God sykje yn 'e midden fan in sûnenskrisis
Binnen minuten waard myn wrâld op 'e kop set. De tests kamen werom en wy krigen in ferneatigjende diagnoaze: myn mem hie kanker. Soarchkrisissen kinne ús hopeleas en bang meitsje foar in ûnbekende takomst. Mids dit ferlies fan kontrôle, as wy fertriet foar ússels of foar in dierbere binne, kinne wy fiele dat God ús hat ferlitten. Hoe kinne wy God fine yn 'e heule krisis as dizze? Wêr is God midden yn safolle pine? Wêr is hy yn myn pine?
Stride mei fragen
Wer bisto? Ik brocht jierren dizze fraach yn myn gebeden troch doe't ik de reis fan myn mem mei kanker seach: diagnoaze, sjirurgy, gemoterapy, bestraling. Wêrom hawwe jo dat barre litten? Wêrom hawwe jo ús ferlitten? As dizze fragen fertroud klinke, komt it om't jo net allinich binne. Kristenen wrakselje al tûzenen jierren mei dizze fragen. Wy fine in foarbyld hjirfan yn Psalm 22: 1-2: “Myn God, myn God, wêrom hawwe Jo my ferlitten? Wêrom bisto sa fier fan my te rêden, sa fier fan myn eangsten? Myn God, ik rop oerdeis, mar jo antwurdzje nachts net, mar ik kin gjin rêst fine ”. Lykas de psalmist fielde ik my ferlitten. Ik fielde my machteleas, folge de minsken dy't ik leaf ha, de bêste minsken dy't ik ken, lije unfertsjinne fan sûnenskrisissen. Ik haw lilk west op God; Ik frege God; en ik fielde my troch God negeare. Wy leare út Psalm 22 dat God dizze gefoelens valideart. En ik haw leard dat it net allinich is akseptabel foar ús om dizze fragen te stellen, mar God moediget it oan (Psalm 55:22). Yn ús makke God yntelliginte wêzens mei in djippe kapasiteit foar leafde en ynlibbingsfermogen, yn steat om fertriet en grime te fielen foar ússels en foar dyjingen dy't wy soarchje. Yn har boek, Inspired: Slaying Giants, Walking on Water, and Loving the Bible Again, ûndersiket Rachel Held Evans it ferhaal fan Jacob dat mei God wrakselet (Genesis 32: 22-32), en skriuwt "Ik bin noch altiten muoite en, lykas Jacob, Ik sil fjochtsje oant ik SEIN wurd. God hat my noch net litte litten. "Wy binne bern fan God: hy hâldt fan ús en soarget foar ús foar goed of foar minder; te midden fan ús lijen is hy noch altyd ús God.
Hoop fine yn 'e Skriften
Doe't ik ferskate jierren lyn foar it earst fan 'e kankerdiagnoaze fan myn mem learde, wie ik skrokken. Myn sicht bewolkt troch in gefoel fan hulpeloosheid, kearde ik my ta in fertroude passaazje út myn bernetiid, Psalm 23: "De Heare is myn hoeder, my mist neat". In favoryt fan 'e sneinsskoalle, ik hie dit fers ûnthâldd en ûntelbere kearen foardroegen. De betsjutting feroare foar my doe't it myn mantra waard, yn sekere sin, by de sjirurgy, gemoterapy en strieling fan myn mem. Fers 4 falt my yn it bysûnder oan: "Sels as ik troch de tsjusterste delling rin, sil ik gjin kwea freze, om't jo by my binne." Wy kinne fersen, passaazjes en famyljeferhalen brûke om hope te finen yn 'e skriften. Yn 'e heule Bibel fersekert God ús dat hoewol wy yn' e tsjusterste dellingen rinne, wy net bang moatte wêze: God "draacht ús lêsten alle dagen" (Psalm 68:19) en ropt ús op te betinken dat "As God foar ús is, dy't kin tsjin ús wêze? " (Romeinen 8:31).
As fersoarger en in persoan dy't rint neist dyjingen dy't mei sûnenskrisissen rinne, fyn ik ek hoop yn 2 Korintiërs 1: 3-4: "Lof zij God en Heit fan ús Hear Jezus Kristus, Heit fan begrutsjen en God fan alle treast, dy't treast ús yn al ús problemen, sadat wy dejingen dy't yn problemen binne kinne treaste mei de treast dy't wy sels fan God krije ". In âld siswize seit dat om foar oaren te soargjen, wy earst foar ússels moatte soargje. Ik fyn hoop yn it witten dat God my treast en frede sil jaan om it troch te jaan oan dyjingen dy't de swierrichheden fan sûnenskrisissen fjochtsje.
Fiel frede troch gebed
Koartlyn hie in freon fan my in epileptyske fit. Se gie nei it sikehûs en waard diagnostisearre mei in harsentumor. Doe't ik har frege hoe't ik har koe stypje, antwurde se: "Ik tink dat bidden it wichtichste is." Troch gebed kinne wy ús pine, ús lijen, ús pine, ús grime nimme en it oan God litte.
Lykas in protte sjoch ik regelmjittich in terapeut. Myn wyklikse sesjes leverje my in feilige omjouwing om al myn emoasjes út te drukken en ik kom lichter út. Ik benaderje it gebed op folle deselde manier. Myn gebeden folgje gjin spesifike foarm noch barre se op in bepaalde tiid. Ik bid gewoan foar de dingen dy't myn hert weagje. Ik bid as myn siel wurch fielt. Ik bid foar krêft as ik gjinien haw. Ik bid dat God myn lêsten sil ferwiderje en my de moed sil jaan om in oare dei te stean. Ik bid foar genêzing, mar ik bid ek dat God syn genede sil útwreidzje nei dyjingen dy't ik leaf ha, oan dyjingen dy't lije te midden fan diagnoaze, testen, sjirurgy en behanneling. Mei gebed kinne wy ús eangst uterje en fuortgean mei in gefoel fan frede te midden fan it ûnbekende.
Ik bid dat jo treast, hope en frede sille fine troch God; mei syn hân op jo rêste en jo lichem en siel folje.