Ahizpa Faustinak infernuko minak deskribatzen dizkigu

 

Bere egunkarian honako hau ikasten dugu ... 20.x.1936. (II ° Koadernoa)

Gaur, aingeru baten gidaritzapean, infernuaren barrenean egon naiz. Izugarrizko hedapen handientzako oinaze handien lekua da. Hauek dira ikusi ditudan minak: lehenengo zigorra, infernua osatzen duena, Jainkoaren galera da; bigarrena, kontzientziaren oroigarri etengabea; hirugarrena, patua ez dela inoiz aldatuko kontzientzia; laugarren zigorra arima barneratzen duen sua da, baina ez du deuseztatzen; izugarrizko mina da: Jainkoaren haserrea piztu duen suzko izpiritu hutsa da; bosgarren zigorra etengabeko iluntasuna da, sukar itogarri beldurgarria, eta iluna den arren, deabruek eta arima madarikatuek elkar ikusten dute eta besteen eta norberaren gaitz guztiak ikusten dituzte; seigarren zigorra satanaren etengabeko laguntasuna da; zazpigarren zigorra etsipen ikaragarria da, Jainkoaren gorrotoa, madarikazioak, madarikazioak, blasfemiak. Kaltetutako guztiek batera sufritzen duten minak dira, baina hori ez da oinazeen amaiera. Zentzumenen oinazeak dira hainbat arimaren oinazeak. Bekatu duenaren arima bakoitza modu izugarri eta ukaezinean oinaztuta dago. Haitzulo ikaragarriak daude, oinazeen kantuak, non tortura bakoitza bestearengandik desberdintzen den. Tortura ikaragarri hauen aurrean hilko nintzateke, Jainkoaren ahalguztidasunak eutsi ez banio. Bekatariak badaki bekatu egiten duen zentzuarekin betikotasun guztian torturatuko dela. Hau Jainkoaren aginduz idazten dut, arima inork ez duela bere burua justifikatzen esanez infernua ez dagoela edo inor inoiz egon ez dela eta inork ez daki zer den. Ahizpa Faustina, Jainkoaren aginduz, infernuaren sakonean egon naiz, arimei esan eta infernua hor dagoela egiaztatzeko. Orain ezin dut horri buruz hitz egin. Jainkoaren agindua dut idatziz uzteko. Deabruek gorroto handia erakutsi zuten nire aurka, baina Jainkoaren aginduz niri egin behar ninduten. Idatzi dudana ikusi dudan gauzen itzal ahula da. Gauza bat nabaritu dut da dauden arima gehienak infernua zegoela sinesten ez zuten arimak direla. Neure burua itzultzerakoan, ezin izan nuen beldurra berreskuratu, arimak izugarri sufritzen duen pentsamenduan; horregatik otoitz handiagoa egiten dut bekatariak bihurtzeagatik, eta etengabe deitzen diet Jainkoaren Errukia beraientzat. Edo nire Jesus, nahiago dut munduaren amaierara arte iraintzea tortura handienetan, bekatu txikienarekin Ofendatzea baino.
Faustina Kowalska arreba