Medjugorje: mei de Rosary sille wy ús famyljes rêde

Heit Lujbo: Mei de Rosary sille wy ús famyljes rêde
KATEGESE FAN HEIT LJUBO RIMINI 12 jannewaris 2007

Ik kom út Medjugorje en ik frege de Faam Maria om mei my te kommen, om't ik neat allinich sûnder har kin.

Is d'r ien dy't noait yn Medjugorje west hat? (hân opstekke) Okee. It is net wichtich om te bliuwen yn Medjugorje.It is wichtich om te wenjen yn it hert fan Medjugorje, benammen Us Leaffrou.

Lykas jo witte, ferskynde Us Leaffrou foar it earst yn Medjugorje op 24 juny 1981 op 'e heuvel. As de fisioenen tsjûgje, ferskynde de Madonna mei Baby Jezus yn har earms. Us Leaffrou komt mei Jezus en nimt ús nei Jezus, liedt ús nei Jezus, lykas se in protte kearen sei yn har berjochten. Se ferskynde oan seis fisioenen en ferskynt noch oan trije fisioenen en ferskynt ien kear yn 't jier oan trije oaren, oant se mar ien ferskynt. Mar Us Leaffrou seit: "Ik sil ferskine en mei jo wêze salang't de Allerheechste my tastiet." Ik bin al seis jier pryster yn Medjugorje. De earste kear dat ik yn 1982 as pylger kaam, wie ik noch in jonge. Doe't ik kaam, haw ik net daliks besletten om Jo yn te litten, mar elk jier kaam ik as pylger, ik bea ta Us Leaffrou en ik kin tank sizze oan Us Leaffrou bin ik in frater wurden. D'r is gjin need om de Madonna mei jo eagen te sjen, de Madonna kin sjoen wurde, yn oanhalingstekens, sels as jo har net mei jo eagen sjogge.

In pylger frege my ris: "Wêrom ferskynt de Madonna allinnich oan de fisioenen en net oan ús ek?" De fisioenen fregen ienris oan Us Leaffrou: "Wêrom ferskine jo net oan elkenien, wêrom allinich foar ús?" Us Leaffrou sei: "Sillich binne dyjingen dy't net sjogge en leauwe." Ik soe ek sizze sillich binne dejingen dy't sjogge, om't de fisioenen in gratuite genede hawwe, fergees, om de Madonna te sjen, mar om dizze reden binne se hielendal net befoarrjochte yn ferliking mei ús dy't har net mei ús eagen sjogge, om't yn it gebed kinne wy ​​de Madonna kenne, it har ûnbevlekte hert, de djipte, skientme en suverens fan har leafde. Hy sei yn ien fan syn berjochten: "Beste bern, it doel fan myn skyningen is dat jo lokkich binne."

Us Leaffrou fertelt ús neat nijs, Medjugorje hat gjin nut om't wy, dy't de berjochten fan Us Leaffrou lêze, better witte as oaren, mar Medjugorje is foarearst in geskink fan God sadat wy it Evangeelje better libje. Dit is wêrom Us Leaffrou komt.

As ik in berjocht útlizze, fine wy ​​neat nijs yn 'e berjochten. Us Leaffrou foeget neat ta oan it Evangeelje of oan 'e lear fan 'e tsjerke. Earst kaam Us Leaffrou om ús wekker te meitsjen. As Jezus sei yn it Evangeelje: "As de Minskesoan weromkomt yn gloarje, sil hy dan it leauwe fine op ierde?" Wy hoopje dat immen, op syn minst ien persoan op ierde sil leauwe yn Jezus, as hy weromkomt yn gloarje, as hy weromkomt, ik wit it net.

