De Franciscan Tau: syn teologyske ferklearring
De Tau ...
It is it teken fan erkenning fan 'e kristlike, dat is, fan' e soan fan God, fan 'e soan dy't ûntsnapt út gefaar, fan' e SAVED. It is in teken fan krêftige beskerming tsjin kwea (Ezek 9,6).
It is in teken dat troch God foar my woe, it is in godlik privileezje (Ap.9,4; Ap.7,1-4; Ap.14,1).
It is it teken fan 'e ferlossen fan' e Hear, fan 'e flekken, fan dyjingen dy't op Him fertrouwe, fan dyjingen dy't harsels erkenne as leafde bern en dy't witte dat se kostber binne foar God (Ezek 9,6).
It is de lêste letter fan it Hebriuwske alfabet (Ps. 119 oan 'e ûnderkant).
Yn 'e tiid fan Jezus wie it krús de feroardieling fan kwaadwilligers, dus in symboal fan skamte en skandaal. De feroardielden fan dy tiid waarden oan har hannen bûn mei in peal efter har rêch; oankaam op it plak fan eksekúsje, waarden se op in oare peal ferheven, fertikaal yn 'e grûn oandreaun. It TAU-krús fan Kristus is net langer in symboal fan skamte en nederlaach, mar wurdt in symboal fan in offer wêrtroch ik rêden bin.
It is in symboal fan 'e weardichheid fan' e bern fan God, om't it it Krús is dy't Kristus stipe. It is in teken dat my tinken docht dat ik ek sterk wêze moat yn proeven, ree foar it hearrichheit en fielber fan 'e Heit yn ûnderwerping, lykas Jezus wie foar de wil fan' e Heit.
Meastentiids is it yn oliv hout, wêrom? Om't hout in heul min en smûk materiaal is; de bern fan God wurde oproppen om ienfâldich te libjen en yn earmoed fan geast (Mt 5,3). Hout is in behoarlik materiaal, dat is, it is maklik om te wurkjen; sels de doopt kristen moat him yn it deistich libben foarme litte litte troch it Wurd fan God, in frijwilliger wêze fan syn Evangeelje. De TAU bringe, betsjut dat ik myn JA antwurde hat op 'e wil fan God om my te rêden, syn foarstel foar heil te akseptearjen.
It betsjuttet in drager fan frede te wêzen, om't de olivebeam in symboal is fan FRED ("Hear meitsje my in ynstrumint fan jo frede" - Sint Francis). Sint Franciscus, mei de TAU, segene en krige in protte genede. Wy kinne ek segenje (sjoch segen fan Sint Fransiskus as Nm.6,24-27). Segen betsjut goed sizze, goed wolle foar immen.
Op it momint fan ús doop keas se foar mem en pake foar ús, hjoed ûntfange se TAU, meitsje wy in frije kar troch folwoeksen kristenen yn it leauwen.
Tau is de lêste letter fan it Hebrieusk alfabet. It waard sûnt it Alde Testamint mei symboalyske wearde brûkt; it wurdt al neamd yn it boek Ezechiël: "De Heare sei: Gean troch de stêd, midden yn Jeruzalem en markearje in Tau op 'e foarholle fan minsken dy't suchtsje en skrieme ..." (Ez.9,4). It is it teken dat, pleatst op 'e foarholle fan' e earmen fan Israel, se rêdt fan ferneatiging.
Mei deselde betsjutting en wearde wurdt it ek neamd yn 'e Apocalypse:' Doe seach ik in oare ingel dy't út it easten kaam en it segel fan 'e libbende God droech, en lûd skreaude nei de fjouwer ingels dy't opdracht wiene de ierde en de ierde te beskeadigjen see sizzen: beskeadigje de ierde, de see noch planten oant wy de tsjinstfeinten fan ús God op har foarholle hawwe markearre. "(Ap.7,2-3).
De Tau is dêrom in teken fan ferlossing. It is in ekstern teken fan dat nijjen yn it kristlike libben, mear ynterne markearre troch de Seel fan 'e Hillige Geast, ús jûn as kado op' e dei fan 'e doop (Ef 1,13).
De Tau waard heul ier troch kristenen oannaam. Dit teken wurdt al fûn yn 'e katakomben yn Rome. De iere kristenen namen de Tau om twa kear oan. It wie, as de lêste letter fan it Hebrieusk alfabet, in lêste dei profesije en hie deselde funksje as de Grykske letter Omega, sa't it blykt út 'e Apokalyps: “Ik bin de Alpha en de Omega, it begjin en it ein. Oan 'e toarstigen sil ik frij jaan út' e fontein fan it wetter fan it libben ... Ik bin de Alfa en de Omega, de earste en de lêste, it begjin en it ein "(Op. 21,6; 22,13 ).
Mar foaral oannommen de kristenen de Tau, om't de foarm har tinken die oan it krús, wêrop Kristus him offere foar it heil fan 'e wrâld.
Sint Fransiskus fan Assisi ferwiisde om deselde redenen folslein nei Kristus, nei de Lêste: om 'e lykheid dy't de Tau mei it krús hat, hie hy dit teken dierber, safolle dat it in wichtich plak yn syn libben besette yn stjoerings. Yn him wurdt it âlde profetyske teken aktualisearre, opnij ferkleurd, krijt syn besparjende krêft wer en uteret de silligens fan earmoed, in substansjeel elemint fan 'e Franciskanyske libbensfoarm.
It wie in leafde dy't sprong út in hertstochtlike ferearing foar it hillige krús, foar de dimmenens fan Kristus, it trochgeande objekt fan 'e meditaasjes fan Francis en foar de missy fan Kristus dy't troch it krús alle minsken it teken joech en de measte útdrukking joech grut fan syn leafde. De Tau wie ek foar de Sint it konkrete teken fan feilige heil, en de oerwinning fan Kristus oer kwea. De leafde en it leauwen yn dit teken wie yn Francis grut. "Mei dit segel tekene Sint Fransiskus himsels wannear of út needsaak of geast fan leafde, stjoerde hy guon fan syn brieven" (FF 980); "Mei it begon syn aksjes" (FF 1347). De Tau wie dus it leafste teken foar Francis, syn segel, it fertellen teken fan in djippe geastlike oertsjûging dat allinich yn it krús fan Kristus it heil fan elke man is.
Doe waard de Tau, dy't in solide bibelsk-kristlike tradysje der efter hat, wolkom hjitten troch Francis yn syn geastlike wearde en naam de Sint it op sa'n yntinsive en totale manier yn besit oant hy himsels waard, troch de stigmata yn syn fleis, by de it ein fan syn dagen, dy libbene Tau dy't er sa faak oer neitocht hie, tekene, mar boppe alles leaf hie.