In ûnbekend wûnder fan Padre Pio

In dame fertelt: “It wie 1947, ik wie achtentritich jier âld en ik hie lêst fan darmkanker konstateare troch röntgenfoto's. Surgery waard besletten. Foardat ik it sikehûs yngong woe ik nei Padre Pio yn San Giovanni Rotondo. Myn man, myn dochter en in freon fan har begeliede my. AvFOTO6.jpg (6923 byte) Ik woe langstme by de Heit belide om mei him te praten oer myn probleem, mar it wie net mooglik, om't Padre Pio op in bepaald punt it bekentenis ferliet en besleat fuort te gean. Ik wie teloarsteld en rôp om net te moetsjen. Myn man fertelde in oare broeder de reden foar ús pylgerreis. De lêste, penetrearend yn myn situaasje, beloofde alles te rapportearjen oan Padre Pio. Efkes letter waard ik de kleastergong ynroppen. Padre Pio, sels ûnder safolle minsken, like allinich ynteressearre yn myn folk. Hy frege my de reden foar myn dúdlike need en moedige my oan troch my te fersekerjen dat ik yn goede hannen wie ... en dat hy God foar my soe bidden. Ik wie fernuvere doe't ik besefte dat de Heit de sjirurch noch my net koe. Mei sereniteit en hope stelde ik de operaasje lykwols. De sjirurch wie de earste dy't rôp om in wûnder. Sels mei de röntgenfoto's yn 'e hannen moast hy unferwachte appendisitis operearje, om't ... d'r gjin spoar fan' e tumor wie. Dy sjirurch, in ûnleauwige, hie fan dat momint de jefte fan leauwen en hie de Crucifix yn alle keamers fan 'e klinyk pleatst. Ik kaam nei San Giovanni Rotondo werom nei in koarte rekonvalesinsje en seach de Heit dy't, op dat stuit, nei de sakristy wie. Se stoppe ynienen en, spruts my mei in glimke oan, sei: "Hawwe jo sjoen dat jo werom kamen? Se joech my har hân om te tútsjen, dy't ik, yn beweging, yn 'e mines hold.