Jainkoak gure ametsetan hitz egiten duenean
Jainkoak amets batean hitz egin al dizu inoiz?
Inoiz ez dut bakarrik saiatu, baina egin dutenek liluratuta nago beti. Gaur egungo blogari gonbidatua bezala, Patricia Small, idazlea eta blog askotan ohiko laguntzailea. Mysterious Ways aldizkariko ur putzu eroso eta sendagarri baten ametsa gogoan izan dezakezu.
Ez zen Patricia amesten Jainkoa bere ametsetan aurkitu zuen bakarra.
Hemen duzu bere istorioa ...
"Behar dudan guztia, zure eskuak eman dit, handia da zure fideltasuna, Jauna niretzat". Zenbat aldiz eskaini ditut hitz hauek eskerrak emateko otoitz gisa, Jainkoarenganako fideltasuna atzera begiratzen dudan bitartean.
34 urte nituenean bezala eta duela gutxi dibortziatu egin nintzen, ekonomikoki hasi behar nuela eta seme-alabak nahi nituela konturatzen. Beldurtu nintzen eta Jainkoarengandik laguntza eta erosotasuna eskatu nuen. Gero ametsak etorri ziren.
Lehena gau erdian iritsi zen eta hain harrigarria izan zen berehala esnatu nintzen. Ametsetan ostadarraren arku partziala ikusi nuen ohe gainean. "Nongoa da?" Burua atzera bota nuen buruko gainera bota aurretik galdetzen nion. Loak azkar gainditu ninduen, bigarren amets bat egin zuen bezala. Oraingoan, branka hazi egin zen eta gaur ostadarraren erdia baliokidea zen. "Zer munduan?" Esnatu nintzenean pentsatu nuen. "Jauna, zer esan nahi dute amets horiek?"
Banekien ortzadarrak Jainkoaren promesen sinbolo izan daitezkeela eta Jainkoak bere promesak modu pertsonal batean kontatzen saiatzen ari nintzela sentitzen nuen. Baina zer esaten zuen? "Jauna, nirekin hitz egiten ari bazara, mesedez erakutsi beste ostadarra", otoitz egin nuen. Banekien seinale Jainkoarengandik etorriko balitz, jakingo nukeela.
Bi egun geroago, nire 5 urteko iloba Suzanne lo egitera etorri zen. Haur sentikor eta espirituala zen. Gure momentu gogokoena elkarrekin ipuinak irakurtzea izan zen oheratu aurretik eta gero arratsaldeko otoitzak esatea. Aurrera begira zegoen oraingoan nik bezainbeste. Beraz, harrituta geratu nintzen ohean, lo egiteko prestatu beharrean nire arte hornikuntzaren bidez zuritzen ari nintzela entzun nuen.
"Akuarela al dezaket, izeba Patricia?" Galdetu zidan.
"Beno, orain ohera joan beharra dago", esan nion emeki. "Goizean akuarela lor dezakegu".
Goizean goiz Suzanne esnatu zitzaidan nire arte materialak aztertzen. "Akuarela egin al dut orain, izeba Patricia?" Esan zuen. Goiza hotza izan zen eta berriro ere harrituta geratu nintzen akuarelara joateko bere ohe epeletik atera nahi zuela. "Ziur, ezti", esan nion. Lasai lo egin nuen sukaldean eta ur koparekin itzuli nintzen eskuila bustitzeko.
Laster, hotza zela eta, ohera itzuli nintzen. Erraz itzul nintekeen lotara. Baina orduan Suzanneren ahots txiki gozoa entzun nuen. "Ba al dakizu zer egingo dizut zuri, izeba Tricia?" Esan zuen. "Ortzadarra bihurtuko zaitut eta ostadarraren azpian jarriko zaitut".
Hau zen. Itxaron dudan ostadarra! Aitaren ahotsa aitortu nuen eta malkoak etorri ziren. Batez ere Suzanneren koadroa ikusi nuenean.
Ni, ortzadar erraldoia nire gainetik irribarretsu, eskuak zerura igo nituen. Jainkoaren promesaren seinale: beti utziko ninduen, beti izan zuen hori. Ez nintzela bakarrik.