Bhruidhinn ar Baintighearna ann am Medjugorje mu Islam, teàrnadh agus creideamhan

20 Cèitean, 1982
Air talamh tha thu air do roinn, ach is tusa mo chlann uile. Muslamaich, Orthodox, Caitligich, tha a h-uile duine agad co-ionnan ro mo mhac agus mise. Is tu mo chlann uile! Chan eil seo a ’ciallachadh gu bheil a h-uile creideamh co-ionann ro Dhia, ach tha fir a’ dèanamh. Chan eil e gu leòr, ge-tà, a bhith buntainn ris an Eaglais Chaitligeach airson a bhith air a shàbhaladh: feumar urram a thoirt do thoil Dhè. Tha eadhon daoine nach eil nan Caitligich nan creutairean air an dèanamh ann an ìomhaigh Dhè agus a tha an dùil slàinte a choileanadh aon latha ma tha iad beò le bhith a ’leantainn guth an cogais gu ceart. Tha saoradh air a thabhann do na h-uile, gun eisgeachd. Chan eil ach an fheadhainn a tha a ’diùltadh Dia a dh’aona ghnothach air an damnadh. Cha deach mòran a thoirt dhaibh. Dha an deach mòran a thoirt seachad, thèid mòran iarraidh. Is e dìreach Dia, anns a ’cheartas gun chrìoch aige, a tha a’ stèidheachadh ìre dleastanais gach duine agus a ’dèanamh a’ bhreitheanais dheireannaich.
Cuid de earrannan bhon Bhìoball a chuidicheas sinn gus an teachdaireachd seo a thuigsinn.
Isaiah 12,1-6
Canaidh tu air an latha sin: “Tapadh leat, a Thighearna; bha thu feargach rium, ach bha an fhearg agad a ’dol sìos agus thug thu buaidh orm. Feuch, is e Dia mo shlainte; Cuiridh mi earbsa, cha bhi eagal orm gu bràth, oir is e mo neart agus m ’òran an Tighearna; b ’esan mo shaoradh. Bidh thu gu toilichte a ’tarraing uisge bho fuarain an t-saorsa." Air an latha sin canaidh tu: “Molaibh an Tighearna, gairm air ainm; a ’nochdadh a iongantasan am measg nan daoine, ag ainmeachadh gu bheil an t-ainm sublime. Seinn laoidhean don Tighearna, oir rinn e nithean mòra, tha seo aithnichte air feadh na talmhainn. Tha èigheachd ghòrach agus èasgaidh, luchd-còmhnaidh Shioin, oir tha Slànuighear Israeil mòr nur measg ”.
Salm 17
Gu maighstir na còisir. De Dhaibhidh, seirbheiseach an Tighearna, a bhruidhinn faclan an òrain seo ris an Tighearna, nuair a shaor an Tighearna e bho chumhachd a nàimhdean gu lèir, agus bho làimh Shauil. Mar sin thuirt e:
Tha gaol agam ort, a Thighearna, mo neart, a Thighearna, mo chreag, mo dhaingneach, mo shaoradh; mo Dhia, mo bhearradh, far am faigh mi fasgadh; mo sgiath agus bulwark, mo shaoradh cumhachdach. Tha mi a ’guidhe air an Tighearna, airidh air moladh, agus bidh mi air mo shàbhaladh bho mo nàimhdean. Chuairtich tonnan a ’bhàis mi, thug lòchrain luaisgeanach thairis orm; bha laces an underworld mu thràth a ’cuartachadh orm, bha ambasaidean bàsmhor a’ cumail grèim orm mu thràth. Air m ’anail ghairm mi air an Tighearna, ann an dòrainn ghlaodh mi ri mo Dhia: às an teampall aige dh’ èist e ri mo ghuth, thàinig mo ghlaodh na chluais. Chrath agus chrith an talamh; thuit bunaitean nam beann, chrith iad leis gu robh e tàmailteach. Dh ’èirich ceò às a chuinnean, teine ​​dòrainneach às a bheul; thàinig gual a’ losgadh bhuaithe. Thug e sìos na speuran agus thàinig e sìos, gruaim dorcha fo a chasan. Bhiodh e a ’marcachd cherub agus ag itealaich, a’ faighinn seachad air sgiathan na gaoithe. Chrath e e fhèin ann an dorchadas mar a bha còmhdach, uisgeachan dorcha agus sgòthan tiugh a ’còmhdach e. Air beulaibh a radain sgaoil na sgòthan le hail agus gual teth. Thilg an Tighearna bho neamh, thug an