8 de xullo - A REDENCIÓN DA SANGUE DE CRISTO FOI COPIUS E UNIVERSAL

8 de xullo - A REDENCIÓN DA SANGUE DE CRISTO FOI COPIUS E UNIVERSAL
Os xudeus pensaron que o Mesías só debería encarnarse para restaurar o reino de Israel á súa antiga gloria. En vez diso, Xesús veu á terra para salvar a todos os homes, polo tanto cun propósito espiritual. "O meu reino - dixo - non é deste mundo". Polo tanto, a redención efectuada co seu sangue foi abundante - é dicir, non se limitou a dar unhas pingas, senón que o deu todo - e facéndose o noso camiño co exemplo, a nosa verdade coa palabra, a nosa vida con graza e a eucaristía, quixo redimir o home en todas as súas facultades: na vontade, na mente, no corazón. Tampouco limitou o seu traballo redentor a algúns pobos ou a algunhas castas privilexiadas: "Redimiunos, Señor, co teu sangue, de todas as tribos, idiomas, pobos e nacións". Dende a altura da cruz, en presenza de todo o mundo, o seu Sangue descendeu sobre a terra, superou os espazos, impregnouno todo, de xeito que a propia natureza tremía ante un sacrificio tan inmenso. Xesús era o esperado da xente e toda a xente tivo que gozar desa inmolación e mirar ao Calvario como a única fonte de salvación. Polo tanto, do pé da cruz os misioneiros - apóstolos do Sangue - marcharon e marcharán sempre para que a súa voz e os seus beneficios poidan chegar a todas as almas.

EXEMPLO: A reliquia máis distinguida bañada no precioso sangue de Cristo é a Santa Cruz. Despois do prodixioso descubrimento feito por S. Elena e S. Macario, permaneceu durante tres séculos en Xerusalén; os persas conquistaron a cidade e levárona á súa nación. Catorce anos despois o emperador Heraclio, sometida a Persia, quixo persoalmente traela de volta á Cidade Santa. Comezara o ascenso á ladeira do Calvario cando, detido por unha forza misteriosa, non puido avanzar. Entón o santo bispo Zacharias achegouse a el e dixo: "Emperador, non é posible andar vestido con tanta pompa por ese camiño que Xesús camiñou con tanta humildade e dor". Só cando botou as ricas roupas e xoias, Eraclio puido continuar a súa viaxe e volver colocar a Santa Cruz no monte da crucifixión coas súas propias mans. Nós tamén pretendemos ser verdadeiros cristiáns, é dicir, levar a cruz con Xesús e, ao mesmo tempo, permanecer apegados ás comodidades da vida e ao noso orgullo. Ben, isto é absolutamente imposible. É necesario ser sinceramente humildes para poder camiñar polo camiño que nos marca o Sangue de Xesús.

PROPÓSITO: Por amor ao Divino Sangue sufrirei de bo grado humillacións e achegareime fraternalmente aos pobres e perseguidos.

JACULATORIA: Adorámosche, Xesús, e bendecémosche porque coa túa santa Cruz e o teu precioso Sangue redimiches o mundo.