Meditaasje fan hjoed: Eschatologysk karakter fan 'e pylgertún

De tsjerke, ta wa't wy allegearre binne neamd yn Kristus Jezus en wêryn wy troch de genede fan God hilligens krije, sil syn ferfolling allinich hawwe yn 'e hearlikheid fan' e himel, as de tiid komt foar it werstellen fan alle dingen en tegearre mei it minskdom ek alle skepping, dy't yntinsyf ferienige is mei de minske en troch him syn ein berikt, sil perfekt wersteld wurde yn Kristus.
Yndied, Kristus, opwekke út 'e ierde, luts alles ta himsels; opstien út 'e deaden, stjoerde hy syn libbensgivende Geast nei de learlingen en troch him stelde hy syn lichem, de Tsjerke, út as it universele sakramint fan heil; sitten oan 'e rjochterhân fan' e Heit, wurket hy ûnophâldlik yn 'e wrâld om manlju nei de tsjerke te liede en har dêrtroch yntichter ta himsels te ferienigjen en har diel te meitsjen oan syn glorieuze libben troch se mei syn lichem en syn bloed te fieding.
Dêrom is de beloofde restauraasje, dy't wy wachtsje, al yn Christus begon, trochfierd mei it ferstjoeren fan 'e Hillige Geast en giet troch him troch yn' e Tsjerke, wêryn wy troch leauwe ek ynstruearre wurde oer de betsjutting fan ús tydlike libben, wylst wy fiere, yn 'e hoop fan takomstich guod, de missy dy't ús yn' e wrâld is tabetroud troch de Heit en wy realisearje ús heil.
Dat it ein fan 'e tiid is al foar ús oankommen en kosmyske fernijing is unferjitlik fêststeld en op in bepaalde echte manier wurdt yn' e hjoeddeistige faze ferwachte: yn feite is de Tsjerke al op ierde fersierd mei wiere heiligens, sels as ûnfolslein.
Oant d'r lykwols nije himelen en in nije ierde binne, wêryn gerjochtigheid in permanint wenplak hat, draacht de pylgertsjerke, yn har sakraminten en ynstellingen, dy't ta de hjoeddeiske tiid hearre, it foarbygeande byld fan dizze wrâld en libbet ûnder de wêzens dy't oant no ta kreune en lije yn 'e pine fan' e befalling en wachtsje op 'e iepenbiering fan' e bern fan God.