Beti egin beharreko sakramentua: ur bedeinkatua
Apaiz batek bedeinkatu dezake otoitz berezi batzuekin eta bedeinkatutako gatz pixka bat infusatuz. Gauza, leku eta jendea bedeinkatzeko botatzeko erabiltzen da. Beti izan ezazu sukaldean ongi hornitutako sukaldea. Ur lurrindu eta sendagarri askoren artean, ur bedeinkatua ahaztu egin da. Gelak estutzen dituzten botila ugarien artean ez dago ur gezako botila. Elizan erabiltzea oso antzina da eta historiak bere eraginkortasun handia erakusten digu batez ere deabruaren aurka. IlIfurteko bi Ilizeek, ur bedeinkatuaren tanta bakarra jarri zitzaien janari bat aurkeztu zitzaienean, amorrua eman zuten eta ezin zen hura jan. Deabruak natura guztiaren gainetik lortu duen botere berezi hori dela eta, Elizak gurtzara bideratzen den gauza guztia bedeinkatzen du, baita bizitzaren erabilera arruntetara bideratuta dagoena ere. Estimazio txikia eta, beraz, bedeinkapenen eraginkortasun urria, jasotzen dituztenen fede urriaren eta, halaber, ematen dutenaren araberakoa da. Ura sainduak, modu egokian erabilita, bekatu bekatuak barkatzen ditu, erabiltzen dituztenek bihotzean mina dutenean; Arima Jainkoaren dohainak jasotzeko botatzen du, deabrua korrika egiten du, batzuetan gorputzaren mina eta eritasunetatik aske; kazkabarra eta ekaitza kentzen ditu, lurrari emankortasuna ematen dio eta sufragio otoitzek lagundutako purgatorioko arimak ere lagundu ditzake. Era berean, bekatu larriak egin diren lekuetan erabiltzea eta botatzea gomendatzen dugu (abortuak, saioak spiritiche, etab.) eta maiz hiltzen direnak hiltzen dira. Momentu ikaragarri haietan deabruak jazarpen eta kolpea hartzen du (St. Faustina Kowalka eta arreba Josefa Menendez ere bizi ziren bezala). Jaunak grazia horiek guztiak ematen ditu ur bedeinkatua eta Elizako bedeinkazioak jasotzen dituztenek Jainkoaren boterean eta ontasunean fede handia dutenean.