Evanxeo do 3 de febreiro de 2021 co comentario do papa Francisco

LECTURA DO DÍA
Da carta aos xudeus
Heb 12,4 - 7,11-15

Irmáns, aínda non resistiches ata o sangue na loita contra o pecado e xa esqueciches o exhorto dirixido a ti como aos nenos:
«Fillo meu, non desprezas a corrección do Señor
e non perdas o corazón cando te toma por el;
porque o Señor disciplina a quen ama
e golpea a calquera que recoñeza como fillo ".

É pola túa corrección que sofres! Deus te trata coma nenos; e cal é o fillo que o pai non corrixe? Por suposto, de momento, todas as correccións non parecen causa de alegría, senón de tristeza; despois, con todo, trae froito de paz e xustiza a aqueles que foron adestrados a través dela.

Por iso, fortalece as mans coxeiras e os xeonllos débiles e camiña recto cos pés, para que o pé que coxea non teña que ser paralizado, senón curalo.

Busca a paz con todos e a santificación, sen a cal ninguén verá ao Señor; estea vixiante para que ninguén se priva da graza de Deus. Non medres nin medres no teu medio ningunha raíz velenosa que cause danos e moitos estean infectados.

EVANXEO DO DÍA
Do Evanxeo segundo Marcos
Mk 6,1-6

Naquel momento, Xesús chegou á súa terra natal e os seus discípulos seguírono.

Cando chegou o sábado, comezou a ensinar na sinagoga. E moitos, escoitando, quedaron abraiados e dixeron: «De onde saíron estas cousas? E que sabedoría é a que se lle deu? E as marabillas como as que realiza as súas mans? ¿Non é este o carpinteiro, o fillo de María, o irmán de Santiago, de Joses, de Xudas e de Simón? E as túas irmás, non están aquí connosco? ». E foi motivo de escándalo para eles.

Pero Xesús díxolles: "Non se despreza a un profeta, agás no seu país, entre os seus parentes e na súa casa". E alí non puido facer milagres, senón que só puxo as mans sobre algúns enfermos e curounos. E asombrouse da súa incredulidade.

Xesús paseaba polas aldeas, ensinando.

PALABRAS DO SANTO PAI
Segundo os habitantes de Nazaret, Deus é demasiado grande para agacharse para falar a través dun home tan sinxelo. (...) Deus non se axusta aos prexuízos. Debemos esforzarnos por abrir os nosos corazóns e mentes, para acoller a realidade divina que nos vén atopar. Trátase de ter fe: a falta de fe é un obstáculo para a graza de Deus. Moitas persoas bautizadas viven coma se Cristo non existise: os xestos e signos de fe repítense, pero non se corresponden cunha adhesión real á persoa de Xesús e ao seu Evanxeo. (Angelus do 8 de xullo de 2018)