Gaurko meditazioa: Jainkoaren promesak Kristo bere Semearen bidez betetzen dira

Jainkoak bere promesetarako denbora eta denbora horiek betetzeko denbora ezarri zuen. Profetetatik Joan Bataiatzailea promesen garaia zen; Joan Bataiatzailea denboraren amaiera arte betetzeko garaia da.
Leiala da Jainkoa bere burua zordun bihurtu duena, ez gugandik zerbait jaso duelako, gauza oso handiak agindu dizkigulako. Promesak gutxi zirudien: hitzarmen idatziarekin ere lotu nahi zuen, bere promesen aginduarekin gurekin behartuko balu bezala, horrela, agindu zuena ordaintzen hasi zenean, ordainketa ordena egiaztatu ahal izan genuen. Profeten garaia promesen iragarpena zen.
Jainkoak betiko salbazioa eta bizitza zoriontsu amaigabea agindu zituen aingeruekin eta oinordekotasun ezezagunarekin, betiko gloriarekin, aurpegiaren goxotasunarekin, santua ostatu zeruan eta, piztu ondoren, heriotzaren beldurraren amaiera. Hauek dira gure tentsio izpiritual guztiari bukaera emateko azken promesak: horiek lortu ditugunean ez dugu gehiago bilatuko, ez dugu gehiago eskatuko.
Baina Jainkoak agindu eta aurrez ikustean, azken errealitateetara nora helduko garen adierazi nahi zuen. Gizakiei jainkotasuna agindu zien, hilezkortasunak hilkoei, bekatariei justifikazioa, mespretxatuei aintza. Hala ere, sinestezina iruditu zitzaien Jainkoak agindu zuena: haien heriotza, ustelkeria, miseria, ahultasun, hauts eta errautsetatik, Jainkoaren aingeruen parekoak izango zirela eta zergatik gizonek uste zuten, idatzia, Jainkoak ere bere leialtasunaren bitartekari bat nahi zuen. Eta nahi zuen ez zela printzea edo aingeru edo aingerukoa, bere Seme bakarra, bere bidez erakutsi zezakeela nola agindu zigun. Baina ezer gutxi egin zuen Jainkoak bere Semea bidea seinalatzen zuena bihurtzeko: berak egin zuen bere burua gidatuta ibiltzeko.
Beharrezkoa zen, beraz, profeziekin iragartzea Jainkoaren Seme bakarra gizakien artean etorriko zela, gizakia bereganatu eta horrela gizakia bihurtu eta hil egingo dela, berriro igo, zerura igo, Aitaren eskuinean eserita; herrien artean egingo zituen promesak eta, horren ondoren, bete egingo zuena bota zuen fruituak biltzera itzultzeko promesa, haserrearen ontziak erruki ontziengandik bereizteko, gaiztoak mehatxatu zuena bihurtuz. , zintzoek agindu zuena.
Hori guztia aurrez eman behar zen, bestela beldurra izango zuelako. Eta, beraz, itxaropenarekin espero zen, jadanik fedean gogoan zegoelako.

San Agustinek, gotzaina