DEVOTJE FAN DE GOEDHEID FAN JESUS FOAR GOEDFOLKE SIELEN
St. Geltrude hie de algemiene bekentenis mei fervens dien. Har flaters like sa opstannich dat se, yn 'e war troch har eigen misfoarming, rûn om harsels by Jezus' fuotten te bûgjen, smeke om ferjouwing en genede. De swiete Rêder segene har, sizzende: «Foar de yngewanten fan myn fergees goedens gun ik jo de ferjouwing en ferjouwing fan al jo skuld. Akseptearje no de boete dy't ik jo oplizze: Elke dei, in heule jier, sille jo in wurk fan woldiedigens dwaan as soene jo it oan mysels dwaan, yn 'e mande mei de leafde wêrmei't ik man waard om jo te rêden en ûneinige sêftens oan wa't ik jo sûnden ferjûn haw ».
Geltrude akseptearre fan herte; mar doe, yn 't ûnthâld fan syn kwea, sei hy: «Och, Hear, sil it my soms net barre dit goede deistige wurk út te litten? En wat sil ik dan dwaan? ». Jezus stie der op: «Hoe kinne jo it weilitte as it sa maklik is? Ik freegje jo mar ien stap oanbean oan dizze bedoeling, in gebeart, in oanloklik wurd oan jo buorman, in goeddiedich hint oan in sûndige of in gewoan. Wolle jo net ien kear deis in strie fan 'e grûn ophelje, of in Requiem (ivige rêst) sizze foar de deaden? No fan mar ien fan dizze hannelingen sil myn hert tefreden wêze ».
Troos troch dizze swiete wurden, frege de Sint Jezus as noch oaren meidwaan koene oan dit privileezje, mei deselde praktyk. "Ja" antwurde Jezus. "Och! wat in heul wolkom sil ik oan it ein fan it jier meitsje foar dyjingen dy't de mannichte fan har oertredings mei goeddiedige dingen hawwe bedekt! ».
Extract from the Revelations of St. Geltrude (Boek IV Haadstik VII) Mediolani, 5 oktober 1949 Can. los. Buttafava C., E.