3 de xullo - COMO DEBEMOS PRACTICAR A DEVOCIÓN AO PREZO DO SANGUE

A devoción polo sangue precioso non debe ser estéril, senón fructífera para as nosas almas. E os froitos espirituais serán maiores se seguimos o método que nos ensinaron os santos, que foron mestres nisto. San Gaspar Del Bufalo, o serafín do precioso sangue, aconséllanos fixar a mirada no sanguento Cristo e recordar estes pensamentos: Quen é quen deu o sangue por min? O Fillo de Deus. Se un amigo o derramara, ¡que agradecido estaría! Por Xesús, en cambio, a máis negra ingratitude. Quizais eu tamén cheguei a blasfemar e ofendelo con pecados graves. Que me deu o Fillo de Deus? O seu sangue. Xa sabes, exclama San Pedro, que non te liberaron con ouro e prata, senón co Precioso Sangue de Cristo. E que méritos tiven? Ninguén. Sábese que unha nai dá sangue polos seus fillos e quen ama o derrama polo ser querido. Pero eu, polo pecado, fun inimigo de Deus, pero el non mirou os meus pecados, senón só o seu amor. Como mo regalaches? Todo, ata a última pinga entre os insultos, as blasfemias e os tormentos máis atroz. Por iso Xesús quere de nós a cambio de tanta dor e tanto amor, o noso corazón, quere que fuxamos do pecado, quere que o amemos con todas as nosas forzas. Si, amemos a este Deus cravado na cruz, amámolo intensamente e os seus sufrimentos non serán inútiles e o seu Sangue non será derramado en balde por nós.

EXEMPLO: O maior apóstolo da devoción ao precioso sangue foi sen dúbida o san Gaspar del Bufalo de Roma, nacido o 6 de xaneiro de 1786 e finado o 28 de decembro de 1837. Irmá Agnes da Palabra encarnada, que máis tarde morreu nun gran concepto de anos de santidade. antes de predicir o grandioso traballo, afirmando que sería «A trompeta do sangue divino», con que ardor espallaría a devoción e cantaría as glorias. Tivo que sufrir sufrimentos e calumnias indicibles, pero ao final tivo a alegría de poder fundar a Congregación dos Misioneros do Precioso Sangue, agora espallada por moitas partes do mundo. Para consolalo nas súas tribulacións, un día, mentres celebraba a Santa Misa, inmediatamente despois da consagración mostroulle o ceo do que descendeu unha cadea dourada, que pasando ao cáliz, atou a súa alma para conducila á gloria. A partir dese día tivo que sufrir aínda máis, pero o seu afán por traer ás almas os beneficios do Sangue de Xesús foi cada vez máis intenso. Foi beatificado por San Pío X o 18 de decembro de 1904 e canonizado por Pío XII o 12 de xuño de 1954. O seu corpo descansa na igrexa de S. María in Trivio en Roma e en parte tamén en Albano Laziale, preto de Roma, encerrada nunha rica urna. Desde o ceo segue dando grazas e milagres especialmente aos devotos do Precioso Sangue.

PROPÓSITO: Moitas veces pensarei, especialmente no momento da tentación, nos sufrimentos sufridos por Xesús por min.

JACULATORIO: Adoro a ti, oh sangue precioso de Xesús, derramado polo meu amor.