Mar wy bidde hjoed foar leauwe. Persoanlik leauwe ferdwynt, en dêrom nimt byleauwe, waarsizzers, tsjoenders en oare foarmen fan heidendom en al it oare fan it nije, moderne heidendom ta. Dit is wêrom Us Leaffrou komt om ús te helpen, mar se komt yn ienfâld, lykas God kaam yn ienfâld. Wy witte hoe: Jezus waard berne yn Bethlehem, út in frou, Maria, frou fan Joazef, dy't nei Bethlehem kaam, sûnder lûd, yn ienfâld. Allinnich de ienfâldige erkenne dat dit bern, Jezus fan Nazareth, de soan fan God is, allinich de ienfâldige hoeders en de trije Magi dy't de betsjutting fan it libben sykje. Hjoed binne wy ​​hjir kommen om tichter by de Madonna te kommen, om't wy har fêsthâlde oan har hert en har leafde. Yn har berjochten noeget Us Leaffrou ús út: "Bid earst de Rosary, om't de Rosary in gebed is foar de ienfâldige, in mienskipsgebed, in repetitive gebed. Us Leaffrou is net bang om in protte kearen te herheljen: "Dear bern, de satan is sterk, mei de rozenkrans yn jo hân sille jo him oerwinne".

Hy bedoelde: troch it bidden fan de rozenkrans sille jo de satan ferslaan, ek al liket er sterk. Hjoed is foarearst it libben bedrige. Wy kenne allegear de problemen, de krusingen. Hjir yn dizze tsjerke kamen jo net allinich nei dizze gearkomste, mar ek al it folk kaam mei jo, al jo famyljes, alle minsken dy't jo yn jo hert drage. Hjir binne wy ​​yn 'e namme fan allegear, yn' e namme fan al dyjingen yn ús famylje dy't fier fuort binne, dy't ús lykje net te leauwen, dy't it leauwe net hawwe. Mar it is wichtich om net te kritisearjen, net te feroardieljen. Wy binne kommen om se allegear foar te stellen oan Jezus en Us Leaffrou. Wy binne hjir earst kommen om Us Leaffrou myn hert te feroarjen, net it hert fan oaren.

Wy binne altyd oanstriid as manlju, as minsken, om oaren te feroarjen. Litte wy besykje tsjin ússels te sizzen: "God, mei myn krêft, mei myn yntelliginsje kin ik gjinien feroarje. Allinnich God, allinnich Jezus mei syn genede, kin feroarje, kin transformearje, net ik. Ik kin allinnich tastean. Sa't Us Leaffrou in protte kearen seit: "Leave bern, lit my ta! stean my ta!" Hoefolle obstakels binne der ek yn ús, hoefolle twifels, hoefolle eangsten binne der yn my! Se sizze dat God daliks gebeden beantwurdet, mar it ienige probleem is dat wy dit net leauwe. Om dizze reden sei Jezus tsjin allegearre dy't Him mei leauwe benadere: " dyn leauwe hat dy rêden." Hy woe sizze: “Do hast my dy rêde litten, lit myn genede dy genêze, lit myn leafde dy frijmeitsje. Jo litte my. ”

Stean my ta. God wachtet op myn tastimming, ús tastimming. Dêrom seit Us Leaffrou: "Leave bern, ik bûgje, ik jou my oan jo frijheid." Mei hoe grut respekt de Madonna elk fan ús benaderet, de Madonna makket ús net bang, se beskuldiget ús net, se oardielet ús net, mar se komt mei grut respekt. Ik werhelje dat elk fan syn berjochten is as in gebed, in gebed fan 'e mem. It is net allinne dat wy bidde ta Us Leaffrou, mar ik soe sizze, Sy, yn har dimmenens, mei har leafde, bidt ta dyn hert. Bid fannejûn nochris ta Us Leaffrou: "Lêste soan, leave dochter, iepenje dyn hert, kom tichter by my, presintearje my al dyn leafsten, al dyn sike minsken, allegearre dy't fier fuort binne. Bêste soan, leave dochter, lit myn leafde yn jo hert komme, jo tinzen, jo gefoelens, jo earme hert, jo geast."

