Maiatzaren 25eko meditazioa "Pazko Aleluia"
Gure oraingo bizitzaren meditazioa Jaunaren laudorioan egin behar da, izan ere, gure etorkizuneko bizitzaren betiko zoriontasuna Jainkoaren laudotan egongo da; eta inor ez da etorkizunean egokituko orain prestatu ez badu. Gogora dezagun Jainkoa orain, baina altxatu ere gure eskaera. Gure laudorioak poza dakar, gure eskaerak kezkatu egiten du. Egia esan, jabe ez duguna agindu digute; eta agindu duena egia denez, itxaropenarekin pozten gara, nahiz eta oraindik nahi ez duguna eduki, gure nahia kexu agertu da. Guretzako da desirak jarraitzea, agindutakoa gurera iritsi arte, eta lodia igaro eta goraipamenak bere lekua hartzen du. Gure patuaren istorioak bi fase ditu: bata, bizitza honetako tentazioen eta tribulazioen erdian igarotzen dena, segurtasuna eta betiko poza izango dituena. Hori dela eta, guretzat bi aldiz ospatu da ospakizuna, hau da, Pazkoa baino lehen eta Pazkoa ondoren. Aste Santuaren aurreko garaian geure burua aurkitzen dugun tribulazioa irudikatzen da; beharrean, Pazkoari jarraituz gozatuko dugun gozamena adierazten du. Aste Santua baino lehen ospatzen duguna ere egiten duguna da. Aste Santuaren ondoren ospatzen dugunak oraindik ez duguna adierazten du. Hori dela eta, lehenengo zatia barau eta otoitzetan igarotzen dugu. Bestea, ordea, barauak amaitu ondoren goraipatzen dugu. Horregatik abesten dugu: hallelujah.
Izan ere, Kristo gure buruan bi aldiz irudikatu eta ageri da. Jaunaren pasioak gaur egungo bizitza aurkezten digu nekearen, tribulazioaren eta heriotzaren nolabaiteko ikuspegiarekin. Horren ordez, Jaunaren berpizkundea eta glorifikazioa emango diguten bizitzaren iragarpena dira.
Hori dela eta, anai-arrebak, Jainkoa goraipatzeko eskatzen dizugu; eta hori da guk geuk esaten duguna aldarrikatzen dugunean: aleluia. Goretsi Jauna, beste bati esaten diozu. Besteak gauza bera erantzuten dizu.
Konpromisatu zaitezte zure osotasunarekin goraipatzera: hau da, zure hizkuntza eta zure ahotsa Jainkoari goresten ez ezik, zure kontzientzia, bizitza, zure ekintzak ere.
Eliza goresten dugu elizan biltzen garenean. Denek beren lanbideetara itzultzen direnean, ia ez dute Jainkoa goresten uzten. Bestetik, ezin da ondo bizi izateari utzi eta Jainkoa goretsi beti. Kontuz ibili Jainkoari ez gorestea justiziarengandik urruntzen zarenean eta zer gustatzen zaion. Izan ere, inoiz ez baduzu bizitza zintzoa aldentzen, zure hizkuntza isila da, baina zure bizitza oihu egiten du eta Jainkoaren belarria zure bihotzetik gertu dago. Gure belarriak gure ahotsak entzuten ditugu, Jainkoaren belarriak gure pentsamenduetara irekita.