Evangeelje fan 7 april 2020 mei kommentaar

Fan it Evangeelje fan Jezus Kristus neffens Jehannes 12,1-11.
Seis dagen foar Peaske gong Jezus nei Betanië, wêr't Lasarus wie, dy't hy út 'e deaden opwekke hie.
Equi makke him in diner: Martha tsjinne en Lazarus wie ien fan 'e diners.
Doe naam Maria, in pûn heul kostbere nard-geurige oalje, sprinkele de fuotten fan Jezus en droech se mei har hier, en it heule hûs waard fol mei it parfum fan 'e salf.
Doe sei Judas Iskariot, ien fan syn learlingen, dy't him doe ferriede soe:
"Wêrom ferkocht dizze geurde oalje net foar trijehûndert denarii en joech it dan oan 'e earmen?"
Dit sei hy net om't hy de earmen fersoarge, mar om't hy in dief wie en, om't hy de kassa bewarre, naam hy wat se deryn sieten.
Doe sei Jezus: 'Lit har it dwaan, dat jo it hâlde sille foar de dei fan myn begraffenis.
Eins hawwe jo de earmen altyd by jo, mar jo hawwe my net altyd ».
Underwilens learde de grutte mannichte Joaden dat Jezus der wie, en raasde net allinich foar Jezus, mar ek om Lazarus te sjen dy't hy út 'e deaden opwekke hie.
De hegeprysters besleaten doe ek Lazarus te fermoardzjen,
om't in protte joaden fanwegen him ferlieten en yn Jezus leauden.

Sint Gertrude fan Helfta (1256-1301)
bandage non

The Herald, Boek IV, SC 255
Jou gastfrijens oan 'e Hear
Ta oantinken oan 'e genede fan' e Hear dy't oan 'e ein fan dy dei nei Betanië gie, lykas it is skreaun (cf. Mk 11,11:XNUMX), troch Maria en Martha, wie Gertrude fûleindich mei in fûle winsk om gastfrijens oan' e Hear te jaan.

Hy benaderde doe in ôfbylding fan 'e krúsiging, en kussende de wûn fan syn meast hillige kant mei djip sentimint, en makke de winsk fan it hert fol mei leafde fan' e Soan fan God yn it hert yn, en smeekte him, mei tank oan 'e krêft fan alles de gebeden dy't noait koene streamde út dat ûneinich leafdefolle hert, om te deignearjen om nei it lytse en unweardige hotel fan syn hert te gean. Yn syn goedwilligens makke de Hear, altyd ticht by dejingen dy't him oproppe (s. Ps. 145,18), har de oanwêzigens sa winsklik te fielen en sei hy mei swiete teerheid: 'Hier ben ik! Dus wat sille jo my oanbiede? " En sy: 'Wolkom, jo, dy't myn iennichste heil binne en al myn goede, wat sis ik? myn iennichste goede. " En hy tafoege: “Haimé! myn Hear, yn myn unweardichheid haw ik neat taret dat soe passe by jo godlike pracht; mar ik bied myn heule wêzen oan jo goedens. Folsleine winsken, ik smeekje jimmes josels te earjen om yn my ta te rieden wat jo godlike goedens it meast kin beheare. " De Hear sei tsjin har: "As jo ​​my tastean dizze frijheid yn jo te hawwen, jou my dan de kaai dy't my tastiet om sûnder muoite alles op te nimmen en werom te setten wat ik wol, sawol om my goed te fielen as mysels opnij te meitsjen". Oan wa't se sei: "En wat is dizze kaai?" De Hear antwurde: "Jo wil!"

Dizze wurden makken har te begripen dat as immen de Hear as gast wol ûntfange, hy him de kaai fan syn eigen wil moat jaan, himsels folslein oerjaan oan syn perfekte wille en himsels folslein fertrouwen oan syn swiete goedens om syn heil yn alles te wurkjen. Dan komt de Hear yn dat hert en siel om alles te ferwêzentlikjen dat syn godlike wille kin easkje.