Medjugorje: Ivanka bisionarioak Madonna eta agerraldiak kontatzen dizkigu

2013ko Ivankaren testigantza

Pater, Ave, Glory.

Bakearen erregina, otoitz ezazu guregatik.

Bilera honen hasieran agurrik ederrenaz agurtu nahi izan zaituztet: «Laudatua izan bedi Jesukristo».

Beti goraipatu!

Zergatik nago orain zure aurrean? Nor naiz ni? Zer esango dizut?
Zuetako edozein bezala pertsona hilkor hutsa naiz.

Urte hauetan guztietan etengabe galdetzen diot neure buruari: «Jauna, zergatik aukeratu nauzu? Zergatik eman didazu opari handi eta handi hori, baina aldi berean ardura handia?». Hemen lurrean, baina baita haren aitzinean etorriko naizen egun batean ere. Hori guztia onartu dut. Opari handi hau eta ardura handia. Jainkoari bakarrik otoitz egiten diot hark nigandik nahi duen bidetik jarraitzeko indarra emateko.

Hemen Jainkoa bizirik dagoela testigantza dezaket; gure artean dagoela; gugandik urrundu ez dena. Gu gara harengandik aldendu garenok.
Andre Maria maite gaituen Ama da. Ez gaitu bakarrik utzi nahi. Bere Semearengana eramaten gaituen bidea erakusten digu. Hau da benetako bide bakarra lur honetan.
Esan dezaket ere nire otoitza zure otoitza bezalakoa dela. Jainkoarekiko dudan hurbiltasuna berarekin duzun hurbiltasun bera da.
Zure eta niren araberakoa da dena: zuregan zenbat konfiantza dugun eta zure mezuak zenbat onar ditzakegun.
Andre Maria zeure begiekin ikustea gauza ederra da. Horren ordez, begiekin ikusteak eta bihotzean ez edukitzeak ez du ezertarako balio. Gutako bakoitzak bere bihotzean sentitu dezake nahi badu eta bere bihotza ireki dezake.

1981ean 15 urteko neska bat nintzen. Nahiz eta ordura arte beti otoitz egin izan dugun kristau familia batekoa, ez nekien Andra Mari agertu zitekeenik eta nonbait agertu zenik. Are gutxiago imajina nezakeen noizbait Bera ikusiko nuela.
1981ean nire familia Mostarren bizi zen eta Mirjana Sarajevon.
Eskola ondoren, oporretan, hona etortzen ginen.
Gurean domeketan eta jaiegunetan ez lan egiteko ohitura dago eta mezatara joan zaitezke.
Egun horretan, ekainak 24, San Joan Bataiatzailea, meza ondoren neskak arratsaldean ibilaldi bat egiteko elkartzea adostu genuen. Arratsalde hartan Mirjana eta biok elkartu ginen lehenengo. Beste neskak noiz iritsiko zain egon ginen neskek 15etan bezala berriketan. Haien zain egoteaz nekatu eta etxeetara joan ginen.

Gaur ere ez dakit zergatik elkarrizketan zehar muinorantz bueltatu naizen, ez dakit zerk erakarri ninduen. Buelta eman nuenean Jainkoaren Ama ikusi nuen.Ez dakit nondik atera diren hitz haiek ere Mirjanari esan nionean: «Begira: Andra Mari hor goian dago!». Begiratu gabe, esan zidan: “Zer ari zara esaten? Zer gertatu da zurekin?" Isilik geratu nintzen eta oinez jarraitu genuen. Lehen etxera iritsi ginen eta bertan Milka ezagutu genuen, Marijaren arreba, ardiak ekartzera zihoazena. Ez dakit zer ikusi zuen nire aurpegian eta galdetu zidan: “Ivanka, zer gertatu da zurekin? Arraroa dirudizu”. Atzera bueltatuz ikusi nuena kontatu nion. Ikuskizuna nuen tokira iritsi ginenean, haiek ere burua jiratu eta lehen ikusi nuena ikusi zuten.

Bakarrik esan dezaket nire baitan nituen emozio guztiak aztoratu zirela. Beraz, otoitza, abestia, malkoak...
Bitartean Vicka ere etorri zen eta ikusi zuen gu guztiokin zerbait gertatzen ari zela. Esan genion: “Korrika, korrika, hemen ikusten baitugu Andra Mari. Horren ordez, sandaliak kendu eta etxera korrika joan zen. Bidean Ivan izeneko bi mutil ezagutu zituen eta ikusi genuena kontatu zien. Beraz, hiru guregana itzuli ziren eta haiek ere ikusi zuten guk ikusitakoa.

