Hoe Sint Jerome syn oermjittige grime tsjinkaam

Sint Jerome stie derom bekend dat er minsken oanjoech en lilke opmerkingen spuide, mar it wie syn bekearing dy't him rêde.
Woede is in gefoel en op himsels is it net sûnde. It is ek mooglik dat lilkens ús kin stimulearje om wat heroysk te dwaan en op te kommen foar dyjingen dy't wurde ferfolge.
It is lykwols folle makliker om lilkens ús te ferbaarnen, en dêrom wjerspegelje ús wurden net mear ús kristlike leauwen.

Sint Jerome wist dit al te goed, om't hy bekend wie om syn oermjittige grime. Hy wie net grutsk op syn lilkens en spyt faaks syn wurden direkt neidat er se sei.

De aksjes fan minsken koene him maklik oansette, en syn diskusjes mei oare gelearden wiene net leuk.

Wêrom waard Sint Jerome dan hillich ferklearre as in hillige as hy sa'n lilke persoan wie, rûnom bekend om syn offensive wurden?

Paus Sixtus V gie foarby in skilderij fan Sint Jerome dy't in rots hâlde en kommentearre: "Jo hawwe gelyk om dy stien te dragen, want sûnder har soe de Tsjerke jo noait kanonisearre hawwe".

Sixtus ferwiist nei in praktyk fan Sint Jerome om himsels mei in stien te slaan as er oanstriid hat, of yn reparaasje foar syn sûnden. Hy wist dat hy net perfekt wie en hy soe faaks fêste, bidde en God om genede roppe.

Doe't ik mysels fûn yn 'e macht fan dizze fijân, goaide ik my yn' e geast foar de fuotten fan Jezus, badde se mei myn triennen, en ik temme myn fleis troch wiken lang te fêstjen. Ik skamje my net om myn ferliedingen te iepenjen, mar it spyt my dat ik net mear bin wa't ik wie. Ik kombineare faak heule nachten mei dagen, gûlde, suchte en sloech myn boarst oant de winske rêst werom kaam. Ik wie bang foar de sel wêr't ik wenne, om't it tsjûge wie fan 'e minne suggestjes fan myn fijân: en lilk en strang bewapene tsjin mysels, gie ik allinich nei de heulste dielen fan' e woestyn en in djippe delling of in steile rots, dat wie it plak fan myn gebed, dêr haw ik dizze ellinde sek fan myn lichem smiten.

Neist dizze fysike martelingen dy't hy himsels oanreau, lei hy him ek ta op 'e stúdzje fan it Hebrieusk, om de protte ferliedingen dy't him soene oanfalle soene te stiljen.

Doe't myn siel yn 'e brân stie mei minne gedachten, om myn fleis te ûnderwerpen, waard ik in gelearde fan in muonts dy't Joadsk wie, om it Hebrieusk alfabet fan him te learen.

Sint Jerome soe de rest fan syn libben striden hawwe mei lilkens, mar as hy foel, rôp hy ta God en die alles wat hy koe om syn wurd te ferbetterjen.

Wy kinne leare fan it foarbyld fan St. Jerome en ús libben ûndersykje, foaral as wy gefoelich binne foar lilkens. Spyt wy dizze lilkens dy't oaren sear docht? Of binne wy ​​grutsk, net wolle tajaan dat wy in flater makken?

Wat ús skiedt fan 'e hilligen is net ús flaters, mar ús fermogen om God en oaren om ferjouwing te freegjen. As wy dat dogge, hawwe wy folle mear gemien mei de Hilligen dan wy ferwachtsje soene