Meditaasje fan 'e dei: God iepenbiere syn leafde troch de Soan

Gjin minske hat God ea sjoen en noch net bekend makke, mar hy hat himsels iepenbiere. En hy iepenbiere himsels yn it leauwen, dat allinich God tastien is te sjen. Eins hâldt God, Hear en Skepper fan it universum, dejinge dy't alles ûntstie en alles neffens in oarder regele, net allinich fan minsken hâldt, mar is ek langmoedich. En hy wie altyd sa, is noch altyd en sil wêze: leafdefol, goed, ferdraachsum, trou; hy allinich is echt goed. En yn syn hert in grut en net te beynfloedzjen plan betocht, kommunisearret hy it allinich oan syn Soan.
Foar de heule tiid dêrom, wêryn hy syn wize plan yn mystearje bewarre en bewekke, like it dat hy ús ferwaarleazge en ús gjin gedachte joech; mar doe't hy troch syn leafste Soan iepenbiere en bekend makke hie wat fan it begjin ôf taret wie, bea hy ús allegear byinoar oan: genietsje fan syn foardielen en har beoardielje en begripe. Wa fan ús soe al dizze geunst hawwe ferwachte?
Nei't er alles yn himsels yn 'e mande mei de Soan regele hie, liet hy ús oant de niisneamde tiid tastean om oan' e genede fan ûnrjochte ynstinkten te bliuwen en troch genoegen en habsucht út it goede paad te slepen, nei ús wil. Hy hat wis gjin wille yn ús sûnden, mar hy hat se trochstien; hy koe dy tiid fan 'e ûngerjuchtichheid net iens goedkarre, mar hy makke it hjoeddeiske tiidrek fan gerjochtichheid taret, sadat wy, op dat stuit troch ús wurken dúdlik unweardich fan libben wisten, ús wurdich wurde soene troch syn barmhertigens, en om't wy, nei't wy de ús ûnfermogen om syn keninkryk yn te gean mei ús krêft, wy wurde it yn steat troch syn krêft.
Doe't ús ûnrjocht syn hichtepunt berikte en it dúdlik waard dat allinich straf en dea har oerwûnen as in beleanning, en de tiid dy't God ynsteld hie, wie kommen om syn leafde en krêft (as ûnbidige goedens en leafde fan God!), Hy hat ús net hate, noch ús ôfwiisd, en noch wraak naam. Krekt oarsom, hy hat ús mei geduld útholden. Yn syn genede naam hy ús sûnden op himsels. Hy joech syn Soan spontaan as de priis fan ús losjild: it hillige, foar de goddeleazen, de ûnskuldige foar de goddeleazen, de rjochtfeardige foar de ûnrjochtmjittige, de ûnferbidlike foar de ferdjerlike, de ûnstjerlike foar de stjerlike. Wat koe ús sûnden wiske hawwe, as net syn gerjochtigheid? Hoe koene wy, ferdwale en goddeleaze, gerjochtichheid hawwe fûn as net yn 'e iennige Soan fan God?
O swiete útwikseling, as ûnfeilbere skepping, as ûnfoarspelbere rykdom oan foardielen: it ûnrjocht fan in protte waard ferjûn foar in rjochtfeardige en de gerjochtigheid fan ien naam de skealikens fan in protte fuort!

Fan 'e "Brief oan Diognèto"