Andre Maria guregandik 400 - 600 metrora zegoen eta bere eskuaren seinalearekin hurbiltzeko adierazi zigun.
Esan bezala, emozio guztiak nahasten ziren nire barruan, baina nagusi zena beldurra zen. Nahiz eta taldetxo polita izan, ez ginen ausartu harengana joaten.
Orain ez dakit zenbat denbora egon ginen han.

Bakarrik gogoan dut batzuk zuzenean etxera joan ginela, beste batzuk izen eguna ospatzen ari zen Giovanni jakin baten etxera joan zirela. Malkoz eta beldurrez beterik etxe hartan sartu ginen eta esan genuen: “Ikusi dugu Andra Mari”. Gogoan dut mahai gainean sagarrak zeudela eta bota ziguten. Esan ziguten: “Korrika zuzenean zure etxera. Ez esan gauza hauek. Ezin duzu gauza hauekin jolastu. Ez errepikatu inori esan diguzun hori!».

Etxera iritsi ginenean nire amona, anai eta arrebari ikusitakoa kontatu nion. Zer esanik ez, nire anaia-arrebak barre egin zidaten. Amonak esan zidan: “Ene alaba, hau ezinezkoa da. Ziurrenik norbait ardiak bazkatzen ikusi zenuen”.

Nire bizitzan ez da inoiz hori baino gau luzeagorik izan. Nire buruari galdetzen nion: “Zer gertatu zait? Benetan ikusi nuen ikusi nuena? Burutik kanpo nago. Zer gertatu da nirekin?"
Ikusitakoa kontatzen genion edozein helduri, ezinezkoa zela erantzun zigun.
Dagoeneko arratsalde hartan eta biharamunean ikusitakoa zabaldu zen.
Arratsalde hartan esan genuen: “tira, itzul gaitezen toki berera eta ea atzo ikusitakoa berriro ikusten dugun”. Gogoan dut amonak eskutik heldu zidan eta esan zidala: “Ez joan. Egon hemen nirekin!"
Hiru aldiz argi bat ikusi genuenean hain azkar igo ginen korrika, non inork ezin zezakeen gurera iritsi. Baina beregana hurbildu ginenean...
Lagun maiteak, ez dakit nola transmititu nizkizuten maitasun hori, edertasun hau, sentimendu jainkotiar horiek.
Bakarrik esango dizut orain arte nire begiek ez dutela inoiz ezer ederragorik ikusi. 19 - 21 urteko neska gazte bat, soineko grisa, belo zuria eta izar koroa buruan. Begi urdin eder eta samurrak ditu. Ile beltza du eta hodei baten gainean hegan egiten du.
Barne-sentimendu hori, edertasun hori, samurtasun hori eta Ama baten Maitasun hori ezin dira hitzekin deskribatu. Probatu eta bizi behar duzu. Momentu hartan jakin nuen: “Hau da Jainkoaren Ama”.
Gertaera hura baino bi hilabete lehenago nire ama hil zen. Galdetu nion: "Ene Madonna, non dago nire ama?" Irribarre egin zuen eta berarekin dagoela esan zidan. Gero, gutako bakoitzari begiratu zigun eta beldurrik ez izateko esan zigun, beti egongo baita gurekin.
Urte hauetan guztietan, bera gurekin egon izan ez balitz, pertsona xume eta gizakiok ezingo genuke dena jasan.

Bakearen Erregina gisa aurkeztu zuen bere burua hemen. Bere lehen mezua izan zen: “Bakea. Bakea. Bakea". Bakera otoitzarekin, barauarekin, penitentziarekin eta Eukaristia santuarekin bakarrik irits gaitezke.
Lehen egunetik gaur arte hauek dira hemen Medjugorjeko mezu garrantzitsuenak. Mezu hauek bizi dituztenek galderak aurkitzen dituzte eta baita erantzunak ere.

1981etik 1985era egunero ikusten nuen. Urte haietan zure bizitzaz, munduaren etorkizunaz, Elizaren etorkizunaz kontatu zenidan. Hau guztia idatzi dut. Paper hau nori entregatu behar diozunean esaten didazuenean, egingo dut.
7eko maiatzaren 1985an izan nuen eguneroko azken agerpena. Andre Mariak esan zidan ez nuela egunero gehiago ikusiko. 1985etik gaur arte urtean behin ikusten dut ekainaren 25ean. Eguneroko azken bilera hartan, Jainkoak eta Andre Mariak opari oso handia, oso handia eman zidaten. Opari bikaina niretzat, baina baita mundu osoarentzat ere. Hemen galdetzen badiozu zure buruari bizitza honen ondoren bizitza ba ote dagoen, hemen nago zure aurrean lekuko gisa. Esan dezaket hemen lurrean betirako bide laburra besterik ez dugula egiten. Bilera hartan nire ama ikusi nuen orain zuetako bakoitza ikusten dudan bezala. Besarkatu eta esan zidan: "Ene alaba, harro nago zutaz".
Hara, zerua ireki eta esaten digu: “Haur maiteak, itzuli bakearen, konbertsioaren, barauaren eta penitentziaren bidera”. Bidea irakatsi digute eta libre gara nahi dugun bidea aukeratzeko.

