"Nire haurra ez zen inoiz berriro operatu." Padre Pioren mirari berri bat

2015eko irailean burbuila zuri bat agertzen da nire haurraren mihiaren azpian. Hasieran oina eta ahoa zela pentsatu genuen, baina, egunak aurrera joan ahala, burbuila hori tamaina handitzen joan zen. Medikuek, bisitatu ondoren, ranula zela esan ziguten eta ebakuntza egin behar zela. Esku-hartzea 9ko otsailaren 2016rako egin zen. Egun horretatik aurrera, Padre Pio eta San Francesco di Paola nire indar guztiekin otoitz egin nuen, nire semeari laguntza eta babesa eskatuz.

Inoiz ez dut otoitz egin hain egun haietan bezala, Jesusen presentzia sentitu eta lagundu ninduen. Nire semearen ebakuntza baino egun batzuk lehenago zerbait gertatzen da: lo zegoen bitartean, gauean, mutilak bat-batean esnatu da oihuka eta esan dit lorategian fruta eta barazkiak biltzen zituen San Giuseppe eta gizon zahar bat ikusi zuela. Bera lasaitzen eta lo egitera itzultzen saiatzen naiz. Otsailak 8, astelehena, nire semea ospitaleratuta dago, zirujauak eta anestesiologoak bisitatu dute eta hurrengo egunerako esku hartzea berretsi dute. Gauean nire semeak esnatu eta Zerua ikusi duela esan dit, garai hartan beldur handia nuela aitortzen dut. Biharamunean, 9ko otsailaren 2016an, ranula desagertu egin zen ebakuntzaren egunean, medikuak, hura bisitatu eta ezer ez zegoela aurkitu ondoren, ebakuntza bertan behera utzi zuen.

Padre Piok eskertu nion bere interzesioarengatik eta berehala utzi genuen Erromara, hango gorputzaren erlikiak itzulpenerako ziren. San Pio eta San Leopoldo bi erakusleihoetara ailegatuta, ordu segidan, zaindari bat, segurtasun kordearen gainetik, nire haurraren besoa hartu eta Padre Pioren gorpuzkera hurbiltzeko gerturatzen da. Nire senarra eta ni harrituta geratu ginen ezer eskatu ez geniolako. Jakinaraztean, guardiak gure semearekiko garraio sendoa sentitu zuela eta San Piora hurbildu nahi zuela esaten digu. Guretzat, Padre Piok batez ere nire semea berarengandik nahi zuela berrestea izan zen.

Antonellaren testigantza