Tawijing fan 'e dei: wittende hel om it te foarkommen

It spyt fan it gewisse. De Heare hat de hel net foar jo makke, krekt oarsom skildert er it as in ferskriklike straf, sadat jo der oan ûntkomme kinne. Mar as jo derfoar falle, wat sil de gedachte allinich wêze: ik koe it foarkomme! Ik hâlde alle middelen en helpmiddels fan genede yn 'e roan om der net yn te fallen ... Oare sibben en freonen fan deselde leeftyd waarden rêden, en ik woe my ferdomje foar myn eigen skuld! ... It soe my net folle koste hawwe ... No soe ik by de Angelen wêze; ynstee libje ik mei demoanen! ... Wat wanhoop!

Fjoer. It mysterieuze en ferskriklike fjoer fan 'e hel wurdt altyd ferljochte troch de grime fan in almachtige God en mei opset kreëarre om de skuldigen te straffen. It binne flammen dy't baarne, en de ferwyldere net ferbrûke! ... Flammen, yn fergeliking wêrmei ús libbenste fjoer, soe wêze ferfrissing, of as in skildere fjoer ... Wize flammen dy't min of mear kwelle yn 'e mjitte fan sûnden; flammen dy't alle kwea omslute! Hoe sille jo se stypje dy't no de minste pine net kinne drage? En sil ik in ivichheid ferbaarne moatte? Wat marteldea!

De privaasje fan God. As jo ​​no net it geweldige gewicht fan dizze pine fiele, sille jo it spitigernôch ien dei fiele. De ferflokte fielt de needsaak fan God. Hy siket him op elk momint, hy is fan doel dat hy troch him leaf te hawwen, him te besit, him ivich te genietsjen al syn treast west hie, en ynstee fynt er God syn fijân, en hatet en flokt! Wat in wrede pine! Dochs reine sielen der soargeleas del, lykas snie yn 'e winter! En ik kin der ek yn falle! Miskien hjoed.

OEFENJE. - Jou al jo enerzjy yn om yn Gods genede te libjen en te stjerren.