De leafde fan 'e Madonna, fan 'e Faam Maria, wol op ús delkomme, op ús allegearre, op elk hert. Ik wol in pear wurden sizze oer gebed.

Gebed is it sterkste middel dat bestiet. Ik soe sizze dat gebed net allinich geastlike training is, gebed is net allinich in foarskrift, in gebod foar de Tsjerke. Ik soe sizze dat gebed it libben is. Krekt sa't ús lichem net libje kin sûnder iten, sa is ús geast, ús leauwe, ús relaasje mei God ferbrutsen, it bestiet net, as it net bestiet, as der gjin gebed is. Safolle as ik leau yn God, safolle as ik bid. Myn leauwe en leafde wurde manifestearre yn gebed. Gebed is it sterkste middel, d'r is gjin oare middel. Dêrom seit Us Leaffrou altyd yn 90% fan har berjochten: "Bêste bern, bid. Ik noegje jo út om te bidden. Bid mei dyn hert. Bid oant gebed it libben foar jo wurdt. Bêste bern, set Jezus foarop."

As Us Leaffrou in oar middel koe, soe se it foar ús grif net ferbergje, se wol neat foar har bern ferbergje. Ik soe sizze dat gebed in drege baan is en Us Leaffrou yn har berjochten fertelt ús net wat maklik is, wat wy leuk fine, mar fertelt ús wat foar ús goed is, om't wy de ferwûne natuer fan Adam hawwe. It is makliker om televyzje te sjen dan te bidden. Hoefolle kearen hawwe wy miskien gjin gefoel om te bidden, wy fiele ús net ree om te bidden. Hoefolle kearen besiket de satan ús te oertsjûgjen dat gebed nutteloos is. In protte kearen yn gebed fiele wy ús leech en sûnder gefoelens fan binnen.

Mar dit alles is net wichtich. Yn it gebed moatte wy net sykje nei gefoelens, wat se ek wêze kinne, mar wy moatte sykje nei Jezus, syn leafde. Krekt sa't jo genede net sjen kinne mei jo eagen, kinne jo gebed net sjen, fertrouwen, kinne jo it sjen tanksij in oare persoan dy't sjocht. Jo kinne de leafde fan 'e oar net sjen, mar jo werkenne it oan sichtbere gebaren. Al dizze realiteiten binne geastlik en wy sjogge gjin geastlike realiteit, mar wy fiele it. Wy hawwe de mooglikheid om te sjen, te fielen, soe ik sizze om dizze realiteiten oan te reitsjen dy't wy net sjogge mei ús eagen, mar fiele se yntern. En as wy yn gebed binne, kenne wy ​​ús pine. Hjoed, soe ik sizze, lijt de minske en komt yn in situaasje fan ûnwittendheid, ûnwittendheid fan eksistinsjele dingen, nettsjinsteande de minske hat safolle foarútgong makke yn technology en beskaving. Yn alle oare minsklike dingen is er ûnwittend. Hy wit it net, gjinien fan 'e meast yntelliginte manlju kin dizze fragen beäntwurdzje dy't de minske himsels miskien net stelt, mar God freget yn him. Wêr kamen wy wei op dizze ierde? Wat moatte wy dwaan? Wêr geane wy ​​nei de dea hinne? Wa hat besletten dat jo berne wurde moatte? Hokker âlders moatte jo hawwe as jo berne wurde? Wannear bisto berne?

Nimmen frege dy foar dit alles, it libben waard jo jûn. En elk minske fielt him yn syn eigen gewisse ferantwurdlik, net foar in oar, mar hy fielt him ferantwurdlik foar syn Skepper, God, dy't net allinne ús skepper is, mar ús heit, Jezus iepenbiere dit oan ús.

