Paus Francis: hoe kinne wy God graach?
Hoe kinne wy God dan konkreet? As jo in leafste graach wolle, bygelyks troch har in kado te jaan, moatte jo earst har smaak wite, om te foarkommen dat it kado mear wurdearre wurdt troch dejingen dy't it meitsje dan dejingen dy't it ûntfange. As wy de Hear wat wolle oanbiede, fine wy syn smaken yn it Evangeelje. Direkt nei de passaazje wêr't wy hjoed nei harken, seit Hy: "Alles wat jo oan ien fan dizze jongere bruorren fan my hawwe dien, hawwe jo my dien" (Mt 25,40). Dizze jongere bruorren, troch him beminden, binne de honger en de siken, de frjemdling en de finzene, de earmen en it ferlitten, it lijen sûnder help en de behoeftigen wurde ûntslein. Op har gesichten kinne wy ús gesicht yntinke; op har lippen, sels as sluten troch pine, syn wurden: "Dit is myn lichem" (Mt 26,26). Yn 'e earme kloppet Jezus oan ús hert en freget, toarstich, ús om leafde. As wy ûnferskilligens oerwinne en yn 'e namme fan Jezus wy ússels besteegje foar syn jongere bruorren, binne wy syn goede en trouwe freonen, mei wa't hy leaf hat om himsels te fermeitsjen. God wurdearret him sa bot, hy wurdearret de hâlding wêr't wy yn 'e earste Reading nei harke, dat fan' e "sterke frou" dy't "har palmen iepenet foar de ellendige, har hân útrint nei de earmen" (Pr 31,10.20). Dit is de echte festing: net kloppe fûsten en opklappe earms, mar ymposante en útstekkende hannen nei de earmen, nei it ferwûne fleis fan 'e Hear.
Dêr, yn 'e earmen, wurdt de oanwêzigens fan Jezus manifesteare, dy't himsels earm makke as in rike man (vgl. 2 Kor 8,9: XNUMX). Dit is wêrom yn har, yn har swakke, is der in "besparjende krêft". En as se yn 'e eagen fan' e wrâld net folle wearde hawwe, dan binne se dejingen dy't de wei nei de himel foar ús iepenje, dan binne se ús "paspoart nei de himel". Foar ús is it in evangelyske plicht om te soargjen foar harren, dy't ús wirklike rykdom binne, en dat te dwaan net allinich troch brea te jaan, mar ek troch mei har it brea fan it Wurd te brekken, wêrfan se de meast natuerlike ûntfangers binne. Leaving foar de earmen betsjuttet fjochtsjen tsjin alle earmoed, geastlik en materieel.
En it sil ús goed dwaan: de earmen dan ús byinoar bringe sille ús libben oanreitsje. It sil ús tinken dwaan oan wat echt saak: leafde God en buorman. Allinich dit duorret foar altyd, al it oare giet foarby; dêrom bliuwt wat wy yn leafde ynvestearje, de rest ferdwynt. Hjoed kinne wy ús ôffreegje: "Wat is my wichtich yn it libben, wêr ynvestearje ik?" Yn 'e rykdom dy't past, wêrfan de wrâld noait tefreden is, as yn' e rykdom fan God, dy't it ivige libben jout? Dizze keuze is foar ús: libje om op ierde te hawwen of te jaan om de himel te fertsjinjen. Om't wat wurdt jûn is net jildich foar de himel, mar wat wurdt jûn, en "wa't foar himsels skatten sammelt ferryket himsels net mei God" (Luk 12,21:XNUMX). Wy binne net op syk nei it oerstallige foar ús, mar foar it goede foar oaren, en wy sille neat kostber misse. Mei de Hear, dy't meilibjen hat oer ús earmoede en ús klean mei syn talinten, ús de wiisheid jaan om te sykjen wat saaklik is en de moed om leaf te hawwen, net mei wurden mar mei daden.
Nommen út de webside vatican.va