Gaurko Ebanjelioa 16ko irailaren 2020a Frantzisko Aita Santuaren hitzekin

EGUNEKO IRAKURKETA
San Pablo Apostoluaren lehen gutunetik Korintoarrei
1Cor 12,31 - 13,13

Anaiek, aldiz, karisma handienak nahi dituzte biziki. Beraz, modu sublimeena erakusten dizut.
Gizonen eta aingeruen hizkuntzak mintzatuko banu, baina karitaterik ez banu, brontzezko burrunba edo zinbal jotzailea bezalakoa izango nintzateke.
Eta profeziaren dohaina izango banu, misterio guztiak ezagutuko banu eta ezagutza guztia edukiko banu, mendiak eramateko adina fede izango banu, baina karitatea ez banu, ez nintzateke ezer izango.
Nahiz eta nire ondasun guztiak janari gisa eman eta horretaz harrotzeko nire gorputza entregatu, baina karitaterik ez nuen, ez nuke ezertarako balioko.
Karitatea bikaina da, karitatea onginahia da; ez du inbidiarik, ez da harrotzen, ez da harrotasunez puzten, ez zaio errespeturik falta, ez du bere interesik bilatzen, ez dago haserretuta, ez du jasotako gaitza kontuan hartzen, ez du injustiziaz gozatzen baina egiarekin pozten da. Guztiek sentitzen dute, guztiek sinesten dute, guztiek itxaropen dute, guztiek jasaten dute.
Karitatea ez da inoiz amaituko. Profeziak desagertu egingo dira, hizkuntzen oparia eten eta ezagutza desagertuko da. Izan ere, inperfektuki ezagutzen dugu eta inperfektuki profetizatzen dugu. Baina perfektua datorrenean, inperfektua dena desagertu egingo da. Umea nintzenean, txikitan hitz egiten nuen, txikitan pentsatzen nuen, txikitan arrazoitzen nuen. Gizon bihurtu ondoren, txikitan ezabatu dut.
Orain modu nahasian ikusten dugu, ispilu batean bezala; orduan, aurrez aurre ikusiko dugu. Orain ezin hobeto dakit, baina orduan primeran jakingo dut, ni ere ezagutzen naizen moduan. Beraz, orain hiru gauza hauek geratzen dira: fedea, itxaropena eta karitatea. Baina guztietan handiena karitatea da!

EGUNEKO Ebanjelioa
Ebanjelioa San Lukasen arabera
Lk 7,31-35

Garai hartan, Jaunak esan zuen:

“Norekin alderatu dezaket belaunaldi honetako jendea? Noren antza du? Plazan eserita, elkarri honela oihukatzen duten haurren antzekoa da:
"Txirula jo genuen eta zuk ez zenuen dantzatu,
deiadar bat kantatu genuen eta ez zenuen negarrik egin! ”.
Izan ere, Joan Bataiatzailea etorri zen, ogia jaten ez duena eta ardoa edaten ez duena, eta zuk esaten duzu: "deabrua du". Gizonaren Semea etorri zen, jaten eta edaten duena, eta zuk diozu: "Hemen glotoi bat eta mozkor bat, zerga biltzaileen eta bekatarien laguna!".
Baina Jakinduria bere seme-alaba guztiek bezala aitortu dute ».

AITA SANTUAREN HITZAK
Hau da Jesu Kristoren bihotza, desleialtasun istorio hau, Jainkoaren laztanak ez ezagutzearen istorioa, Jainkoaren maitasuna, zu bilatzen zaituen maitemindutako Jainkoarena, zu ere zoriontsu izatea bilatzen duena. Drama hau ez da historian bakarrik gertatu eta Jesusekin amaitu da. Eguneroko drama da. Nire drama ere bada. Gutako bakoitzak esan dezake: 'Ezagut al dezaket bisitatu ninduten denbora? Jainkoak bisitatzen al nau? ' Gutako bakoitza Israelgo herriaren bekatu berean erori gaitezke, Jerusalemen bekatu berean: bisitatu gintuzten garaia ez ezagutzea. Eta egunero Jaunak bisitatzen gaitu, egunero jo digu atean. Entzun al nuen gonbidapenik, inspiraziorik bera gertutik jarraitzeko, karitatezko lana egiteko, apur bat gehiago otoitz egiteko? Ez dakit, Jaunak egunero gonbidatzen gaituen hainbeste gauza gurekin biltzera. (Santa Marta, 17ko azaroaren 2016a)