Sûnder Jezus witte wy net wa't wy binne en wêr't wy hinne geane. Dêrom fertelt Us Leaffrou ús: "Bêste bern, ik kom ta jim as mem en ik wol jim sjen litte hoefolle God, jim heit, fan jim hâldt. Bêste bern, jo binne net bewust fan hoefolle God fan jo hâldt. Bêste bern, as jo wisten hoefolle ik fan dy hâld, soene jo skrieme fan blydskip." Ienris fregen de fisioenen de Madonna: "Wêrom binne jo sa moai?". Dizze skientme is gjin skientme sichtber mei de eagen, it is in skientme dy't jo follet, dy't jo lûkt, dy't jo frede jout. Us Leaffrou sei: "Ik bin moai om't ik hâld". As jo ​​​​ek leafde sille jo moai wêze, dus jo sille net folle ferlet hawwe fan kosmetika (ik sis dit, net de Madonna). Dizze skientme, dy't komt út in hert dat leaf hat, mar in hert dat haat kin nea moai en oantreklik wêze. In hert dat leaf hat, in hert dat frede bringt, is grif altyd moai en oantreklik. Sels ús God is altyd moai, hy is oantreklik. Immen frege de fisioenen: "Is Us Leaffrou in bytsje âlder yn dizze 25 jier? "De fisioenen seine: "Wy binne âlder, mar Us Leaffrou is noch altyd itselde", want it giet om de geastlike realiteit, it geastlike nivo. Wy besykje altyd te begripen, om't wy libje yn romte en tiid en wy kinne dit noait begripe. Leafde, leafde ferâldert jo noait, leafde is altyd oantreklik.

Tsjintwurdich hat de minske net honger nei iten, mar wy hawwe allegear honger nei God, nei leafde. As wy besykje dizze honger te stillen mei dingen, mei iten, wurde wy noch hongeriger. As pryster freegje ik my altyd ôf wat it hjir yn Medjugorje is dat safolle minsken, safolle leauwigen, safolle pylgers lûkt. Wat sjogge se? En der is gjin antwurd. As jo ​​nei Medjugorje komme, is it net sa'n oantreklik plak, d'r is minsklik sprutsen neat te sjen: it binne twa bergen fol stiennen en twa miljoen souvenirwinkels, mar d'r is in oanwêzigens, in realiteit dy't net mei jo eagen sjoen wurde kin. , mar do fielst mei dyn hert. In protte hawwe dit my befêstige, mar ik haw ek ûnderfûn dat der in oanwêzigens is, in genede: hjir yn Medjugorje is it makliker om jo hert te iepenjen, it is makliker om te bidden, it is makliker te bekennen. Sels troch it lêzen fan de Bibel kiest God konkrete plakken, kiest konkrete minsken troch wa't er oankundiget en wurket.

En de minske, as er foar in wurk fan God komt, fielt him altyd ûnweardich, bang, ferset him der altyd tsjin. As wy Mozes ek tsjin sjen sjogge en sizzen: "Ik wit net hoe ik moat prate" en Jeremia seit: "Ik bin in bern", rint Jona ek fuort om't er him ûnfoldwaande fielt foar wat God freget, om't de wurken fan God grut binne . God wurket grutte dingen troch de skyningen fan Us Leaffrou, troch al dyjingen dy't ja sein hawwe tsjin Us Leaffrou. Sels yn 'e ienfâld fan it deistich libben wurket God grutte dingen. As wy nei de Rosary sjogge, is de Rosary fergelykber mei ús deistich libben, ienfâldich, ientoanich en in repetitive gebed. Dus, as wy nei ús dei sjogge, dogge wy elke dei deselde dingen, fan 'e tiid dat wy opkomme oant de tiid dat wy op bêd geane, dogge wy elke dei in protte dingen. Itselde jildt foar werheljend gebed. Hjoed, sa te sizzen, kin de Rosary in gebed wêze dat net goed wurdt begrepen, om't hjoed yn it libben wy altyd op syk binne nei wat nijs, foar elke priis.

As wy televyzje sjogge, moat reklame altyd wat oars, of nij, kreatyf wêze.

