GEBED FOAR ANGEL MONDAG

Ik wol jo hjoed, myn Hear, werhelje deselde wurden dy't oaren jo al sein hawwe. De wurden fan Maria fan Magdala, de frou dy't nei leafde toarst, net nei de dea bedarre. En hy frege jo, wylst hy jo net koe sjen, om't de eagen net kinne sjen wat it hert wirklik hâldt, wêr't jo wiene. God kin leafhawwe, kin net sjoen wurde. En hy frege jo, leauwende dat jo de túnker wiene, wêr't jo wiene pleatst.

Oan alle túnkers fan it libben, dat altyd de tún fan God is, wol ik ek freegje wêr't se de Leafde God pleatse, krusige om leafde.

Ik wol ek de wurden fan 'e brune herder herhelje, dat fan' e Song of Songs ferwaarme of ferbaarnd troch jo leafde, om't jo leafde waarmt en ferbaarnt en geneart en feroaret, en se sei tsjin jo, hoewol se jo net seach mar jo leaf hie en jo neist fielde: "Fertel my wêr't jo jo keppel liede om te weidzjen en wêr't jo yn 'e hjitte rêste."

Ik wit wêr't jo jo keppel liede.

Ik wit wêr't jo nei rêst gean yn it momint fan grutte hjitte.

Ik wit dat jo my neamden, keazen, rjochtfeardige, gratified.

Mar ik kultivearje it oprjochte langstme om nei jo te kommen troch jo fuotstappen te trampjen, jo stilte te hâlden, nei jo te sykjen as okse as de stoarm woart.

Lit my net weagje op 'e golven fan' e see. Ik koe hielendal sinke.

Ik soe ek mei Maria di Magdala skrieme wolle:

'Kristus, myn hope is opstien.

Hy giet ús foarút yn 'e Galiléa fan' e heidenen "

En ik sil nei jo komme, rinnend, om jo te sjen en jo te fertellen:

"Myn Hear, myn God."