Medjugorjeko Vicka: Andre Mariaren mirariak kontatuko dizkizuet

Janko: Vicka, ez al zaizu arraro egiten Medjugorjeko mirariez hain gutxi galdetzea?
Vicka: Benetan. Ia gaizki pentsatu nuen zutaz.
Janko: Esadazu argi eta garbi zer pentsatu duzun.
Vicka: Ez. Lotsatuta nago.
Janko: Baina esan aske! Badakizu zer esaten didazun beti: "Ez izan beldur!"
Vicka: Uste nuen ez duzula gauza hauetan batere sinesten.
Janko: Ongi da, Vicka. Ez izan beldurrik; baina ez duzu asmatu. Hemen, berehala frogatuko dizut. Ni neu bat-bateko sendatze baten lekuko izan nintzen, Kanadako karismatikoen topaketaren harira gertatu zena, haiek jendaurrean sendatzeko otoitz egiten zuten bitartean, Meza Santuaren ostean [taldea Aita Tardif ezagunak zuzendu zuen]. Ondo dakizu zein hunkigarria zen dena. Sakristiatik aterata, eskaileratik, ia zapaldu nuen negarrez eta pozez poz-pozik zegoen emakume bat. Momentu batzuk lehenago, Jaunak mirariz sendatu zuen urte luzez artatzen ari zen gaixotasun larri batetik, Mostar eta Zagrebeko ospitaleetan. Bainuetxeko tratamenduak ere egin zituen. Vicka, aspertuta al zaude?
Vicka: Mesedez, aurrera!
Janko: Urteak zeramatzan «esklerosi anizkoitzak» gaixorik, baina, batez ere, oreka eza pairatzen zuen, ezen bere kabuz zutik ezin izan zuen. Arratsalde hartan ere senarrak ia eraman zuen. Jendetza handia zela eta elizara sartu ezin izan zutenez, kanpoan geratu ziren, sakristiako atearen aurrean. Eta otoitza gidatu zuen apaizak: «Esklerosi anizkoitza duen emakume bat sendatzen ari dela sentitzen dut une honetan», aipatu andreak, une zehatz horretan, deskarga elektriko bat bezala sentitu zuen gorputz osoan zehar. Aldi berean, bere oinetan jartzeko gai sentitu zen. Hala esan zidan berak, berehala. Eskaileretatik jaitsita konturatu nintzen norbaiti zerbait gertatu zitzaiola. Ikusi ninduenean, andreak korrika egin zuen niregana eta negarrez errepikatu zuen: «Ene anaia Janko, sendatu naiz!». Handik denbora gutxira bakarrik joan zen bere autora, ehun metro baino gehiagora zegoena. Ikusten duzun bezala, Vicka, nik ere pertsonalki bizi izan ditut Medjugorjen une hauek! Bakarrik pixka bat aurreratu dudala eta ziurrenik aspertu zintudala.
Vicka: Mesedez! Oso interesgarria izan zen. Benetan.
Janko: Nik hau gehitu nahi dut: txikitatik ezagutzen dut emakume hori. Duela urte asko Konfirmaziorako eta Lehen Jaunartzerako prestatu nuen. Geroago berriro ikusi nuen, nahiz eta sendatu ondoren. Handik egun batzuetara bakarrik ezagutu nuen, inoren laguntzarik gabe, Podbrdora igo zen, lehen agerpenen lekura, Jainkoari eta Andre Mariari eskerrak emateko egin zioten guztiagatik. Parrokian ere ikusi nuen duela egun batzuk, besteak bezain azkar mugitzen. Orain esaidazu, Vicka, benetan molestatu zaituen.
Vicka: Dagoeneko esan dizut oso interesgarria zela!
Janko: Sendatzeko eta mirarien inguruko nire uste pertsonala esan nahi dizut.
Vicka: Gustatzen zait, beraz, ez dut denbora guztian hitz egin beharrik eta nik bakarrik.
Janko: Ondo da. Nahiko dakidan arren, nahiago dut isilik egon sendatze fisikoari dagokionez. Hau ere askotan argiago azaldu ezin zenari miraria deitu izan zaio. Hau ere esan nahi dizut: niretzat miraririk handiena da bekataria bihurtzen denean, istant batean aldatzen denean, hainbeste non une horretatik aurrera, ateo batetik Jainkoaren adiskide bihurtzen da eta prest dago, honetarako. Jainkoaren adiskidetasuna, bezpera arte Jainkoaren aurka gerra egin zuenen proba guztiak eta mespretxu guztiak jasateko.Vikka, arimaren legena gorputzarena baino zailagoa da sendatzen. Eta halako sendabideen lekuko naiz. Barkatu orain "irakasle" gisa hitz egin badut. Nire ustez gorputzeko sendaketak arimaren sendatzeko balio izan du.
