Medjugorje: Vicka bisionarioak sekretu batzuk kontatzen dizkigu agerraldiei buruz

Janko: Eta, beraz, hirugarren goizean sortu zen, hori da hirugarren agerraldiaren eguna. Emozioa, behin esan zenidan bezala, gero eta gehiago hazten zen, izan ere, une hartan, zuk esaten zenuen bezala, Madonnarekin entretenitzen zinen. Zu ere lasaiago al zara?
Vicka: Bai, noski. Hala ere, sufrimendua zegoen, oraindik inork ez baitaki zer gertatzen ari zen eta zer gertatuko zen.
Janko: Agian zirikatu al zinen hara igo ala ez?
Vicka: batere ez! Hau ez. Ezin genuen arratsaldeko seietan itxaron. Egunean zehar presaka ibili ginen, haraino joan ahal izateko.
Janko: Beraz, egun horretan ere ibili zara?
Vicka: Noski. Beldur pixka bat genuen, baina Andra Mariak erakarri gintuen. Irten bezain laster, kontuz ibili ginen non ikusi.
Janko: Nor joan zen hirugarren egunean?
Vicka: Gu eta jende asko gara.
Janko: Nor zara zu?
Vicka: Ikusle eta pertsona gara.
Janko: Eta etorri zinen eta Madonna ez zegoen?
Vicka: Baina ezer ere ez. Zergatik ari zara korrika? Lehenik eta behin etxeen ibaian barrena ibili ginen, Madonna agertuko ote zen begira.
Janko: Eta ikusi al duzu ezer?
Vicka: Baina ez bezala! Laster hiru aldiz argiaren distira bat agertu zen ...
Janko: Eta zergatik argi hau? Urteko egunik luzeena da; eguzkia altua da.
Vicka: Eguzkia altua da, baina bere argiarekin andreak nahi zuen lekua erakutsi nahi zigun.
Janko: Eta nork ikusi zuen argi hori?
Vicka: Askok ikusi dute. Ezin dut esan zenbat. Garrantzitsua da ikusleok hori ikustea.
Janko: Argia edo beste zerbait besterik ez duzu ikusi?
Vicka: Argia eta Madonna. Eta zertarako balioko digu argiak bakarrik?
Janko: Non zegoen Andre Maria? lehen bi egunetako leku berean?
Vicka: batere ez! Erabat beste leku batean zegoen.
Janko: Handiagoa edo txikiagoa?
Vicka: Askoz ere, askoz ere handiagoa.
Janko: Eta zergatik?
Vicka: Zergatik? Joan eta galdetzen diozu Madonnari!
Janko: Marinkok esan zidan, egun hartan zurekin egon zenez, dena harkaitz baten azpian gertatu zela, han egurrezko gurutze bat zegoela. Agian hilobi zahar baten gainean.
Vicka: Ez dakit ezer honi buruz. Inoiz ez nintzen egon aurretik edo ondoren.
Janko: Ondo da. Eta zer egin zenuen ikusi zenuenean, esan zenuen moduan?
Vicka: Hegalak balira bezala ibili ginen. Han arantza eta harriak baino ez daude; igoera zaila da, aldapatsua. Baina korrika joan ginen, hegaztiak bezala hegan egin genuen. Korrika egin genuen denok, gu eta jendea.
Janko: Orduan jendea bazen zurekin?
Vicka: Bai, esan dizut.
Janko: Zenbat jende zegoen?
Vicka: Nork zenbatu du? Mila lagun baino gehiago daudela esan zen. Gehiago agian; beste asko, zalantzarik gabe.
Janko: Zuek al zinen korrika argiaren seinalean?
Vicka: Gu lehenik eta atzean dugun jendea.
Janko: Gogoan al duzue nork etorri zen lehenengo aldiz Madonna-ra?
Vicka: Ivan uste dut.
Janko: Zein Ivan?
Vicka: Madonnaren Ivan. (Stankoj-en semea da.)
Janko: Pozik nago bera izan zen gizona, lehen iritsi zena.
Vicka: Ondo dago; poztu ere!
Janko: Vicka, hori txiste moduan esan nuen. Baizik esan zer egin zenuen jaiki zinenean.
Vicka: Pixka bat haserre ginen, lvanka eta Mirjana berriro gaixo samar sentitu baitziren. Orduan beraiei eskaini genien eta dena azkar pasatu zen.
Janko: Eta bitartean, zer egiten zuen Andre Mariak?
Vicka: Desagertuta zegoen. Otoitz egiten hasi ginen, eta bera itzuli zen.
Janko: Nola zirudien?
Vicka: aurreko egunean bezala; bakarrik, zoriontsuago. Zoragarria, irribarretsu ...
Janko: Orduan, esan zenuen moduan, bota al duzu?
Vicka: Bai, bai.
Janko: Ondo da. Oso interesgarria da niretzat. Zergatik bota duzu?
Vicka: ez dakizu nola gertatu zen. Inork ez zuen ziur nor zen. Nork esan zuen eta nork esan zuen. Ordura arte ez nuen inoiz entzun Satan ere agertu daitekeela.
Janko: Orduan, norbaitek gogoratu du Satanas ur bedeinkatuaren beldur dela ...
Vicka: Bai, egia da. Askotan entzun dut amonari errepikatzen: "beldur da ur sainduaren deabrua bezala"! Izan ere, emakume zaharrek ur bedeinkatuarekin botatzeko esan ziguten.
Janko: Eta ur santu hau, nondik atera zenuen?
Vicka: Baina joan! Zergatik nahi duzu Indian izan? Kristau etxe guztietan, gatz eta ur bedeinkatua dagoela jakingo banu.
Janko: Ondo dago, Vicka. Beharrean esan al zenidake nork prestatu zuen ur bedeinkatua?
Vicka: Oraintxe ikusi nuen bezala gogoratzen dut: amak prestatu zuen.
Janko: Eta nola?
Vicka: Eta zer, ez dakizu? Gatza bat jarri zuen uretan, nahastu besterik ez zuen egin. Bitartean guztioi Kredituari errezitatu genion.
Janko: Nork ekarri zuen ura?
Vicka: Badakit: gure Marinko, eta nor gehiago?
Janko: Eta nork bota zuen?
Vicka: Neuk ere bota nuen.
Janko: Ura bota al zenuen bakarrik?
Vicka: bota nuen eta ozenki esan nion: «Andre Maria bazara, egon; ez bazaude, alde egin guregandik ».
Janko: Zer duzu?
Vicka: Irribarre egin zuen. Gustatu zitzaiola pentsatu nuen.
Janko: Eta ez duzu ezer esan?
Vicka: Ez, ezer ez.
Janko: Zer iruditzen zaizu: gutxienez tanta batzuk erori zitzaizkion?
Vicka: Nola ez? Ni igo eta ez nuen gorde!
Janko: Hau benetan interesgarria da. Guzti honetatik ondorioztatu dezaket oraindik ur bedeinkatua erabiltzen duzula etxea eta inguruak botatzeko, nire haurtzaroan ere erabiltzen zen bezala.
Vicka: Bai, noski. Jada kristauak bagina bezala!
Janko: Vicka, hau polita da eta oso pozik nago. Nahi al dugu aurrera jarraitzea?
Vicka: Podemos eta egin behar dugu. Bestela, ez gara sekula amaierara iritsiko.