A oración escrita polo Padre Pío que o consolaba na tristeza e na soidade

Por estraño que pareza, nin sequera os santos eran inmunes a sentimentos como a tristeza ou a soidade. Afortunadamente atoparon o seu refuxio seguro e a paz da alma, na oración e no consolo de Deus.Un santo en particular, pasou na súa vida por varias fases marcadas pola tristeza e a soidade, Padre Pio.

A súa tristeza comezou moi novo. Só Ano 5 sufriu o morte da súa nai e o abandono do seu pai, que emigrou aos Estados Unidos.

Incluso entrando na orde de Frades capuchinos, Padre Pío non se salvou da adversidade. Moitas veces atormentábao unha profunda tristeza e momentos de soidade, que consideraba reais"noites escuras da alma“. Non obstante, foron estas mesmas experiencias as que o levaron a unha fe fortalecida e a unha profunda comuñón con Deus.

A súa experiencia persoal de tristeza e soidade levouno a comprender a dor dos demais e dedicarse aos que sufriron. É profundo empatía e compaixón fixérono partidario e consolador de moitos fieis que buscaban que atopase consolo nas súas dificultades.

un oración composta por el a mesma, porén, consolouno nos momentos difíciles e queremos deixalo contigo, para que poida dar consolo a todas as persoas que se sintan sós.

A oración do Padre Pío polos momentos difíciles

"Quédate comigo Señor, porque é necesario terche presente para non esquecerche. Xa sabes o fácil que te abandono. Quédate comigo Señor, porque son débil e necesito a túa forza para non caer moitas veces.

Quédate comigo Señor, porque ti es a miña vida e sen ti fallo no fervor. Quédate comigo Señor, para mostrarme a túa vontade. Quédate comigo Señor, porque desexo amarte e estar sempre na túa compañía. Quédate comigo Señor, se queres que che sexa fiel.

Quédate comigo Xesús, porque aínda que a miña alma é moi pobre, desexa ser un lugar de consolo para Ti, un niño de amor.

Quédate comigo Xesús, que xa se fai tarde e o día decae... é dicir, a vida pasa... a morte, o xuízo, a eternidade achégase... e hai que dobrar as miñas forzas, para non fallar. na viaxe e para iso necesito de ti. Xa se fai tarde e chega a morte!... A escuridade, as tentacións, as aridez, as cruces, as dores turbanme, e oh! Canto te necesito, Xesús miña, nesta noite de exilio.

Quédate Xesús comigo, porque nesta noite de vida e perigos necesito de Ti. Faime coñecerte como eu Os teus discípulos ao partir o pan... é dicir, que a Unión Eucarística é a luz que disipa as tebras, a forza que me sostén e a única felicidade do meu corazón.

Quédate comigo Señor, porque cando chegue a morte, quero estar unido contigo, se non para a Santa Comuñón, polo menos para a graza e o amor.

Que así sexa