Earste martlers fan 'e Tsjerke fan Hillige Rome fan' e dei foar 30 juni

Earste martlers yn 'e skiednis fan' e Tsjerke fan Rome

D'r wiene kristenen yn Rome sawat in tsiental jierren nei Jezus 'dea, hoewol se net de konvertearen wiene fan' e "Apostel fan 'e heidenen" (Romeinen 15:20). Paulus hie har noch net besocht doe't hy syn grutte brief yn 57-58 nei Kristus skreau

D'r wie in grutte joadske befolking yn Rome. Wierskynlik fanwegen de kontroversje tusken joaden en kristlike joaden, ferdreau de keizer Claudius alle joaden út Rome yn 49-50 e.Kr. Suetonius, de histoarikus seit dat de ferdriuwing wie te krijen mei ûnrêst yn 'e stêd "feroarsake troch bepaalde Crests" [Kristus]. Miskien kamen in protte werom nei de dea fan Claudius yn 54 n.Kr. De brief fan Paulus waard rjochte oan in tsjerke mei leden fan joadske en heidenen komôf.

Yn july 64 AD waard mear as de helte fan Rome troch brân ferneatige. De stim beskuldige de trageedzje fan Nero, dy't syn paleis woe fergrutsje. Hy ferskoot de skuld troch kristenen te beskuldigjen. Neffens de histoarikus Tacitus waarden in protte kristenen deade fanwegen har "haat foar it minsklik ras". Pietro en Paolo wiene wierskynlik ûnder de slachtoffers.

Bedrige troch in legeropstân en feroardiele ta dea troch de senaat, pleegde Nero yn 68 AD selsmoard yn 'e âldens fan 31.

Wjerspegeling
Oeral wêr't it Goede Nijs fan Jezus waard ferkundige, tsjinkaam hy deselde opposysje as Jezus en in protte fan 'e minsken dy't him begongen te folgjen dielden syn lijen en dea. Mar gjin minsklike krêft koe de krêft fan 'e Geast op' e wrâld loslitte stopje. It bloed fan martlers hat altyd west en sil altyd it sied wêze fan kristenen.