Hoe bidde jo yn stilte, de flúster fan God
God makke ek stilte.
Stilte "galmet" yn it hielal.
Weinigen binne derfan oertsjûge dat stilte de gaadlikste taal kin wêze foar gebed.
D'r binne dejingen dy't hawwe leard te bidden mei wurden, allinich mei wurden.
Mar hy kin net mei stilte bidden.
"... In tiid om te swijen en in tiid om te sprekken ..." (Prediker 3,7).
Immen, lykwols, ek betingst troch de ûntfangen training, de tiid om stil te wêzen yn gebed, en net allinich yn gebed, kin it gewoan net riede.
Gebed "groeit" binnen ús op in omkeard proporsjonele manier oan wurden as, as wy leaver, foarútgong yn gebed is parallel oan foarútgong yn stilte.
Wetter dat yn in lege kruk falt, makket in soad lûd.
As it wetterpeil lykwols omheech giet, ferdwynt it lûd hieltyd mear oant it folslein ferdwynt om't it skip fol is.
Foar in protte is stilte yn gebed ferlegen, hast ûngemaklik.
Se fiele har net stil yn stilte. Se fertrouwe alles oan wurden.
En se beseffe net dat allinich stilte alles útdrukt.
Stilte is folsleinens.
Stil wêze yn gebed is gelyk oan harkjen.
Stilte is de taal fan mystearje.
D'r kin gjin ferearing wêze sûnder stilte.
Stilte is iepenbiering.
Stilte is de taal fan 'e djipten.
Wy kinne sizze dat stilte de oare kant fan it Wurd net sasear fertsjintwurdiget, mar it is it Wurd sels.
Nei it praten is God stil, en fereasket stilte fan ús, net om't de kommunikaasje is beëinige, mar om't d'r oare dingen te sizzen binne, oare fertroulikens, dy't allinich kinne wurde útdrukt troch stilte.
De meast geheime realiteiten wurde tawiisd oan stilte.
Stilte is de taal fan de leafde.
It is Gods manier om oan 'e doar te klopjen.
It is ek jo manier om Him te iepenjen.
As de wurden fan God net as stilte resonearje, binne se net iens de wurden fan God.
Yn 'e realiteit praat Hy stil mei jo en harket nei jo sûnder jo te harkjen.
It is net foar neat dat de wiere manlju fan God iensum en stilich binne.
Wa't him benadert ferhuzet needsaaklik fan petear en lûd.
En dyjingen dy't it fine, fine normaal de wurden net mear.
De tichtby fan God is stil.
Ljocht is in eksploazje fan stilte.
Yn 'e Joadske tradysje, sprekke fan' e Bibel, is d'r in ferneamd Rabbynsk sprekwurd, ek wol bekend as de Wet fan wite romten.
It seit sa: "... Alles is skreaun yn 'e wite spaasjes tusken it iene wurd en it oare; neat oars docht der ta…".
Neist it Hillige Boek jildt de waarnimming foar gebed.
It measte, it bêste, wurdt sein, of leaver unspoken, yn 'e yntervallen tusken it iene wurd en it oare.
Yn 'e dialooch fan leafde is d'r altyd in net te sizzen dat allinich kin wurde levere oan in djippere en betroubere kommunikaasje dan dy fan wurden.
Bid dêrom yn stilte.
Bid mei stilte.
Bid foar stilte.
"... Silentium pulcherrima caerimonia ...", seine de âlde.
Stilte fertsjintwurdiget de moaiste rite, de meast grandioaze liturgy.
En as jo wirklik net kinne sprekke, akseptearje lykwols dat jo wurden yn 'e djipten fan' e stilte fan God wurde opslokte.
De flúster fan God
Sprekt de Hear yn lûd as yn stilte?
Wy antwurdzje allegear: yn stilte.
Dat wêrom swije wy net somtiden?
Wêrom harkje wy net sa gau as wy wat flústerjen hearre fan 'e Stim fan God by ús?
En nochris: Sprekt God ta de ûnrêstige siel of ta de stille siel?
Wy wite goed dat der foar sok harkjen wat rêst, wat rêst wêze moat; it is needsaaklik josels in bytsje te isolearjen fan elke oansteande opwining of prikkel.
Om ússels te wêzen, allinich te wêzen, yn ússels te wêzen.
Hjir is it essensjele elemint: yn ús.
Dêrom is it moetingsplak net bûten, mar binnen.
It is dêrom goed om in sel fan herinnering te meitsjen yn jins geast, sadat de Godlike Gast mei ús kin moetsje. (út 'e lear fan paus Paulus VI)