Ti as àirde a ghuth: hail agus gual teth. Thilg e tàirneanaich agus sgap e iad, chuir e dealanach orra agus thug e buaidh orra. An uairsin nochd grunnd na mara, chaidh bunaitean an t-saoghail a lorg, airson do bhagairt, a Thighearna, airson do chràdh a thoirt gu crìch. Shìn e a-mach a làmh bho shuas agus thug e mi, thog e mi bho na h-uisgeachan mòra, shaor e mi bho nàimhdean cumhachdach, bhon fheadhainn a bha gam fhuathachadh agus a bha na bu làidire na mise. Thug iad ionnsaigh orm air latha na dòrainn, ach b ’e an Tighearna mo thaic; thug e a-mach mi, shaor e mi oir tha gaol aige orm. Bidh an Tighearna gam làimhseachadh a rèir mo cheartais, ga phàigheadh ​​air ais a rèir neo-chiontachd mo làmhan; oir tha mi air dòighean an Tighearna a dhìon, cha do thrèig mi mo Dhia gu empirigeach. Tha a bhreitheanais uile romham, cha do dhiùlt mi a lagh bhuam; ach slàn tha mi air a bhith còmhla ris agus tha mi air mo dhìon bho chiont. Tha an Tighearna gam dhèanamh a rèir mo cheartais, a rèir neo-chiontachd mo làmhan ro a shùilean. Leis an duine mhath tha thu math leis an duine gu lèir tha thu bunaiteach, leis an duine fhìor tha thu fìor-ghlan, leis an aghaidh tha thu geur. Leis gu bheil thu a ’sàbhaladh muinntir nan daoine iriosal, ach lughdaich sùilean nan uaibhreach. Tha thusa, a Thighearna, aotrom do m ’lampa; tha mo Dhia a ’soilleireachadh mo dhorchadas. Leat cuiridh mi air bhog an aghaidh na h-ìrean, le mo Dhia streapaidh mi thairis air na ballachan. Tha slighe Dhè dìreach, tha facal an Tighearna air fheuchainn le teine; tha e na sgiath dhaibhsan a tha a ’gabhail fasgadh ann. Gu dearbh, cò a th ’ann an Dia, mura h-eil an Tighearna? No cò a tha na bhearradh, mura h-e ar Dia? An Dia a ghreimich mi le spionnadh agus a rinn mo shlighe slàn; thug e sùbailteachd dhomh mar chnapan-starra, air na h-àirdean thug e orm seasamh gu daingeann; rinn e trèanadh air mo làmhan gu cath, mo ghàirdeanan gus am bogha umha a shìneadh. Thug thu dhomh sgiath do shàbhaladh, thug do làmh dheas taic dhomh, thug do mhaitheas orm fàs. Shàbhail thu an t-slighe airson mo cheuman, chan eil mo chasan air tonnachadh. Bhiodh mi a ’ruith mo nàimhdean agus a’ dol còmhla riutha, cha do thill mi às aonais an sgrios. Bhuail mi iad agus cha do dh ’èirich iad, thuit iad fo mo chasan. Chuir thu gird orm airson a ’chogaidh, phill thu an luchd-dùbhlain agad fo mo dheidhinn. Sheall thu do chùl ris na nàimhdean, sgap thu iadsan a bha gràin orm. Dh ’èigh iad agus cha do shàbhail duine iad, chun an Tighearna, ach cha do fhreagair iad. Mar dhuslach sa ghaoith sgap mi iad, gan stampadh mar eabar air na sràidean. Tha thu air teicheadh ​​orm bho na daoine ann an ar-a-mach, chuir thu mi aig ceann nan dùthchannan. Bha sluagh nach b ’aithne dhomh a’ frithealadh dhomh; nuair a chuala iad mi, ghèill iad dhomh sa bhad, bha coigrich a ’sireadh mo fhàbhar, a’ faicinn dhaoine cèin cèin agus a ’crith às na h-àiteachan falaich aca. Gu ma fada beò an Tighearna agus beannaich mo bhearradh, gum deònaicheadh ​​Dia mo shlainte. A Dhia, tha thu a ’toirt dìoghaltas dhomh agus a’ cuir a-steach na daoine gu mo chùing, bidh thu a ’teicheadh ​​bho na nàimhdean fiadhaich, bidh thu a’ toirt buaidh orm thairis air mo nàimhdean agus gam shaoradh bhon duine ainneartach. Airson seo, a Thighearna, molaidh mi thu am measg dhaoine agus seinnidh mi laoidhean aoibhneis nad ainm.