Himno de San Paulo á caridade, o amor é o mellor camiño

Caridade é o termo relixioso para o amor. Neste artigo queremos deixarvos un himno ao amor, quizais o máis famoso e sublime xamais escrito. Antes da chegada do cristianismo, o amor xa tiña varios partidarios. O máis ilustre foi Platón, que escribiu un completo tratado sobre el.

Nese período, oo amor chamábase eros. O cristianismo cría que este apaixonado amor á procura e ao desexo non era suficiente para expresar a novidade do concepto bíblico. Por iso, evitou o termo eros e substituíuno por ágape, que se pode traducir como deleite ou caridade.

A principal diferenza entre os dous tipos de amor é esta: oamor ao desexo, ou eros é exclusivo e consúmese entre dúas persoas. Desde esta perspectiva, a intervención dunha terceira persoa suporía o fin deste amor, a traizón. Ás veces, incluso a chegada de un fillo pode poñer en crise este tipo de amor. Pola contra, oágape inclúe a todos incluído o inimigo

Outra diferenza é que oamor erótico ou namorarse en si non dura moito ou dura só cambiando de obxectos, namorándose sucesivamente de persoas diferentes. O da caridade, porén permanece para sempre, mesmo cando fe e a esperanza desapareceu.

Porén, entre estes dous tipos de amor non hai unha separación clara senón un desenvolvemento, un crecemento. L'Eros para nós é o punto de partida, mentres que o ágape é o punto de chegada. Entre ambos hai todo o espazo para unha educación no amor e o crecemento nela.

Paolo escribe un fermoso tratado sobre o amor en Novo Testamento chamado "o himno á caridade” e queremos deixalo neste artigo.

O himno á caridade

Aínda que Falaba idiomas de homes e de anxos, pero non tiña caridade, son coma un bronce que resoa ou un címbalo tintineante.

E se tivese o don de profecía e se soubese todos os misterios e toda a ciencia e posuín a plenitude da fe para mover montañas, pero non tivera caridade, non son nada.

E se tamén distribuír todas as miñas substancias e dei o meu corpo para ser queimado, pero non tiña caridade, nada me beneficia.

A caridade é paciente e benigna. A caridade ela non ten envexa. a caridade, el non presume, non se enfada, non lle falta respecto, non busca o seu propio interese, non se enfada, non ten en conta o dano recibido, non goza da inxustiza, pero está contento da verdade. Abarca todo, cre todo, espera todo, soporta todo.

A caridade nunca rematará. As profecías desaparecerán; cesará o don das linguas e desaparecerá a ciencia.
O noso coñecemento é imperfecto e a nosa profecía imperfecta. Pero cando chega o perfecto,
que é imperfecto desaparecerá.

Cando era neno, falaba coma un neno, Pensei de neno, razoaba eu de neno. Pero, sendo home, abandonei o que era de neno. Agora vemos como nun espello, de xeito confuso;
pero despois veremos cara a cara. Agora sei imperfectamente, pero entón saberei perfectamente,
como tamén me coñecen. Entón estes son os tres cousas que quedan: fe, esperanza e caridade; pero o máis grande de todo é a caridade!