Maaie, tawijing oan Maria: meditaasje op 'e achtentweintichste dei

BURIAL FAN JESUS

DAG 28
Ave Maria.

Utnoeging. - Marije, Mem fan genede, bid foar ús!

Sânde pine:
BURIAL FAN JESUS
Joazef fan Arimathea, aadlike dekurion, woe de eare hawwe om it lichem fan Jezus te begraven en joech in nij grêf, groeven yn 'e libbene stien, net fier fan it plak dêr't de Heare krusige wie. Hy kocht in kleed om syn hillige ledematen yn te wikkeljen.
De deade Jezus waard mei it grutste respekt nei syn begraffenis ferfierd; in tryste optocht waard foarme: guon learlingen droegen it lyk, de fromme froulju folgen beweecht en ûnder harren wie de Faam fan Smerven; sels de Angelen foarmen ûnsichtber in kroan.
It lyk waard yn it grêf pleatst en, foar't it yn 'e skou ferpakt waard en mei bannen bûn waard, joech Maria har lêste blik op har Jezus. Och, wat hie de Madonna graach begroeven bliuwe wollen mei de Godlike Soan, om net te ferlitten him!
De jûn kaam tichterby en it wie nedich om it grêf te ferlitten. Sint Bonaventoer seit dat Marije by har weromkomst by dat plak gyng dêr't it Krús noch opbrocht waard; hy seach har mei genegenheid en pine oan en tute it Bloed fan 'e Godlike Soan, dat har pears makke.
Our Lady of Sorrows gie werom nei hûs mei Johannes, de leafste apostel. Dizze earme Mem gyng sa benaud en fertrietlik, seit Sint-Bernard, dat se wêr't se foarby kaam begûn te gûlen.
Heartbreaking is de earste nacht foar in mem dy't ferliest har bern; tsjuster en stilte liede ta besinning en it wekkerjen fan oantinkens.
Op dy nacht, seit de hillige Alfons, koe de Madonna net rêste en de skriklike sênes fan 'e dei werbelibbe yn har geast. Yn sa'n eangst waard se stipe troch unifoarmens mei Gods wil en troch de fêste hope fan 'e tichtby lizzende opstanning.
Lit ús tinke dat de dea ek foar ús komme sil; wy sille yn in grêf pleatst wurde en dêr sille wy de universele opstanning wachtsje. De gedachte dat ús lichem glorieuze wer opstean kin ljocht leverje yn it libben, treast yn besikingen en ús stypje op it punt fan 'e dea.
Lit ús ek beskôgje dat de Madonna, fuortgean fan it grêf, liet har hert begroeven mei dat fan Jezus. Wy begroeven ek ús hert, mei syn genede, yn it hert fan Jezus. Libje en stjerre yn Jezus; mei Jezus begroeven wurde, mei Him opwekke wurde.
It grêf dat it lichem fan Jezus foar trije dagen bewarre is in symboal fan ús hert dat Jezus libben en wier bewarret mei de Hillige Kommunion. Dizze gedachte wurdt weromroppen yn it lêste stasjon fan de Via Crucis, as der sein wurdt: O Jezus, lit my jo weardich ûntfange yn 'e Hillige Kommunion! -
Wy meditearren oer de sân fertriet fan Maria. Mei it oantinken oan wat Us Leaffrou foar ús lijt altyd foar ús oanwêzich wêze.
Us Himelske Mem winsket dat har Bern har triennen net ferjitte. Yn 1259 ferskynde er oan sân fan syn tawijden, dy't letter de oprjochters fan 'e Kongregaasje fan 'e Feinsters fan Marije waarden; se joech harren in swarte mantel oan, sizzende dat as se har graach wolle, se faaks oer har fertriet neitinke soene en ta oantinken oan har dat swarte kleed as jurk drage.
O Virgin of Sorrows, druk yn ús herten en geasten it oantinken oan 'e Passion fan Jezus en jo pine!

FOARBYLD

De perioade fan jeugd is tige gefaarlik foar suverens; as jo net dominearje
it hert, men kin berikke it punt fan aberraasje op it paad fan it kwea.
In jonge man út Perugia, baarnend mei yllegale leafde en mislearre yn syn skriklike bedoeling, rôp de duvel om help. Infernale fijân presintearre himsels yn gefoelige foarm.
- Ik beloof jo myn siel te jaan as jo my helpe om in sûnde te dwaan!
– Binne jo ree om de tasizzing te skriuwen?
- Ja; en ik sil it tekenje mei myn bloed! – De ûngelokkige jongfeint wist de sûnde te dwaan. Fuort dêrnei brocht de duvel him by in put; hy sei tsjin him: Hâld jo belofte no! Smyt dysels yn dizze put; as jo dat net dogge, sil ik jo mei lichem en siel nei de hel bringe! -
De jongfeint, dy't leaude dat er him net mear út 'e hannen fan 'e kweade befrije koe, net de moed hie om te haasten, foege der oan: Jou my sels de triuw; Ik doar my net te goaien! -
Us Leaffrou kaam te helpen. De jongfeint hie de Addolorata-jurk om 'e hals; hy hie it al lang oan. De duvel foege der oan: Haw dy lytse jurk earst fan dyn nekke ôf, oars kin ik dy net triuwe! -
De sûnder begriep op dizze wurden de minderweardichheid fan 'e satan foar de macht fan' e Faam en roppen rôp de Addolorata. De duvel, lilk om te sjen dat syn proai ûntsnapte, protestearre en besocht te yntimidearjen mei bedrigingen, mar op it lêst gie er ferslein.
De earme weromfaller, tankber foar de Sorrowful Mem, gie har te tankjen en, berou fan syn sûnden, woe ek in gelofte ophâlde, útdrukt yn in skilderij by har alter yn 'e tsjerke fan S. Maria La Nuova, yn Perugia.

Folie. - Wês wend om elke dei sân Hail Marys te betinken, ta eare fan 'e sân fertrieten fan Us Leaffrou, tafoegje: Maagd fan fertrieten, bid foar my!