan; ageri diren apaiz guztiak sotanarekin; gizon eta emakume erlijiosoak bakoitza bere erlijio-ohiturarekin; elizako alboetan, apezpikuak elizara begira daudenen ezkerrean, kardinalak eskuinetara, eta belauniko otoitzean aurpegia lurrean... bat-batean Ama Birjina hor dago gurekin eta dio: 'Fedea izan, ez dira nagusi'. Pozaz negar egiten dugu eta jazarleak ateratzen dira, gure gainera jaurtitzekotan zeuden, baina aingeru mordoa inguratzen gaitu eta jende diabolikoek armak lurrean uzten dituzte, asko beldurtuta ihes egiten dute eta beste batzuk belaunikatu egiten dira gurekin esanez: 'Zure fedea egia da, sinesten dugu'. Kardinalak eta apezpikuak jaiki eta ontzi bat urez beteta belauniko zeuden jentilak bataiatzen dituzte, eta denek oihukatzen dute: «Bizitza Maria, Apokalipsiaren Ama Birjina, gizakia salbatu zuen Hitza Jesus erakutsi diguna». Ama Birjinarekin jarraitzen dugu otoitz egiten eta San Pedroko kanpaiak jotzen ospakizunean, Aita Santua ateratzen den bitartean ».

Hain zuzen, Apokalipsiako Ama Birjinaren kezken erdigunean dagoen Pontifizea da, 12ko apirilaren 1947ko lehen mezutik hona zera deklaratu zuena: «Jainkozko maitasunaren tronuan errege dagoen Aitaren santutasuna hil arte jasango du, batez ere. bitartean, zerbaitetarako, laburra, bere erregealdian gertatuko dena. Beste gutxi batzuk ere erregetuko dira tronuan: azkenak, santuak, maite izango ditu bere etsaiak; hura erakutsiz, maitasunaren batasuna osatuz, Bildotsaren garaipena ikusiko du».

Iturria: Saverio Gaeta, Igarlea ed. Salani or. 113