Tha gach buadhan agus gach gràs air an cumail anns an Òigh Mhoire
"Tha trì rudan gu sònraichte air an robh mi a’ còrdadh ri mo Mhac, "thuirt Màthair Dhè ri bean na bainnse:" - irioslachd, cho mòr is nach robh duine, aingeal agus creutair sam bith nas iriosal na mise; - Rinn mi sàr-mhathas ann an ùmhlachd, oir rinn mi oidhirp gèilleadh do mo Mhac anns gach nì; - Bha carthannas singilte agam aig an ìre as àirde, agus airson seo chaidh urram a thoirt dhomh trì uiread leis, oir an toiseach chaidh urram a thoirt dhomh le ainglean agus fir, cho mòr gus nach bi buadhan diadhaidh ann nach eil a ’deàrrsadh annam, ged is esan tùs agus Cruthadair nan uile nithean. Is mise an creutair dha an tug e gràs nas cliùitiche na dha na creutairean eile. San dàrna àite, fhuair mi cumhachd mòr, le taing dha m ’ùmhlachd, cho mòr gus nach bi peacach ann, ge bith dè cho coirbte, nach fhaigh a mhaitheanas ma chuireas e aghaidh orm le cridhe contrite agus an rùn làidir airson ceartachadh a dhèanamh. San treas àite, tron charthannas agam, tha Dia a ’tighinn thugam chun ìre chun ìre gu bheil neach sam bith a chì Dia, gam fhaicinn, agus ge bith cò a chì mi, a’ faicinn annam, mar ann an sgàthan nas foirfe na sealladh chàich, an diadhachd agus an daonnachd, agus mise ann an Dia; oir ge bè neach a chì Dia, chì e trì Pearsaichean ann; agus ge b ’e cò a chì mi, chì e trì Pearsaichean, leis gu bheil an Tighearna air mo chuairteachadh a-staigh e fhèin le m’ anam agus mo chorp, agus air mo lìonadh le gach seòrsa buadhan, cho mòr gus nach bi buadhan ann an Dia nach deàrrsadh. annamsa, ged is e Dia an t-Athair agus ùghdar gach buadhan. Nuair a bhios dà chorp ag aonachadh, bidh aon a ’faighinn na tha am fear eile a’ faighinn: tha an aon rud a ’tachairt eadar mise agus Dia, oir annadsa chan eil binneas ann nach eil mar sin a bhith a’ bruidhinn annam, mar an tè aig a bheil na h-uilllean a cnò agus a ’toirt leth gu fear eile. Tha m ’anam agus mo chorp nas fìor-ghlan na a’ ghrian agus nas sine na sgàthan. Dìreach mar ann an sgàthan chithear triùir dhaoine, nam biodh iad an làthair, anns an aon dòigh tha e comasach faicinn nam purrachd an t-Athair, am Mac agus an Spiorad Naomh, bhon a ghiùlain mi am Mac nam bhroinn; a-nis tha thu ga fhaicinn annamsa le Dia agus daonnachd mar ann an sgàthan, oir tha mi làn de ghlòir. Dèan strì mar sin, bean mo Mhic! a leantainn mo irioslachd agus gun a bhith a ’toirt gràdh do dhuine sam bith ach mo Mhac». Leabhar I, 42