De tawijing dy't elkenien soe moatte dwaan: it machtige gebed fan Thanksgiving

Gloed fan leafde.

Hokker tank sil ik jo jaan, o Hear, foar wat jo hawwe ûntwurpen om yn my te kommen, en dizze moarn jo lichem, jo ​​bloed, jo siel, jo godheid oan my te kommunisearjen? Mei de ingels en de hilligen de heule him foar my priizgje foar safolle fan jo goedens en ûneinige degnaasje. Och, as ik mysels besiet troch jo leafde as in teken dat ik mei wierheid kin sizze: Jo binne myn God, myn leafde, myn alles, en ik bin allegear fan jo? Wannear sil ik alle dingen fan dizze wrâld ferachtsje oant ik neat mear winskje dan jo allinich? Neat no langst ik fûleindiger dan om fan dy te hâlden en dy te besitten, en datearret noait wer om my, of it libben fan myn siel, net te skieden. Deh! lit dit fjoer altyd duorje, en dat de pine, wêrmei't jo my graach besykje wolle, it noait blust. Wat wolle jo my dwaan, myn godlike flam, myn swiete leafde? Dat alles dat ik oant no ta leaf ha my tsjin my draaie, sadat ik ferplicht bin nei jo te kearen? Ja, ja; Ik wol it mei alle skepsels brekke, en haw gjin frede, mar mei jo allinich.

Ik fertel alles om jo wille, ik jou my oer, en ik jou my folslein oan jo oer. Lit my lije wat jo wolle; it bitterste krús sil my swiet wêze; op betingst dat jo leafde my dêrop konfigureart, en jo my jo genede spikere.

Leafde fan it krús.

Lear my, Heare, it gewicht fan myn fleis te dragen, sadat ik jo net misledigje en jo noait kwytreitsje. Learje my in soad foar jo te lijen, dat jo sa folle foar my lije; en jo ûneinich mear te wurdearjen dan alles wat minder is dan jo. Lit my gjin oar ferlies wurdearje om te kommen, as net dat fan jo genede, gjin oare winst, as net dat fan jo leafde, dat ik alles haatsje dat my fan jo distansjeart, en dat jo fan alles hâlde wat ik bin it benaderje. Wês jo myn iennichste leafde, allinich it ein fan myn libben, fan myn winsken en myn aksjes. Meitsje dat oeral en altyd sykje ik nei jo, dat ik sucht foar jo, dat ik mei jo ferienigje; en dat alles foar my ûndraachlik wurdt wat net nei jo liedt; dat al myn gefoelens en gedachten allinich op jo rjochtsje en dat ik gjin oare wille fynt dan yn lijen foar jo, en yn it dwaan fan jo wil.

Leafhawwer oanbidding.

En wat koene jo mear foar my dwaan, o myn Rêder, as ik jo God west hie, lykas Jo myn God binne? Ik oanbidde dizze ûneinige leafde sa algemien en sa bysûnder, sa âld en sa nij, sa konstant en sa faak fernijd; Ik bin fol fernuvering, en ik bin twongen om stil te bliuwen. Ynflamme, o God fan 'e woldiedigens, ferbaarne myn beferzen hert, sadat ik jo kin kenne en konstant fan jo hâlde kin.

Jou my, o Hear, dat ik mear nocht yn jo fyn as yn alle wêzens, mear dan yn sûnens, skientme, gloarje, eare, macht, rykdom, wittenskip, freonskip, reputaasje, yn 'e lof, mear, einlings, as yn alles de dingen dy't Jo my kinne jaan, sichtber as ûnsichtber; om't Jo ûneinich leafliker binne dan al jo kado's. Jo binne de Allerheechste, de Machtichste, de Heechste. Jo binne it wiere paradys: it paradys sûnder jo soe in ballingskip wêze. Myn hert kin allinich perfekte frede yn jo fine. Jo wite it, o Hear, en hjirfoar hawwe jo sokke bewûnderingsfolle middels útfûn om yn my te bliuwen, sadat ik yn jo kin bliuwe. Jo sykje nei my, as ik dy ferjit; Jo folgje my, sels as ik fan jo flechtsje; Jo driigje my mei de dea, as ik doarst mysels fan jo te skieden.

Pine fan leafde.

En kin ik trochgean mei libjen sa't ik oant no ta libbe haw, o myn God? Kin ik oan safolle fan myn flaters tinke, en foardat jo se bekennen, sûnder te stjerren fan pine? O ûneinige genede! O ûneinige goedens! Hoefolle redenen hawwe jo om my net ivich fan jo ôf te hâlden, my yn 'e ôfgrûn fan' e hel te heljen, my oer te litten oan 'e hannen fan kweageasten! En dat is wat jo lykwols net wolle dwaan. Jo drage my, jo wachtsje op my, jo lije ek myn ferachting, myn ondankberens, út langstme my te sjen weromgean nei jo; en jo offerje my jo hân om my op te heffen. O libben fan myn siel! Yn hokker steat bin ik as ik jo ferlitte? Ik bin dan sûnder ljocht, sûnder krêft, sûnder libben, sûnder leafde, de heulste slaaf fan 'e sûnde en fan' e satan. Dit is noch lyts: ik bin sûnder Jo, dy't myn God binne, myn alles, myn heulste Goede, myn iennichste hoop, en dit is wat de djipte fan myn ellinde is. Och, as ik altyd fan jo hie hâlden! Och as ik dy noait misledige ha! Och, as ik Jo altyd de master fan myn hert wie!

Leafde fraach.

Ferwiderje fan my, o Heare, alles dat my fan jo ôfstân kin; klop dizze muorre del dy't my derfan skiedt, en de leafde dy't jo nei my deljout, beweecht jo om alles yn my te ferneatigjen dat jo mishannelt. Regelje myn begearten, myn hoop, myn sterke punten, al myn siel, al myn lichem, al myn aksjes neffens jo godlike wil. Jo allinich kenne my perfekt, Jo allinich sjogge de breedte fan myn ellinde, om't Jo it iennichste middel binne. En Jo allinich sille altyd al myn frede wêze, myn treast, myn freugde yn 'e delling fan triennen, om myn hearlikheid te wêzen, lykas ik hoopje, yn' e ivichheid.