Medjugorje: Vicka-k 25eko ekainaren 1981ean gertatutakoa zehatz-mehatz kontatzen digu

Janko: Vicka, beraz, 25eko ekainaren 1981ean, ostegunean, agertu zen. Bakoitzak berriro ekin zion lanari. Dagoeneko ahaztu al zenuen gertatutakoa?
Vicka: batere ez! Horretaz bakarrik amestu eta hitz egin genuen!
Janko: Ados jarri al zara dena botatzea? Edo beste?
Vicka: Arraroa da; ezin izan zen utzi. Hiru gara ...
Janko: Nor zara hiru?
Vicka: Ivanka, Mirjana eta biok, aurreko egunean bertan berriro joatea adostu genuen, bertan ikusi genuen aurreko egunean, pentsatuz: "Gure Andre Maria izango da, agian berriro etorriko da".
Janko: Eta joan zara?
Vicka: Argi dago; aldi berean. Zikinkeriaren bidetik jaitsi eta lehen agerraldiaren lekura begiratu genuen.
Janko: Eta ikusi al duzu zerbait?
Vicka: Baina nola ez! Bat-batean tximista bat piztu zen eta Madonna agertu zen.
Janko: Haurrarekin?
Vicka: Ez, ez. Oraingoan ez zegoen haurtxorik.
Janko: Eta non agertu zen zehazki Andre Maria?
Vicka: lehen egunean leku berean.
Janko: Gogoan al duzu nork ikusi zuen lehenengo aldiz agerraldi honetan?
Vicka: Ivanka berriro.
Janko: Ziur al zaude?
Vicka: Ziur. Ondoren, Mirjana eta biok ere ikusi genuen.
Janko: Eta oraingoan hara joan al zara?
Vicka: Itxaron. Hasi baino lehen, Mariari eta Jakov txikiari esan nien deituko niela zerbait ikusiko bagenu.
Janko: Hori egin al duzu?
Vicka: Bai. Hirurek ikusi genuenean, Ivanka eta Mirjana bi talde horiek deitu arte itxaroteko esan nien. Deitu nien eta nire atzetik korrika joan ziren.
Janko: Eta orduan zer?
Vicka: Guztiok elkartu ginenean, Andreak eskuaren keinuarekin deitu zigun. Eta korrika joan ginen. Mariak eta Jakovek ez zuten berehala ikusi, baina korrika egin zuten.
Janko: Zein bidetik?
Vicka: Biderik ez! Ez dago batere inor. Zuzenean egin genuen korrika; zuhaixka arantzatsu horietatik zuzen.
Janko: Posible al zenuen?
Vicka: Zerbait ekarri zigun bezala joan ginen. Guretzat ez zegoen sastrakarik; ezer. Guztia belaki harrizko kautxuz eginda egongo balitz bezala, ezin da deskribatu. Inork ezin izan gintuen jarraitu.
Janko: Korrika egiten ari zinen bitartean, ikusi al zenuen Madonna?
Vicka: Noski! Bestela, nola jakingo genuke nondik exekutatu? Maria eta Jakovek bakarrik ez zuten ikusi igo arte.
Janko: Orduan ere ikusi dute?
Vicka: Bai. Lehenik pixka bat nahasgarria, baina gero eta argiago.
Janko: Ados. Gogoan al duzue nor etorri zen lehenengo?
Vicka: Ivanka eta biok lehenengo etorri ginen. Praktikan, ia guztiak batera.
Janko: Vicka, hain erraz igo zenuela diozu, baina Mirjana eta Ivanka ia denbora pasa zirela esan didazu.
Vicka: Bai, une batez. Halako batean, dena igaro da.
Janko: Zer egin zenuen han jaikitzean?
Vicka: ezin dizut azaldu. Nahastu ginen. Beldur ere bagenuen. Ez da erraza izan Madonnaren aurrean egotea! Hau guztiarekin belauniko erori ginen eta otoitz batzuk esaten hasi ginen.
Janko: Gogoratzen al zara zer otoitz esan zenuen?
Vicka: ez dut gogoan. Baina ziur gure Aita, Ave Maria eta Gloria. Beste otoitz batzuk ere ez genituen ezagutzen.
Janko: Behin esan didazu Jakov txikia erori zela arantza zuhaitz baten erdian.
Vicka: Bai, bai. Emozio guztiarekin erori egin da. Pentsatu nuen: ah, Jakov txikia, ez zarete hemendik biziko!
Janko: Horren ordez, bizirik atera zen, dakigunez.
Vicka: Noski atera da! Izan ere, laster. Eta arantza libre sentitu zenean, etengabe errepikatzen zuen: "Orain ez zait batere gustatuko hiltzea, Madonna ikusi nuenetik". Garrasirik ez zuela pentsatu zuen, zuhaixketan erori den arren.
Janko: Nola da?
Vicka: Ez dakit. Orduan ez nekien nola azaldu; baina orain ulertzen dut Andreak babesten zuela. Eta nor gehiago?
Janko: Nola agertu zitzaizun garai hartan Madonna?
Vicka: Jakin nahi al duzu nola zegoen jantzita?
Janko: Ez, ez. Bere umorea, zureganako jarrera pentsatzen dut.
Vicka: Zoragarria izan da! Irribarretsu eta alaia. Baina ezin da deskribatu.
Janko: Zerbait esan al dizu? Bigarren egun hau aipatzen ari naiz.
Vicka: Bai. Gurekin otoitz egin zuen.
Janko: Galdetu al diozu ezer?
Vicka: ez. Ivanka horren ordez bai; galdetu zion amari buruz. Handik gutxira hil zen bat-batean ospitalean.
