It genêzen fan Gigliola Candian yn Medjugorje

Gigliola Candian fertelt syn wûnder dat plakfûn yn Medjugorje, yn in eksklusyf ynterview mei Rita Sberna.
Gigliola wennet yn Fossò, yn 'e provinsje Feneesje en op 13 septimber 2014 wie se yn Medjugorje, doe't tank oan' e godlike hân it grutte wûnder barde dat har har rolstoel koe ferlitte.
De saak fan Gigliola, hat de rûnten makke fan nasjonaal nijs, har wûnder is noch net erkend troch religieuze autoriteiten, mar yn dit eksklusive ynterview fertelt frou Candian wat mei har 4 moanne lyn barde.

Gigliola, wannear hawwe jo ûntdutsen dat jo meardere sklerose hiene?
Ik hie de earste ôflevering fan malaise yn septimber 2004. Dêrnei, op 8 oktober 2004, waard ik diagnostearre mei meardere sklerose fia ûndersiken.

Sclerose twong jo om yn in rolstoel te wenjen. Wie it ynearsten lestich om de sykte te akseptearjen?
Doe't ik fûn dat ik meardere sklerose hie, wie it as in bliksembult. It wurd "multiple sclerose" sels is in term dy't sear docht, om't it de geast liedt om fuortendaliks oan 'e rolstoel te tinken.
Nei't ik alle ûndersiken dien hie om út te finen dat ik meardere sklerose hie, haw ik muoite om it te akseptearjen, ek om't de dokter it op in brutale manier oan my kommunisearre.
Ik haw yn in protte sikehuzen west, oant it sikehûs yn Ferrara en ienris doe't ik der wie, sei ik net dat ik al diagnostearre wie mei meardere sklerose, ik hie de dokters allinich ferteld dat ik safolle rêchpine hie, dit om't ik wis wêze soe fan 'e diagnoaze .
Meardere sklerose genêze net, yn in protte gefallen kin de sykte blokkeare wurde as it ferienichber is mei guon drugs (ik wie yntolerant en allergysk foar hast alle medisinen), dus it wie foar my net mooglik, sels om de sykte te stopjen.
Eins brûkte ik earst fan myn sykte in kruk om't ik net sa folle koe rinne. Doe begon ik nei 5 jier fan myn sykte sporadysk de rolstoel te brûken, dat is, ik brûkte it allinich om te bewegen as ik lange streken moast reizgje. Doe yn desimber 2013, nei in fal wêryn ik de tredde sakrale vertebra hie brekke, waard de rolstoel myn libbenspartner, myn jurk.

Wat makke jo op in pylgertocht nei Medjugorje?
Medjugorje foar my wie it heil fan myn siel; Ik waard dizze pylgertocht oanbean yn 2011. Foardat wist ik net iens wat dit plak wie, wêr it wie en wist ik de histoarje net iens.
Myn omkes foarstelden it my as in reis fan hope, mar yn werklikheid tochten se al oer myn herstel en waard my letter ferteld.
Ik tocht yn 't minste net oan myn herstel. Doe't ik thúskaam, realisearre ik my dat dy reis myn bekearing fertsjinwurdige, om't ik oeral begon te bidden, it wie genôch dat ik myn eagen ticht die en begon te bidden.
Ik haw it leauwe opnij ûntdutsen en hjoed kin ik tsjûgje dat it leauwe my net ferlit.

Jo binne der wis fan dat jo wûnderlik binne beheard yn dat Bosnyske lân. Hoe en wannear binne jo nei Medjugorje gien?
Ik wie op 13 septimber 2014 yn Medjugorje, op dy datum hoech ik net iens te wêzen, om't myn freonen op dy dei trouden, ik hie it jurk ek oankocht.
Fanôf july fielde ik al yn myn hert dizze sterke oprop om op deselde datum nei Medjugorje te gean. Ik foel ynearsten neat oan, ik woe net nei dizze stim harkje, mar yn augustus moast ik myn freonen skilje om him te fertellen dat ik spitigernôch net by har trouwerij wêze koe, om't ik op in pylgertocht nei Medjugorje gie.
Yn 't earstoan waarden myn freonen beledige troch dit beslút, sels de jongens fan it bedriuw fertelden my dat as ik woe, ik op elke datum nei Medjugorje koe gean wylst se mar ien kear troud waarden.
Mar ik fertelde har dat as ik thús kaam, ik in manier soe fine om it op te meitsjen.
Eins wie it krekt sa. Op 13 septimber binne se troud en ik krige deselde dei genêzen yn Medjugorje.