Gutako sei ikusle bakoitzak bere eginkizuna du. Batzuk otoitz egiten dute apaizengatik, beste batzuk gaixoengatik, beste batzuk gazteengatik, batzuek Jainkoaren maitasuna ezagutu ez dutenengatik otoitz egiten dute eta nire eginkizuna familien alde otoitz egitea da.
Andre Mariak gonbidatzen gaitu ezkontzaren sakramentua errespetatzera, gure familiak santuak izan behar direlako. Familiaren otoitza berritzera gonbidatzen gaitu, igandetan Meza Santura joatea, hilero aitortzera eta garrantzitsuena da Biblia gure familiaren erdigunean dagoela.
Beraz, adiskide maitea, zure bizitza aldatu nahi baduzu, lehen urratsa bakera iristea izango litzateke. Bakea zeure buruarekin. Hau ezin duzu inon aurkituko konfesionalean izan ezik, zure buruarekin adiskidetuta zaudelako. Gero, joan kristau bizitzaren erdigunera, non Jesus bizirik dagoen. Ireki zure bihotza eta berak sendatuko ditu zure zauri guztiak eta errazago eramango dituzu zure bizitzan dituzun zailtasun guztiak.
Esnatu zure familia otoitzarekin. Ez utzi munduak eskaintzen diona onartzen. Egun familia santuak behar ditugulako. Gaiztoak familia suntsitzen badu mundu osoa suntsituko duelako. Familia onetik oso ondo dator: politikari onak, mediku onak, apaiz onak.

Ezin duzu esan otoitzerako astirik ez duzula, Jainkoak eman baitigu denbora eta gu gara hainbat gauzatara dedikatzen dugunak.
Hondamendi bat, gaixotasun bat edo zerbait larri bat gertatzen denean, dena uzten dugu behar dutenei esku bat emateko. Jainkoak eta Andre Mariak mundu honetako gaixotasun guztien aurkako sendagairik indartsuenak ematen dizkigute. Hau bihotzez egindako otoitza da.
Lehen egunetan jada Kredoa eta 7 Pater, Ave, Gloria otoitz egitera gonbidatu gintuzten. Gero egunean arrosario bat errezatzera gonbidatu gintuen. Urte hauetan guztietan astean bitan ogiz eta urez barautzera eta egunero arrosario santua errezatzera gonbidatzen gaitu. Andre Mariak esan zigun otoitzarekin eta barauarekin gerrak eta hondamendiak ere geldi ditzakegula. Igandeetan atseden hartzeko etzanda ez uzteko gonbidatzen zaitut. Egiazko atsedena Meza Santuan izaten da. Han bakarrik izan dezakezu benetako atsedena. Espiritu Santuari gure bihotzetan sartzen uzten badiogu askoz errazagoa izango baita gure bizitzan ditugun arazo eta zailtasun guztiak eramatea.

Ez duzu kristau izan behar paperean soilik. Elizak ez dira eraikinak soilik: Eliza bizia gara. Besteengandik desberdinak gara. Gure anaiarekiko maitasunez beteta gaude. Pozik gaude eta gure anai-arreben seinale gara, Jesusek lurraren une honetan apostoluak izan gaitezen nahi baitu. Berak ere eskerrak eman nahi dizu, Andre Mariaren mezua entzun nahi izan duzulako. Are gehiago eskertzen dizu mezu hau zure bihotzetan eraman nahi baduzu. Ekarri itzazu zure familietara, zure elizetara, zure estatuetara. Ez bakarrik hizkuntzarekin hitz egitea, baizik eta zure bizitzarekin testigantza ematea.
Berriro ere eskerrak eman nahi dizkizut, lehen egunetan Andra Mari ikuskariei esan ziguna entzuten duzula azpimarratuz: "Ez izan ezeren beldur, egunero nago eta zurekin". Gutako bakoitzari esaten digun gauza bera da.

Mundu honetako familia guztien alde egunero otoitz egiten dut, baina aldi berean eskatzen dizuet guztioi gure familien alde otoitz egiteko, otoitzean bat izan gaitezen.
Orain otoitzarekin Jainkoari eskerrak ematen dizkiogu bilera honengatik.

Iturria: Posta-zerrenda Medjugorjeko informazioa