2 Màrt 2020: Meòrachadh Crìosdail an-diugh

A bheil ìobairtean beaga cudromach? Aig amannan is dòcha gum bi sinn a ’smaoineachadh gum bu chòir dhuinn feuchainn ri rudan mòra a dhèanamh. Is dòcha gu bheil beachdan aig cuid de mhòrachd agus bruadar mu chuid de chleasan mòra. Ach dè mu dheidhinn na h-ìobairtean beaga, monotonous, làitheil a bhios sinn a ’dèanamh? Sàcramaidean mar glanadh, obair, cuideachadh fear eile, mathanas, msaa? A bheil rudan beaga cudromach? Nas dualtaiche. Tha iad nan ionmhas a bheir sinn do Dhia mar nach eil dad eile. Tha ìobairtean beaga làitheil mar achadh anns a ’ghleann fosgailte, air an lìonadh cho fada‘ s a chì an t-sùil le flùraichean fiadhaich breagha. Tha flùr brèagha, ach nuair a bhios sinn an sàs anns na gnìomhan beaga gaoil sin fad an latha, a h-uile latha, bidh sinn a ’taisbeanadh do Dhia raon sruthadh de bhòidhchead agus greadhnachas gun chrìoch (Faic Iris Àir. 208).

Smaoinich mu na rudan beaga an-diugh. Dè a bhios tu a ’dèanamh a h-uile latha a tha gad dhèanamh sgìth agus a’ coimhead sgìth no neo-chudromach. Biodh fios agad gu bheil na h-achdan sin, is dòcha nas motha na gin eile, a ’tabhann cothrom glòrmhor dhut urram agus glòir a thoirt do Dhia ann an dòigh eireachdail.

A Thighearna, tha mi a ’tabhann dhut mo latha. Bidh mi a ’tabhann dhut a h-uile dad a nì mi agus a h-uile dad a th’ annam. Bidh mi gu sònraichte a ’tabhann dhut na rudan beaga a bhios mi a’ dèanamh gach latha. Biodh gach gnìomh na thiodhlac dhut, a ’tabhann urram agus glòir dhut fad mo latha. Iosa Tha mi a ’creidsinn annad.