It mystearje fan ús nije libben

Seine Job, in figuer fan 'e Hillige Tsjerke, sprekt soms mei de stim fan it lichem, soms yn plak mei de stim fan' e holle. En as hy oer har lidmaten sprekt, stekt er fuortendaliks ta de wurden fan 'e lieder. Dêrom wurdt ek hjir tafoege: Dit lij ik, dochs is d'r gjin geweld yn myn hannen en wie myn gebed suver (vgl. Job 16:17).
Eins lei Kristus de passy en fernearde de pine fan it krús foar ús ferlossing, hoewol hy gjin geweld mei syn hannen of sûnde pleegde, en der wie gjin bedroch op syn mûle. Hy allinich fan allegear ferhege syn gebed ta God suver, om't hy sels yn 'e heul pine fan' e hertstocht foar de ferfolgers bidde en sei: "Heit, ferjou se, want se wite net wat se dogge" (Lk 23: 34).
Wat kin men sizze, wat kin men jin suver foarstelle as jins barmhertige bemiddeling yn it foardiel fan dyjingen dy't ús lije?
It barde dêrom dat it bloed fan ús Ferlosser, mei wredens fergetten troch de ferfolgers, doe yn har leauwen opnaam waard en Kristus troch har oankundige waard as de Soan fan God.
Fan dit bloed, goed oant it punt, foegje wy ta: "O ierde, bedek myn bloed net en myn gjalp kin net stopje." Sûndige man waard ferteld: Jo binne ierde en jo sille werom nei ierde (fgl. Gen 3:19). Mar de ierde ferbergde it bloed fan ús Ferlosser net, om't elke sûnde, oannommen de priis fan syn ferlossing, him it objekt makket fan syn leauwen, syn lof en syn oankundiging oan oaren.
De ierde hat syn bloed net bedekt, ek om't de hillige Tsjerke no it mystearje fan syn ferlossing yn alle dielen fan 'e wrâld hat preke.
Dêrby moat opmurken wurde wat wurdt tafoege: "En mei myn gjalp net ophâlde". It heul bloed fan 'e ferlossing dat wurdt oannommen is de gjalp fan ús Ferlosser. Dêrom sprekt Paulus ek oer "it bloed fan it besprinkeljen mei in mear wirklike stim as dy fan Abel" (Heb 12:24). No fan Abel's bloed is sein: "De stim fan it bloed fan jo broer ropt my út 'e grûn" (Gen 4:10).
Mar it bloed fan Jezus is wielderder dan dat fan Abel, om't it bloed fan Abel de dea fan 'e bruorren dea easke, wylst it bloed fan' e Hear it libben fan 'e ferfolgers bea.
Wy moatte dêrom imitearje wat wy ûntfange en oan oaren preekje wat wy earje, sadat it mystearje fan 'e hertstocht fan' e Hear net om 'e nocht is foar ús.
As de mûle net ferkundiget wat it hert leaut, wurdt sels syn gjalp fersmoarge. Mar sadat syn gjalp net yn ús bedekt is, is it nedich dat elk, neffens syn mooglikheden, tsjûget fan 'e bruorren fan it mystearje fan syn nije libben.