De meditaasje fan hjoed: De krêft om leaf te hawwen leit yn ússels
Gods leafde is gjin hanneling oplein oan 'e minske fan bûten, mar ûntstiet spontaan út it hert lykas oare guod dat oerienkomt mei ús natuer. Wy hawwe net fan oaren leard om te genietsjen fan it ljocht, noch it libben te winskjen, folle minder om ús âlders as ús oplieders leaf te hawwen. Dat dan, yndie folle mear, komt de leafde foar God net út in eksterne dissipline, mar wurdt se fûn yn 'e heul natuerlike konstitúsje fan' e minske, lykas in kym en in krêft fan 'e natuer sels. De minsklike geast hat yn himsels it fermogen en ek de needsaak om leaf te hawwen.
De lear makket jin bewust fan dizze krêft, helpt it fleurich te kultivearjen, it mei gleonens te fiede en it, mei Gods help, ta syn maksimale folsleinens te bringen. Jo hawwe besocht dit paad te folgjen. As wy dit erkenne, wolle wy mei de genede fan God en troch jo gebeden bydrage oan it meitsjen fan dizze spark fan godlike leafde hieltyd libbender, ferburgen yn jo troch de krêft fan 'e Hillige Geast.
Wy sizze yn 't foarste plak dat wy earder de krêft en it fermogen hawwe krigen om alle godlike geboaden te observearjen, dat wy drage se net mei tsjinsin as wurdt der wat grutter dan ús krêft fan ús easke, en binne wy ek net ferplichte mear werom te beteljen dan hoefolle is ús jûn. Dêrom, as wy dizze dingen goed brûke, liede wy in libben ryk oan elke deugd, wylst, as wy se min brûke, wy yn ûndeugd falle.
Eins is de definysje fan ûndeugd dit: it kweade en frjemde gebrûk fan 'e foarskriften fan' e Hear fan 'e fakulteiten dy't hy ús hat jûn om goed te dwaan. Krekt oarsom is de definysje fan 'e deugd dy't God fan ús wol: juste gebrûk fan deselde fermogens, dy't ûntliend is oan in goed gewisse neffens it mandaat fan' e Hear.
De regel fan goed gebrûk jildt ek foar it kado fan leafde. Yn ús heul natuerlike grûnwet hawwe wy dizze krêft om leaf te hawwen, sels as wy it net kinne demonstrearje mei eksterne arguminten, mar elk fan ús kin it foar himsels en yn himsels ûnderfine. Wy, troch natuerlik ynstinkt, winskje alles dat goed en moai is, hoewol net elkenien liket goed en moai deselde dingen te wêzen. Likegoed fiele wy yn ússels, sels as yn ûnbewuste foarmen, in spesjale beskikberens foar dyjingen dy't ticht by ús binne troch sibskip as troch tegearre wenje, en wy omearmje spontaan dejingen dy't ús goed dogge.
Wat is no bewûnderberder dan godlike skientme? Hokker gedachte is nofliker en swieter dan de pracht fan God? Hokker begearte fan 'e siel is like fûl en sterk as dat troch God ynfoege is yn in siel dy't suvere is fan alle sûnde en dy't mei oprjochte leafde seit: Ik bin ferwûne troch leafde? (ferl. Ct 2, 5). Unûntkomber en net te sizzen binne dêrom de pracht fan godlike skientme.