Sa sykje wy ek wat nijs yn spiritualiteit. Ynstee is de krêft fan it kristendom net yn wat altyd nij, de krêft fan ús leauwe is yn transformaasje, yn 'e krêft fan God dy't herten feroaret. Dit is de krêft fan it leauwe en it kristendom. Sa't ús leave Himelske Mem altyd sei, in famylje dy't byinoar bidt, bliuwt byinoar. Ynstee dêrfan kin in famylje dy't net byinoar bidt tegearre bliuwe, mar it mienskipslibben fan 'e famylje sil sûnder frede wêze, sûnder God, sûnder segen, sûnder tank. Hjoed, sa te sizzen, yn 'e maatskippij wêryn wy libje, is it net modern om kristlik te wêzen, it is net modern om te bidden. D'r binne in pear famyljes dy't tegearre bidde. Wy kinne tûzen ekskús fine foar net bidden, televyzje, ferplichtingen, banen, en in protte dingen, dus besykje wy ús gewisse te kalmearjen.

Mar gebed is dreech wurk. Gebed is eat dat ús hert djip langst nei, siket, begeart, want allinnich yn gebed kinne wy ​​priuwe de skientme fan God dy't wol tariede en jaan ús. In protte sizze dat as jo de Rosary bidde, in protte gedachten komme, in protte ôfliedingen. Broer Slavko sei dat dejingen dy't net bidde gjin problemen hawwe mei ôfliedingen, allinich dejingen dy't bidde. Minne ôflieding is net allinich in probleem fan gebed, ôflieding is in probleem fan ús libben. As wy sykje en djipper yn ús hert sjogge, sjogge wy hoefolle dingen, hoefolle banen wy ôfliedend dogge, lykas dit.

As wy nei inoar sjogge, binne wy ​​ússels, of ôfliede of yn 'e sliep, ôflieding is in probleem fan it libben. Om't it bidden fan 'e rozenkrans ús helpt om ús geastlike steat te sjen, wêr't wy binne oankommen. Us lette paus Johannes Paulus II skreau safolle moaie dingen yn syn brief "Rosarium Virginia Mariae", dat ik bin der wis fan dat hy ek de berjochten fan Us Leaffrou hat lêzen.

Yn dizze brief fan syn moedige hy ús oan dit moaie gebed, dit sterke gebed te bidden. Ik, yn myn geastlik libben, as ik nei it ferline sjoch, oan it begjin, doe't ik geastlik wekker waard yn Medju, begon ik de rozenkrans te bidden , Ik fielde my oanlutsen troch dit gebed. Doe kaam ik op it poadium fan myn geastlik libben wêr't ik gebed fan in oare soart socht, gebed fan meditaasje.

It gebed fan 'e Rosary is in mûnling gebed, om sa te sizzen, it kin ek in kontemplatyf gebed wurde, in djip gebed, in gebed dat de famylje byinoar bringe kin, want troch it gebed fan 'e Rosary jout God ús syn frede, syn segen , syn genede. Allinich gebed kin frede bringe en ús herten kalmearje. Sels ús gedachten. Wy moatte net bang wêze foar ôfliedingen yn gebed. Wy moatte komme ta God sa't wy binne, ôfliede, geastlik ôfwêzich yn ús hert en sette op syn krús, op it alter, yn syn hannen, yn syn hert, alles wat wy binne, ôfliedingen, tinzen, gefoelens, emoasjes, fouten en sûnden , alles wat wy binne. Wy moatte wêze en komme yn 'e wierheid en har ljocht. Ik bin altyd fernuvere en fernuvere troch de grutheid fan 'e leafde fan' e Madonna, troch har memmeleafde. Boppe alles yn it boadskip dat Us Leaffrou joech oan de fisioener Jakov yn it jierlikse krystberjocht, rjochte Us Leaffrou boppe alles ta famyljes en sei: "Bêste bern, ik winskje dat jo famyljes hilligen wurde". Wy tinke dat hilligens foar oaren is, net foar ús, mar hilligens is net tsjin ús minsklike natuer. Hilligens is wêr't ús hert it djipste nei siket en siket. Us Leaffrou, dy't yn Medjugorje ferskynde, kaam net om ús freugde te stellen, om ús fan freugde, fan it libben te ûntnimmen. Allinne mei God kinne wy ​​genietsje fan it libben, hawwe it libben. As hy sei: "Nimmen kin lokkich wêze yn sûnde."

