It Evangeelje fan hjoed 29 febrewaris 2020 mei kommentaar

Fan it Evangeelje fan Jezus Kristus neffens Lukas 5,27-32.
Op dat stuit seach Jezus in belestinginventaris mei de namme Levi sitten by it belestingkantoar, en sei: "Folgje my!"
Hy, ferlit fan alles, kaam oerein en folge him.
Doe tariede Levi in ​​grut banket foar him yn syn hûs. D'r siet in mannichte tollesammelers en oare minsken by har om 'e tafel.
De Fariseeërs en har skriftgelearden murken en seine tsjin syn learlingen: "Wêrom yt en drinkst by tollers en sûnders?"
Jezus antwurde: «It is net de sûne dy't de dokter nedich binne, mar de siken;
Ik bin net kommen om de rjochtfeardigen te roppen, mar sûnders om te bekearen. "

Giuliana fan Norwich (tusken 1342-1430 cc)
Ingelsk wjerklank

Iepenbieringen fan godlike leafde, haadstik. 51-52
"Ik kaam om te roppen ... sûnders om te bekearen"
God liet my in hear sjen plechtich sitten yn frede en rêst; stjoerde syn feint sêft om syn wil te dwaan. De feint hastige út 'e leafde; mar, hjir foel hy yn in klif en waard slim ferwûne. (...) Yn 'e feint toande God my it kwea en de blindheid feroarsake troch de fal fan Adam; en yn deselde feint de wiisheid en goedens fan 'e Soan fan God. Yn' e hear liet God my syn meilibjen en begrutsjen sjen foar it ûngelok fan Adam, en yn 'e selde hear de heul hege adel en ûneinige gloarje wêrop it minskdom wurdt ferheven troch de Passy en de dea fan 'e Soan fan God. Dêrom is ús Hear tige wiis mei syn eigen fal [yn dizze wrâld yn syn Passion], fanwegen de ferheffing en folsleinens fan it lok dat it minskdom berikt, wêr't it oer giet wiswier, wat wy soene hienen as Adam net fallen wie. (...)

Dêrom hawwe wy gjin reden om ússels te lijen, om't ús sûnde it lijen fan Kristus feroarsake, noch ienige reden om te bliid, om't it syn ûneinige leafde is dy't him lijde. (...) As it bart dat wy út blinens of swakte falle, litte wy dan direkt opkomme, mei de swiete oanrekking fan genede. Lit ús ússels korrigearje mei al ús goede wil troch de lear fan 'e hillige tsjerke te folgjen, neffens de swiertekrêft fan' e sûnde. Litte wy yn leafde nei God gean; wy litte ús noait wanhopich wêze, mar wy binne net iens te roekeleas, as falle net út. Wy erkenne ús earlikens ús swakke, wittende dat wy net iens in momint kinne hâlde as wy de genede fan God net hienen. (...)

It is krekt dat ús Hear winsket dat wy ús fal en al it kwea dat dêroan beskuldigje en mei wierheid erkenne, bewust dat wy it noait kinne reparearje. Tagelyk wol hy dat wy loyaal en wirklik de ivige leafde erkenne dy't hy foar ús hat en de oerfloed fan syn genede. Sawend en erkend sawol tegearre mei syn genede, dit is de humble bekentenis dy't ús Hear fan ús wachtet en dy't syn wurk is yn ús siel.