Tawijing oan God: de siel út it stof te rêden!

Us bruorren binne bedekt mei stof, bruorren en weinen stof wurde jûn foar de tsjinst fan ús siel. Lit ús siel net yn it stof sakje! Net om yn it stof te bedarjen! Mei de libbene fonk net troch it stof yn it grêf wurde útdoarn! D'r is in heul wiidweidich fjild fan ierdsk stof, dat ús nei himsels lûkt, mar noch grutter is it ûnmjitbere geastlike ryk, dat ús siel syn relative neamt.

 Foar it stof fan it fleis binne wy ​​yndie lykas de ierde, mar foar de siel binne wy ​​as de loft. Wy binne kolonisten yn tydlike hutten, wy binne soldaten yn foarbygeande tinten. Hear, rêd my fan it stof! Dit is hoe de ynkearende kening bidt, dy't earst foar it stof swijde, oant hy seach dat it stof him yn 'e ôfgrûn fan' e ruïne seach. Stof is it minsklik lichem mei syn fantasijen: stof is ek allegear kweade minsken, dy't fjochtsje tsjin 'e rjochtfeardigen: stof is ek demoanen mei har ferskrikkingen.

 Mei God ús rêde fan al dat stof. Hy allinich kin it dwaan. En wy besykje, alderearst, de fijân yn ússels te sjen, de fijân, dy't ek oare fijannen lûkt. De grutste ellinde foar de sûndiger is dat er in bûnsgenoat fan syn fijannen tsjin himsels is, ûnbewust en ûnwillich. En de rjochtfeardige hat syn siel goed fersterke yn God en yn it keninkryk fan God, en hy is net bang.

Earst is hy net bang foar himsels en dan is hy net bang foar oare fijannen. Hy is net bang, om't hy gjin bûnsgenoat is noch in fijân fan syn siel. Fan dêrút kinne noch minsken noch demoanen him wat dwaan. God is syn bûnsgenoat en Gods ingels binne syn beskermers: wat kin in minske oan him dwaan, wat kin in demon oan him dwaan, wat kin it stof him dwaan? En de rjochtfeardige hat syn siel goed fersterke yn God en yn it keninkryk fan God, en hy is net bang.