Aste Santua: Ostiral Santuko meditazioa

Gurutziltzatu eta arropak banatu zizkieten, denek zer hartuko zuten gainean. Goizeko bederatziak ziren hura gurutziltzatu zutenean. Bere esaldiaren arrazoia zuen inskripzioak zioen: "Juduen erregea". Berarekin batera bi lapur gurutziltzatu zituzten, bat eskuinean eta bestea ezkerrean. Eguerdia zenean ilunabarra zegoen lurrean arratsaldeko hirurak arte. Hirurak aldera, Jesusek oihu ozen batekin oihu egin zuen: «Eloi, Eloì, lema sabathani?», Eta horrek esan nahi du: «Ene Jainkoa, ene Jainkoa, zergatik utzi nauzu?». Hori entzutean, bertaratutako batzuek esan zuten: "Horra, dei ezazu Elia!" Bata korrika bizkotxo bat ozpinez bustitzen joan zen, kanabera baten gainean begiratu eta edaria eman zion, esanez: "Itxaron, ikus dezagun Elias behera jaisteko". Baina Jesus, oihu ozen bat emanez, hil egin zen.

Jauna, zer esan ahal dizut gau santu honetan? Ba al dago ahotik etor litekeen hitzik, pentsamenduren bat, esaldiren bat? Niregatik hil zara, dena eman duzu nire bekatuengatik; niretzat gizaki bihurtu ez ezik, heriotza larriena ere sufritu zenuen niretzako. Ba al dago erantzunik? Erantzun egokia topatuko nuke, baina zure pasio santua eta heriotza begiratuz umiltasunez aitortu dezaket bakarrik zure jainkozko maitasunaren eskergabetasunak erantzun guztiz desegokia egiten duela. Utz iezadazu zure aurrean zutik eta begira.
Zure gorputza hautsita dago, burua zaurituta dago, eskuak eta oinak iltzeak urratuta, zure alboak zulatuta. Zure gorputza amaren besoetan gelditzen da. Orain amaitu da. Bukatu da. Burutzen da. Betetzen da. Jauna, Jaun eskuzabala eta errukitsua, adoratzen zaitut, laudatzen zaitut, eskerrik asko. Gauza guztiak berri bihurtu zenituen zure pasioaren eta heriotzaren bidez. Mundu honetan zure gurutzea itxaropenaren seinale berria da. Beti bizi naiz zure gurutzaren azpian, Jauna, eta etengabe aldarrikatu zure gurutzaren itxaropena.