En wy witte goed dat de sûnde ús ferrifelet, dat sûnde wat is dat ús safolle belooft, dat it oantreklik is. De satan presintearret himsels net as ûnsjoch, swart en mei hoarnen, hy stelt himsels meastentiids foar as kreas en oantreklik en belooft in protte, mar op it lêst fiele wy ús ferrifelje, wy fiele ús leech, sear. Wy witte it goed, ik jou dit foarbyld altyd, dat kin triviaal lykje, mar as jo wat sûkelade stellen hawwe út in winkel, dan, as jo it ite, is de sûkelade net mear sa swiet. Sels de man as in man dy't syn frou bedrogen hat of in frou dy't har man bedrogen hat, kin net lokkich wêze, om't de sûnde him net lit it libben genietsje, it libben hawwe, frede hawwe. Sûnde, yn 'e breedste sin, sûnde is de satan, sûnde is in krêft dy't sterker is as de minske. De minske kin de sûnde net mei syn eigen krêft oerwinne, dêrfoar hawwe wy God nedich, wy hawwe de Ferlosser nedich.

Wy kinne ússels net rêde, ús goede wurken rêde ús wis net, sels myn gebed, ús gebed, sil ús net rêde. Allinnich Jezus rêdt ús yn gebed, Jezus rêdt ús yn 'e belidenis dy't wy meitsje, Jezus yn' e Hillige Mis, Jezus rêdt yn dizze gearkomste. Neat oars. Mei dizze moeting in kâns wêze, in kado, in middel, in momint dêr't Jezus en Us Leaffrou troch nei jo komme wolle, se wolle jo hert yngean, sadat jo fannacht in leauwige wurde, dejinge dy't sjocht, seit, wier leaut yn God Jezus en de Madonna binne gjin abstrakte minsken, yn 'e wolken. Us God is net wat abstrakts, eat dat fier fan ús konkreet libben is. Us God waard in konkrete God, hy waard in persoan en wijde, mei syn berte, elk momint fan it minsklik libben, fan syn ûntfangst oant syn dea. Us God hat, om sa te sizzen, elk momint opnomd, al it minsklik lot, alles watst belibbet.

Ik sis altyd, as ik praat tsjin pylgers yn Medjugorje: "De Madonna is hjir" De Madonna hjir yn Medju wurdt moete, gebed foar, belibbe, net as in houten stânbyld of in abstrakt wêzen, mar as mem, as mem libbet, in mem dy't in hert hat. In protte as se nei Medjugorje komme, sizze: "Hjir yn Medjugorje fiele jo frede, mar as jo nei hûs weromkomme, ferdwynt dit alles." Dit is it probleem fan elk fan ús. It is maklik om in kristen te wêzen as wy hjir yn 'e tsjerke binne, it probleem is as wy nei hûs geane, as wy dan kristen binne. It probleem is om te sizzen: "Litte wy Jezus yn 'e tsjerke litte en nei hûs gean sûnder Jezus en sûnder Us Leaffrou, ynstee fan de genede fan har mei ús yn ús hert te dragen, de mentaliteit oan te nimmen, de gefoelens fan Jezus, syn reaksjes, fan besykjen om Him better te kennen en Him elke dei mear en mear te transformearjen. Lykas ik sei, sil ik minder prate en mear bidde. De tiid foar gebed is oankommen.

Wat ik jo winskje wol, is dat nei dizze gearkomste, nei dit gebed, Us Leaffrou mei jo komt.

All right.

Boarne: http://medjugorje25anni.altervista.org/catechesi.doc