Vicka: Orain esango nizuke zerbait, ordutik askotan eta askotan pentsatu izan dudana.
Janko: Esadazu, mesedez.
Vicka: Zuretzat agian ez du garrantzi handirik izango, baina niretzat bai.
Janko: Tira, hitz egin. Zertaz ari da?
Vicka: Intelektual baten bihurtzeari buruzkoa da. Gizon arraroa! Gure bileran bizpahiru aldiz hitz egin zidan bere buruaz. Denetariko gauzak egin ditu. Zerbaitek ekarri zidan eta hitz egin genuen. Luze, luze. Badirudi ez duela ezertan sinesten; bestalde, hala dirudi. Jada ez nekien zer egin berarekin, baina ez zuen ni utzi nahi. Haren alde otoitz egin eta apaiz batengana joateko gomendatu nion. Nik esan nion: “Proba ezazu. Agian!".
Janko: Ziurrenik ez dizu entzun.
Vicka: Ez. Baina arratsaldean elizara etorri nintzenean, jendea kanpoan aitortzera zihoala, ikusi nuen: zure aurrean belaunikaturik zegoen. Pentsatu nuen neure artean: joan behar zinen lekura iritsi zara!
Janko: Eta gero?
Vicka: Pasatu nintzen eta berriro laburki otoitz egin nuen haren alde.
Janko: Horrela amaitu al da?
Vicka: Inola ere ez! Hiruzpalau hilabeteren buruan nire etxera itzuli zen eta berez esan zidan beste gizon bat bihurtu zela, egiazko fededuna. Benetako miraria izan zen niretzat. Zein ona eta indartsua den Jainkoa!
Janko: Emen, ikusi nola Jainkoak dena egiten eta sendatzen. Oso pozik nago hau esan didazulako. Poz handia da gauza hauek gertatzen direnean. Gutariko bakoitzak, askotan hona aitortzera etortzen garenok, bizipen hauek ez behin bakarrik, askotan bizitzen ditugu. Hala gertatu zen Jesusen garaian ere.Gorputzaren sendatzea arimarenarekin uztartzen zuen askotan. Askotan, norbait sendatzen zuenean, gaineratzen zuen: «Zoaz eta ez bekatu gehiago». Jesus bera da gaur ere sendatzen duena.
Vicka: Ongi da. Banekien alde egingo zenuela.
Janko: Baina zertatik?
Vicka: Nire zalantzatik, ez duzula sendabideetan sinesten.
Janko: Oso erraza izan zen, ez zenuelako duda hori izateko arrazoirik. Hau ere jakin nahi baduzu, aitorpenetan sendatze fisiko asko entzun nizkion kontatzen! Agiriak ekartzeko eta Parrokiako bulegoan aurkeztea gomendatu nion, sendatzeaz ohartarazteko, Jaun onari eta Andre Mariari eskerrak emateko seinale. Hau ondo dago. Baina bada beste gauza bat interesatzen zaidana.
Vicka: Zer da?
Janko: Andra Mari aldez aurretik erran balu, noizbait, norbait sendatuko zela.
Vicka: Nik dakidanez, ez zuen inori hori esan. Fede irmoa, otoitza eta baraua gomendatzen ditu beti. Orduan, Jainkoak emango duena.
Janko: Eta gauza hauek gabe? V - Ezer ez!
Janko: Ongi da, Vicka. Baina Daniele Setka txikiari gertatutakoa arraroa iruditzen zait. Kasu honetan zuetako batzuek, hasieran bertan, ondo aterako dela esan zuten, baldintza horietaz hitz egin gabe. Magnofonoan entzundakoaren arabera esaten dizut.
Vicka: Baina kaos horren erdian, nork pentsa zezakeen dena denbora guztian? Hitz egin zuenak ondo zekien Andre Mariak esan ziela Danieleren gurasoei fede bizia izan behar zutela, otoitz egin eta barau. Bakarrik ez zuen dena ozen esan; horrela bakarrik azaltzen da.
Janko: Ondo da. Espero dezagun hala. Baina behin esan zenidan, orain bururatzen zait, Andre Mariak esan zuela gazte bat sendatuko zuela eta ez zuela baldintzarik jarri.
Vicka: Nori buruz esan dizut orduan? Orain ez naiz gogoratzen.
Janko: Ezkerreko hanka falta zaion gazte baten berri eman didazu.
Vicka: Eta zer esan dizut?
Janko: Andre Mariak inongo baldintzarik gabe sendatuko duela, agindutako Seinalearen ondoren.
