Nadia Toffaren azken mezua "bizitza Jainkoarekin elkarrizketan dago"

(Mezu hau zenbait iturritakoa dela dirudi Nadia Toffari ez zaiola egotziko. Inozoki argitaratu nuen mezua zabaltzeko. Hala ere, irakurtzera gonbidatzen zaitut, espiritualtasunari buruzko orrialde ona baita). Abuztuaren 16an eguneratua, abuztuaren 14an argitaratutako artikulua.

NADIA TOFFAREN AZKEN MEZUA
Nire gorputza itxuraz haratago ikusiko bazenu, badakit ezin izango zarela nire aurpegia ezagutu, arnasten dudan segundo bakoitzean min ematen du, mina daukat nonahi, gorputza min egiten du eta ezin dut lagundu, bere bidea egitea erabaki zuen ni gabe!
Zer gertatzen zait? Bizi nahi dut, aske izan nire arima, adimena eta gorputza aske den bezala bizi nahi dut, bizi, arnasa hartu, gozatu nahi dut, bizitza hau hartu eta segundo bakoitza opari gisa gozatu nahi dut, baina nekatuta nago, ezin dut, atseden hartu behar dut, ahal badut, atsedena heltzeko helburu bihurtu da, gorputzaren cm bakoitzak min ematen dit, erreakzionatu nahi dut egiten saiatzen naiz baina gero ohera itzultzen naiz!!!
Bizitza beste era batera ikusten dut, dena hutsala bihurtu zait... boterea dirua liskarrak inbidia desio ergelak, ahhhhh gizadi honek opari den bizitza ulertuko balu eta zenbat emango nuke min horiek gabe, gaixotasunik gabe bizitzeko!
Zergatik pasatzen duzu bizitza osoa hondatzen lurreko helburuen atzetik? benetako helburua bizitza bera denean?Jainkoarekin elkarrizketan hasten naiz, ene Jauna, zer izango da nirekin? nire bizitzakoa? nire familiakoa?
Momentu horietan konturatzen naiz ezer ez dela nirea, nigandik maileguan hartua besterik ez zait, Jainkoari atxikitzen naiz, bizitza goitik behera ikusten hasten naiz, Jainkoaren besoetan erabat jartzen naiz, konturatzen naiz hor zegoela,, nire lekua nire lehen arnasatik!Azkenean axola duena bizitza honi nola aurre egin diozun da.Emandako adibideak, uzten dituzun oroitzapenak, zaindutako afektuak, sortutako loturek balio dute,,, balio du.
lur honetan uzten duzun aztarna
ESKERRIK ASKO IRRI BAT EMAN ZUENEI ETA BARKATU GEHIAGO EMAN ZUENEI