It advys fan hjoed 2 septimber 2020 fan 'e earbiedweardige Madeleine Delbrêl

Eerwaardige Madeleine Delbrêl (1904-1964)
leken misjonaris fan 'e stedske foarstêden

De woastyn fan skaren

Iensumens, myn God,
it is net dat wy allinich binne,
is dat jo der binne,
want foar jo wurdt alles de dea
of alles wurdt dy. (...)

Wy binne bern genôch om al dizze minsken te tinken
it is grut genôch,
frij wichtich,
frij libbend
om de hoarizon te dekken as wy nei jo sjogge.

Allinne wêze,
it is gjin manlju oertroffen of har ferlitte;
allinich wêze, is wite dat jo geweldig binne, o myn God,
dat allinich jo geweldich binne,
en d'r is net folle ferskil tusken de ûneinichheid fan sânkernen en de ûneinichheid fan minskelibben.

It ferskil fersteurt de iensumens net,
as wat minskelibben sichtber makket
yn 'e eagen fan' e siel, mear oanwêzich,
is de kommunikaasje dy't se fan jo hawwe,
har wûnderlike oerienkomst
oan it iennige dat it is.
It is as in franje fan jo en dizze franje
docht gjin iensumens sear. (...)

Wy ferwite de wrâld net,
wy jouwe it libben net de skuld
om it gesicht fan God foar ús te ferbergjen.
Dit gesicht, litte wy it fine, is it ien dat sil sluierje, alles opnimme. (...)

Wat makket ús plak yn 'e wrâld út,
Wat makket it út as it befolke of ûntfolke is,
wêr't wy binne "God mei ús",
wêr't wy ek Emmanuel binne.