Vicka: Hori esan badizut, egia esan dizut. Andre Mariak esan zuen momentu horretan asko sendatuko zirela eta gazte horrekin modu berezian jokatu zuen.
Janko: Zer esan nahi duzu horrekin?
Vicka: Andre Mariaren agerraldietara ia egunero etortzen zen eta Andre Mariak bereziki maite zuela erakutsi zuen.
Janko: Nola dakizu?
Vicka: Horrela. Behin batean, lehengo ikasturtean Gabonak baino lehen, bere hanka txarra erakutsi zigun. Hankaren zati artifiziala eta plastikoa kendu eta hanka osasuntsua bere lekuan erakutsi zigun.
Janko: Zergatik hau?
Vicka: Ez dakit. Baliteke Andre Mariak sendatuko dela esan nahi izatea.
Janko: Hark, momentu hartan, zerbait sentitu zuen?
Vicka: Geroago esan zigun norbaitek burua ukitzen ziola sentitzen zuela. Horrelako zerbait.
Janko: Ondo da. Baina Andre Mariak ez zuen esan sendatuko denik!
Vicka: Joan poliki-poliki; Oraindik ez dut amaitu. Bizpahiru egun geroago, gazte batzuk etorri ziren gurera. Jolastu eta abestu genuen; haien artean zegoen mutil hura ere.
Janko: Eta gero?
Vicka: Pixka bat igaro ondoren Andre Maria agertu zitzaigun, ohi baino lehenago. Haren ondoan mutiko hura zegoen, dena argi batean bilduta. Berak ez zekien, baina hortik aurrera kontatu zigun agerraldian zehar korronte elektriko baten antzeko zerbait sentitu zuela hankatik pasatzen.
Janko: Zein hankatik?
Vicka: Gaixoa.
Janko: Eta gero?
Vicka: Nekiena esan dizut.
Janko: Baina ez didazu esan hanka sendatuko den ala ez!
Vicka: Andre Mariak baietz esan zigun, baina geroago.
Janko: Noiz?
Vicka: Bere seinalea eman ondoren, guztiz sendatuko da. Hau kontatu zigun 1982. urtearen erdialdean.
Janko: Nori esan zion hau: zuri ala berari?
Vicka: Guretzat. Eta horren berri eman genion.
Janko: Eta sinistu dizu?
Vicka: Noski! Sinistu zuen lehenago ere, Andre Mariak erakutsi zigunean.
Janko: Oroitzen al zara noiz agindu zuen Andra Mari hau?
Vicka: Ez, baina galdetu diezaiokezu; badaki zalantzarik gabe.
Janko: Ongi da, Vicka; baina orain ez dut bilatuko.
Vicka: Erraza litzateke aurkitzea; arratsaldero mezara joaten da eta jaunartzea egiten du.
Janko: Ondo da. Baina oraindik sinesten al du horretan?
Vicka: Noski sinesten duela! Orain gurea da; hau ere badakizu.
Janko: Bai, badakit, ondo dago. Denborak esango du. Esango al didazu Andra Mari aldez aurretik inori sendatuko ote zen esan?
Vicka: Normalean ez ditu gauza hauek esaten. Ez naiz ondo gogoratzen, baina badakit behin gaixo bati laster hilko zela esan zuela.
Janko: Zure esanetan eta Andra Mariren esanetan, sendatzeko beharrezkoa da fede sendoa, baraua, otoitza eta beste obra on bat?
Vicka: Eta gero Jainkoak emango duena. Ez dago beste biderik.
Janko: Nori eskatzen dio Andra Mari gauza hauek: gaixoari ala besteei?
Vicka: Lehenik gaixoengandik; eta gero familiaren eskutik.
Janko: Gaixoa hain larria bada, otoitz ere egin ezinik?
Vicka: Gutxienez sinetsi dezake eta behar du; bitartean senitartekoek ahalik eta gehien otoitz eta barau egin behar dute. Hala dio Andre Mariak eta hala da, ene aitak. Baina orain beste zerbait interesatzen zait.
Janko: Entzun dezagun.
Vicka: Esango al didazu, garrantzitsua ez den arren, zenbat sendabide ezagutarazi diren orain arte Medjugorje-n?
Janko: Seguru, ez dakit. Duela hilabete batzuk arte 220 baino gehiago zeuden. Oraingoz, hau esaten dizut. Baliteke beste behin horretaz gehiago kontatzea. Zalantzarik gabe, oraindik badaude salatu gabekoak.
Vicka: Noski. Ez da garrantzitsua horien berri ematea. Jainkoak eta Andre Mariak badakite zer egiten ari diren.
Janko: Vicka, sendatzeko nire fedea argiagoa al zaizu orain?
Vicka: Bai. Goazen aurrera.