Fertel ús it momint dat jo wûnderlik behannele waarden.
It begon allegear op 'e jûn fan 12 septimber. Ik siet yn 'e kapel op myn rolstoel, der wiene ek oare minsken en de pryster die die jûn, makke in fysike genêsmassa.
Hy útnoege my om myn eagen te sluten en lei syn hannen op my oan, op dat momint fielde ik in grutte hitte yn myn skonken en ik seach in sterk wyt ljocht, yn it ljocht seach ik it gesicht fan Jezus glimkjend nei my. Nettsjinsteande wat ik hie sjoen en heard, tocht ik net oer myn herstel.
De oare deis, dat is op 13 septimber, om 15 oere, sammele de pryster ús wer yn 'e kapel en lei de hannen wer op alle oanwêzige minsken.
Foardat ik myn hannen derop lei, joech hy my in blêd wêr't alle algemiene ynformaasje skreaun wie en d'r wie in spesifike fraach op dy't elk fan ús moast antwurdzje "Wat wolle jo dat Jezus foar jo soe dwaan?".
Dat de fraach sette my yn krisis, om't ik oer it algemien altyd wend wie om altyd foar oaren te bidden, ik haw noait om my wat frege, dus frege ik in non dy't by my wie om advys, en se útnoege my om te skriuwen wat ik fielde yn myn hert.
Ik rop de Hillige Geast op en ferljochting kaam fuortendaliks. Ik frege Jezus om frede en sereniteit foar oaren te bringen troch myn foarbylden en myn libben.
Nei it oanlizzen fan 'e hannen frege de pryster my oft ik yn' e rolstoel sitte soe bliuwe of as ik opkomme woe mei stipe troch immen. Ik ha ôfpraat om stipe te wurden en op dat punt stean te bliuwen, makke ik noch in hannenopjefte en foel yn 'e rest fan' e Hillige Geast.
De rest fan 'e Hillige Geast is in semi-ûnbewuste tastân, jo falle sûnder sear te reitsjen en jo hawwe net de krêft om te reagearjen, om't op dat momint de Hillige Geast op jo hannelt, en jo hawwe de persepsje fan alles wat bart mei de oars dan dy.
Mei jo eagen ticht kinne jo alles sjen wat op dat momint bart. Ik wie sawat 45 minuten op 'e grûn, ik fielde dat Maria en Jezus efter my bidden.
Ik begon te skriemen, mar ik hie de krêft net om te reagearjen. Neitiid waard ik fûn en holpen twa jonges my om oerein te kommen en as stipe gong ik fan 'e foarkant nei it alter om de bleatstelde Jezus te tankjen.
Ik stie op it punt om yn in rolstoel te sitten, doe't de pryster my fertelde dat as ik Jezus fertroude, ik net yn in rolstoel hoege te sitten, mar ik moast begjinne te rinnen.
De jonges lieten my allinich stean, en ik waard stipe troch myn skonken. Op myn fuotten bleaun wie al in wûnder, want sûnt ik siik waard, koe ik de spieren fanôf de heupen net mear fiele.
Ik begon de earste twa stappen te nimmen, ik seach út as in robot, doe naam ik twa beslissende stappen en ik slagge sels myn knibbels te bûgjen.
Ik fielde dat ik op it wetter rûn, op dat momint fielde ik Jezus myn hân hâlde en ik begon te rinnen.
D'r wiene minsken dy't, by it oansjen fan wat barde, skriemde, bidden en har hannen klapte.
Sûnt dy tiid bedarre myn rolstoel yn in hoeke, brûk ik it allinich as ik lange reizen meitsje, mar ik besykje it net mear te brûken, om't no myn skonken my yn steat binne te hâlden.

Hjoed, 4 moannen nei jo herstel, hoe is jo libben sawol geastlik as fysyk feroare?
Geastlik bid ik folle mear foaral nachts. Ik fiel gefoeliger foar it fernimmen fan sawol goed as kwea, en kwea tank oan ús gebed, wy slagje it te oerwinnen. Goed wint altyd oer kwea.
Op fysyk nivo leit in enoarme feroaring yn it feit dat ik de rolstoel net mear brûke, ik kin rinne en no stipe ik mysels mei in ambulânse, foardat ik mar 20 meter koe dwaan, no kin ik sels kilometers reizgje sûnder wurch te wurden.

Binne jo werom nei Medjugorje nei jo herstel?
Ik kaam direkt werom nei myn herstel yn Medjugorje op 24 septimber en bleau oant 12 oktober. Doe kaam ik yn novimber werom.

Is jo leauwen fersterke troch lijen of genêzen?
Ik waard siik yn 2004, mar ik begon pas yn 2011 it leauwen te benaderjen doe't ik foar it earst nei Medjugorje gie. No hat se harsels fersterke mei genêzen, mar it is net in betingst, mar in ûnbedoeld ding. It is Jezus dy't my liedt.
Elke dei lies ik it Evangeelje, bidde en lês de Bibel in protte.

Wat wolle jo sizze tsjin al dy minsken mei meardere sklerose?
Oan alle siken wol ik sizze nea hoop te ferliezen, in protte te bidden, om't gebed ús rêdt. Ik wit dat it dreech is, mar sûnder it krús kinne wy ​​neat dwaan. It Krús wurdt brûkt om de grins tusken goed en kwea te begripen.
Sykte is in kado, sels as wy it net begripe, is it foaral in kado foar allegearre dy't tichtby ús binne. Fertrouwen jo lijen oan Jezus en jo jouwe hoop oan oaren, om't it troch jo foarbyld is dat jo oaren kinne helpe.
Lit ús ta Maria bidde om by har soan Jezus te kommen.

Tsjinst troch Rita Sberna