Janko: Oso interesatuta nago. Zer eskatu dizu?
Vicka: amak nola egiten duen galdetu dio.
Janko: Eta Andre Andreak zer esan al dizu?
Vicka: Noski, noski. Esan zion bere ama ondo dagoela, berarekin dagoela, eta ez duela horrekin kezkatu behar.
Janko: Zer esan nahi duzu "berarekin"?
Vicka: Baina Madonna batekin! Bestela, norekin?
Janko: Entzun al zenuen Ivankak hau galdetu zuenean?
Vicka: Nola ez? Denok entzun genuen.
Janko: Eta entzun al duzue gure andreak zer erantzun zion?
Vicka: Denok entzun dugu hau, Maria eta Jakov izan ezik.
Janko: Eta nola ez dute entzun?
Vicka: Nork daki? Horrelakoa zen.
Janko: Maria damutu al da gertakari hau?
Vicka: Bai, ziur; baina zer egin zezakeen?
Janko: Ados, Vicka. Baina eztabaida horretatik guztian ez dut ulertzen egun hartan Stanko Ivanekin zer gertatu zen.
Vicka: Ivan gurekin egon zen eta gu bezalaxe ikusi zuen dena.
Janko: Eta nola etorri zen han?
Vicka: Baina, gu bezala! Mutil lotsatia da, baina ikusi genuen zer egiten genuen, eta berak ere egin zuen. Podbrdo korrika egin genuenean ere korrika egin zuen
Janko: Beno, Vicka. Hau guztia ederra izan zen!
Vicka: liluragarria izateaz gain. Deskribatu ezin den zerbait da. Lurrean jada ez bagina bezala da. Beste guztiarekiko axolagabea ginen: beroak, arantza lausoak eta jendearen nahasmen hori guztia. Gurekin dagoenean, beste guztia ahazten da.
Janko: Ados. Zerbait eskatu al duzu?
Vicka: Esan dut jada Ivankak amari buruz galdetu diola.
Janko: Baina beste inork eskatu al du?
Vicka: Mirjana-k arrastoa uzteko eskatu zigun, jendeak gurekin hitz egin ez dezan.
Janko: Eta Madonna?
Vicka: erlojua Mirianan biratu zen.
Janko: Ados. Ez nuke horretaz hitz egingo, ez baitago garbi zer gertatu den horren inguruan. Beharrean, eskatu al duzu beste zerbait?
Vicka: Bai. Berriro etorriko den galdetu diogu.
Janko: Zer duzu?
Vicka: Baietz egin zuen baietz.
Janko: Vicka, esan zenuen eta nonbait ere idatzita zegoen, Madonna zuhaixka baten erdian ikusi duzula.
Vicka: Egia da; Baietz esan nuen. Badakizu presaka nagoela. Zuhaixka baten bidez ikusi nuen eta erdian zegoela iruditu zitzaidan. Horren ordez, hiru zuhaixka artean zegoen, clearing txiki batean. Baina zer behar da norbaitek esandakoa atxikitzeko ... Garrantzitsua da ikusi dudan ala ez.
Janko: Beno, Vicka. Entzun dut oraingoan ere ur bedeinkatuarekin busti duzula.
Vicka: Ez, ez. Hirugarren egunean gertatu zen hori.
Janko: Ulertzen dut. Zenbat denbora egon zinen Madonnarekin?
Vicka: esan zigun arte: "Agur, aingeruak!", Eta alde egin zuen.
Janko: Ondo da. Esan iezadazu azkenean: nork ikusi zuen Madonna egun hartan?
Vicka: zu zaude.
Janko: Zer zara?
Vicka: Baina zu gu! Ni, Mirjana, Ivanka; gero Ivan, Maria eta Jakov.
Janko: Zein Ivan?
Vicka: Stanko semea den Ivan. Honetaz hitz egin dugu dagoeneko.
Janko: Zehazki, Vicka. Beste norbait al zen zurekin?
Vicka: Hamabost pertsona ginen gutxienez. Hain zuzen ere. Han zeuden Mario, Ivan, Marinko ... Nork gogoan du denek?
Janko: Nor zen zaharragoa?
Vicka: Han zeuden Ivan Ivankovic, Mate Sego eta beste.
Janko: Eta zer esan zioten gero?
Vicka: Zerbait benetan gertatzen ari dela esan dute. Batez ere hara non korrika ikusi genuenean. Batzuk Madonnaren argia ere ikusi zuten.
Janko: Joxe beranduko Milka eta Ivan al ziren? [lehen egunean aurkeztea]
Vicka: Ez, ez zeuden.
Janko: Nolatan ez zeuden?
Vicka: Zer dakit! Milkaren amak ez zuen baimenik eman. Maria (bere arreba) etorri da; Milkak zerbait behar zuen ama. Horren ordez, guk baino zaharragoa zen [1960an jaio zen] ez zuen gurekin zerikusirik izan nahi. Eta, beraz, ez ziren etorri.
Janko: Ados. Noiz etorri zinen etxera?
Vicka: Nor baino nor lehenago.
Janko: Zure Marinkok esan zidan Ivankak negarrez negar egin zuela bueltan.
Vicka: Bai, egia da. Gehienak negarrez genituen, batez ere bera. Nola ez negar egin?
Janko: Zergatik bereziki?
Vicka: Baina, jada esan dizut, Andreak amari esan diola. Eta badakizu nolakoa den: ama ama da.
Janko: Ados. Gure Andreak amarekin berarekin dagoela eta gustura dagoela ziurtatu duzula diozu.
Vicka: Egia da. Baina nork ez du ama maite?