Kristus skriuwer fan 'e opstanning en fan it libben

De apostel Paulus herinnert him oan it gelok foar it werwûne heil, en seit: Lykas troch de dea de dea yn dizze wrâld ynkaam, sa wurdt troch Christus wer heil oan 'e wrâld jûn (vgl. Rom 5:12). En nochris: De earste minske dy't fan 'e ierde is nommen is ierde; de twadde man komt út 'e himel, en is dêrom himelsk (1 Kor 15:47). Hy seit ek: "As wy it byld hawwe fan 'e minske fan' e ierde", dat is fan 'e âlde man yn' e sûnde, "sille wy ek it byld fan 'e himelske minske drage" (1 Kor 15:49), dat is, wy hawwe it heil fan minske oannommen, ferlost, fernijd en suvere yn Kristus. Neffens de apostel sels komt Kristus earst, om't hy de auteur is fan syn opstanning en fan it libben. Dan komme dejingen dy't ta Christus binne, dat binne dejingen dy't libje nei it foarbyld fan syn hilligens. Dizze hawwe de befeiliging basearre op syn opstanning en sille de hearlikheid fan 'e himelbelofte by him hawwe, lykas de Heare sels seit yn it Evangeelje: Hy dy't my folget sil net omkomme, mar trochgean fan' e dea nei it libben (ferl. Joh. 5:24).
Sa is de passy fan 'e Ferlosser it libben en heil fan' e minske. Dit is wêrom't hy foar ús stjerre woe, sadat wy, yn him leauwe, ivich libje soene. Yn 'e rin fan' e tiid woe hy wurde wat wy binne, sadat wy, nei't wy de belofte fan syn ivichheid yn ús hawwe folbrocht, ivich by him koene libje.
Dit, sis ik, is de genede fan 'e himelske mystearjes, dit is it kado fan Peaske, dit is it feest fan it jier dat wy it measte winskje, dit binne it begjin fan libbensgeande realiteiten.
Foar dit mystearje ûntstiene de bern yn 'e libbensbelangjende waskjen fan' e Hillige Tsjerke, opnij berne yn 'e ienfâld fan bern, meitsje it gebabbel fan har ûnskuld klinke. Op grûn fan Peaske bliuwe kristlike en hillige âlders troch leauwen in nije en ûntelbere ôfkomst.
Foar Peaske bloeit de beam fan it leauwen, it doopfont wurdt fruchtber, de nacht skynt mei nij ljocht, de jefte fan 'e himel sakket en it sakramint jout syn himelfieding.
Foar Peaske wolkom de tsjerke alle manlju yn har boezem en makket se ien folk en ien famylje.
De oanbidders fan 'e iene godlike stof en almacht en fan' e namme fan 'e trije Persoanen sjonge de psalm fan it jierlikse feest mei de profeet: "Dit is de dei dat de Heare makke hat: lit ús der bliid wêze en bliid wêze" (Ps 117, 24). Hokker dei? Ik freegje my ôf. Dejinge dy't it begjin joech oan it libben, it begjin foar ljocht. Dizze dei is de arsjitekt fan pracht, dat is de Heare Jezus Kristus sels. Hy sei fan himsels: Ik bin de dei: wa't oerdeis rint, stroffelt net (fgl. Joh 8, 12), dat is: Wa't yn alles Kristus folget, syn fuotstappen opspoart, sil de drompel fan ivich ljocht berikke. Dit is wat hy fan 'e Heit frege doe't hy noch hjirûnder wie mei syn lichem: Heit, ik wol dat dejingen dy't yn my leauden, moatte wêze wêr't ik bin: dat lykas jo yn my binne en ik yn jo, se ek yn ús bliuwe (vgl. . Joh 17, 20 e.v.).