Aste Santua: Pazko igandean meditazioa

Jauna, Piztu Jauna, munduaren argia, ohore eta aintza guztiak zuretzako! Egun honetan, zure presentziaz, zure poza, lasaitasuna, benetan zure eguna da! Basoko iluntasunetik bueltatxo bat eman berri dut. Hotza eta haizea zegoen, baina dena zuri buruz hitz egin zen. Dena: lainoak, zuhaitzak, belar hezea, harana bere urrutiko argiekin, haizearen soinua. Mundu guztia zure berpizkundearen inguruan hitz egiten ari zen: denek jabetu ninduten dena oso ona dela. Zugandik dena sortzen da ona, eta sorkuntza oro berritu egiten da eta hasieran izan zena baino ailagoa. Baso ilunpetan paseatuz intima poztasunez betetako egun honen amaieran, Maria Maddalena izenez deitzen zaituela entzun nuen eta aintziraren ertzetik zure lagunei oihuka entzuten nien sareak botatzen. Zure dizipuluek beldurrez beteta zeuden gelan sartzen ikusi ninduten. Mendian eta herrian zehar agertu zinetela ikusi nuen. Gertakari hauek zein intimoak diren: lagun maitatuei egindako mesede bereziak dira. Ez ziren egin norbait inpresionatzeko edo larritzeko, baizik eta zure maitasuna heriotza baino indartsuagoa dela erakusteko. Jauna, orain badakit isiltasunean dagoela, une lasai batean, topatuko zaituen bazter ahaztuta, izenez deituko didazu eta bake hitz bat esango didazu. Lasai handieneko orduan da niretzat piztu den Jauna bihurtu zarela. Jauna, eskertuta nago azken astean eman didazuen guztiagatik! Egon nirekin datozen egunetan. Bedeinkatu mundu honetan sufritzen duten guztiak eta eman bakea zure herriari, hainbeste maite zenuenari, zure bizitzarengatik eman zenionari Amen.