A estatua da Madonna que chora todos os venres
Na provincia de Treviso tivo lugar un feito realmente extraordinario. Unha estatua da Madonna cada venres emite bágoas reais dos seus ollos. Os fieis están esperando por este evento realmente único. A Igrexa na persoa do bispo local non se pronuncia mentres no lugar o boca a boca dos fieis faise máis forte.
As bágoas das estatuas que representan a Madonna adoitáronse facer realidade, especialmente nos últimos anos. Así que esta situación fainos dubidar ou preocuparnos un pouco. De feito, detrás destas bágoas hai un falso deseñado por homes para atraer á xente e crear negocios ou a Madonna neste período quere darnos un forte sinal da súa presenza polos distintos desastres e inquedanzas que están a suceder no mundo.
A única lacrimación aprobada pola Igrexa é a de Siracusa. De feito, ese desgarro era tan evidente que ninguén podería negalo. O CICAP, a orde atea secular que revela as estafas no campo relixioso, dá solución a estas bágoas e rexeita calquera orixe sobrenatural.
A Virxe das Bágoas o venres na zona de Treviso fixo ruído, de feito todos os fieis agardan escoitar o sinal de María nesas zonas.
Encomendémonos á Nai celestial, consolemos as súas bágoas non tanto as de agora senón as que derramou no camiño cara ao Calvario. Os seguros son verdadeiros e auténticos.
Recitamos hoxe e todos os días a súplica á Nosa Señora das bágoas para pedir unha graza.
PORQUE
Nosa Señora das Bágoas, necesitámosche:
da luz que irradia dos teus ollos,
da comodidade que emana do teu corazón,
da Paz da que es a raíña.
Confiado que lle confiamos as nosas necesidades:
as nosas dores para que as calmes,
os nosos corpos para que os curas,
os nosos corazóns para convertelos,
as nosas almas para que as guíes á salvación.
Ás súas bágoas santas Xesús non rexeita nada.
Ti es o todopoderoso por graza.
Digne, boa nai, para unir aos teus
bágoas ás nosas para que o teu Fillo divino
concédenos a graza ...... que con tanto ardor
preguntámosche.
Nai do amor, da dor e da misericordia,
escoitádenos, ten piedade de nós!
(Arquivo. Ettore Baranzini)