"It like net mooglik dat sa'n grouwe man Padre Pio koe wêze" de moeting mei Emanuele Brunatto

Hjoed sille wy fertelle jo hoe't de moeting tusken Emmanuel Brunatto, moade impresario en Padre Pio.

yn 1919, Emanuele Brunatto wie yn Napels en tafallich hearde er dat de hillige fan Pietralcina yn San Giovanni Rotondo wie. Dat hy besleat om him te treffen. Hy naam in trein, mar hy naam de ferkearde stop en moast rinne 40 km kuierje foardat jo de kleastertsjerke berikke. De oare moarns komt er de sakristy yn en sjocht in man knibbeljend fan doel om de leauwigen te bekennen.

Nei't er syn gesicht noait sjoen hie, frege er de oare broeders oft dy man Padre Pio wie. De fraters befêstige. Dat Emanuele besleat om yn 'e rige te kommen en syn beurt te wachtsjen. Ynienen lykwols sprong Padre Pio oerein en seach hy observearre mei in blik fol lilkens. Fuort dêrnei kaam er werom om de leauwigen te bekennen. Emanuele doe't er fûn himsels foar dat blik, syn rûge funksjes en de matte burd, hy hie der spyt fan dat er dêrhinne gie om him te treffen.

It momint fan 'e belidenis fan Emanuele Brunatto

It like net mooglik dat sa'n grouwe man de frater wêze koe wêr't elkenien it oer hie. Dy blik makke him fiele skodde en opstutsenin brân hie syn hiele lea trochgien. Hy rûn út 'e sakristy en begûn te Janke God freget. Werom yn 'e sakristy waard hy ferrast troch in ûnferklearbere sêne. Padre Pio wie allinnich, syn gesicht it skynde fan in boppenatuerlike skientme en har baard hja wie net mear sljocht.

Sa knibbele er del en bikende al syn sûnden. As in opswolle rivier bekearde er him fan alles wat er begien hie, oant Padre Pio him tsjinholde troch him te fertellen dat de Signore hja hie him ferjûn. De frijlitten en by it útsprekken fan dy wurden fielde Brunatto in geur fan roazen en fioelen. Mei in swiete loft glimkjend gyng de frater fan Pietralcina oerein en gyng fuort.